چین با همراه کردن جنگنده‌های J-۳۵ با ناو فوجیان،به دومین کشور جهان پس از آمریکا تبدیل می‌شود که جنگنده‌های نسل پنجمی رادار گریز را از روی ناوهای CATOBAR به پرواز در می‌آورد.

 

به گزارش خبرآنلاین؛ ناو هواپیمابر تیپ ۰۰۳ "فوجیان" در حقیقت جهش فناورانه بزرگی برای نیروی دریایی چین محسوب می‌شود. این ناو که در ژوئن ۲۰۲۲ به آب انداخته شد، نخستین ناو چینی است که به سامانهٔ EMALS مجهز است؛ سیستمی که پرتاب جنگنده‌ها را سریع‌تر و انعطاف‌پذیرتر از کاتاپولت‌های بخار سنتی امکان‌پذیر می‌کند.

 

ناو فوجیان با طول ۳۱۵ متر و جابه‌جایی تقریبی ۸۰ هزار تن و عرشهٔ پرواز تخت کامل برای پشتیبانی از هواگردهای سنگین‌تر و با قابلیت بیشتر طراحی شده و نرخ پروازهای رزمی (سورتی) بیشتری دارد.

 

برآوردها نشان می‌دهد که این ناو می‌تواند از اسکادرانی با حدود ۶۰ فروند هواگرد شامل جنگنده‌های J-۳۵، هواپیماهای هشدار زودهنگام KJ-۶۰۰ و بالگردها پشتیبانی کند.

 

آزمایش‌های دریایی این ناو از ماه می سال ۲۰۲۴ میلادی آغاز شد و به‌سرعت در حال پیشرفت است. تحلیلگران نظامی چینی پیش‌بینی می‌کنند که این ناو ممکن است در نیمه دوم سال ۲۰۲۵ به‌طور رسمی عملیاتی اعلام شود.

 

ترکیب بهره‌گیری از سامانه EMALS و جنگنده J-۳۵  این امکان را برای نیروی دریایی چین فراهم خواهد کرد تا عملیات‌های هوایی پر شدت و مداوم را در فواصلی دورتر از قبل انجام دهد.

 

سازندگان کشتی‌های جنگی و تولیدکنندگان الکترونیک دفاعی چین در حال حاضر به تلاش‌هایشان برای ادغام سامانه‌های ارتباطی بومی، نرم‌افزارهای مدیریت نبرد و فناوری‌های کنترل ترافیک هوایی سرعت بخشیده‌اند تا هر چه زودتر فوجیان را به سطحی هم‌تراز با ابر ناوهای هسته‌ای آمریکا برسانند؛ البته باید بدانیم که خود ناو هواپیمابر فوجیان فاقد پیشرانه هسته‌ای است.

 

 

همراهی جنگنده‌های J-۳۵ و ناو فوجیان، امیدواری‌های زیادی برای چینی‌ها ایجاد کرده است. با این سامانه‌ها، چین به دومین کشور جهان پس از آمریکا تبدیل می‌شود که جنگنده‌های نسل پنجمی رادار گریز را از روی ناوهای CATOBAR به پرواز در می‌آورد.

 

این موضوع توانمندی نیروی دریایی چین برای انجام حملات دقیق دوربرد، حفظ برتری هوایی در مناطق مورد مناقشه و انجام مأموریت‌های اطلاعاتی، شناسایی و دیده‌بانی (ISR) را در عمق منطقهٔ هند-پاسیفیک به‌شدت افزایش می‌دهد.

 

پروفایل جنگنده رادار گریز J-۳۵ در کنار هم‌گرایی حسگرهای شبکه‌ای، این امکان را برای این جنگنده فراهم خواهد کرد تا در محیط‌های به‌شدت متخاصم وارد عمل شده و چالشی جدی برای سامانه‌های دفاع هوایی و موشکی منطقه ایجاد کند.

 

این پیشرفت و توسعه برای کشورهای منطقه هند-پاسیفیک، یک تهدید واقعی و جدید به حساب می‌آید. توانایی چین برای استقرار جنگنده‌های پنهان‌کار از ناوی که می‌تواند دور از سواحل خود فعالیت کند، باعث افزایش شعاع نفوذ دریایی چین خواهد شد و همین موضوع سبب شده تا کشورهایی مثل هند و ژاپن هم سرمایه‌گذاری‌هایشان در توانمندی‌های هوایی ناوپایه را افزایش دهند. از سوی دیگر آمریکا هم با افزایش گشت‌های گروه‌های رزمی ناو هواپیمابر و رزمایش‌های مشترک با متحدان منطقه‌ای‌اش، حضور خود را برای حفظ آزادی کشتیرانی و امنیت دریایی تقویت کرده است.

 

حالا و در آستانه استفاده چین از نهایت قابلیت عملیاتی جنگنده J-۳۵ و بهره‌برداری رسمی از فوجیان، فصل جدیدی در توازن قدرت دریایی هند-پاسیفیک آغاز می‌شود. پیگیری نرخ تولید و میزان ادغام J-۳۵ در عملیات‌های ناو پایه، برای تحلیل‌گران نظامی و تصمیم‌گیرندگان سیاسی، نکته‌ای کلیدی در درک دکترین رو به تحول چین و اهداف آینده‌اش در منطقه خواهد بود.