مریم حاجی‌ابراهیمی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، با اشاره به اهمیت رشته نساجی سنتی در گلستان اظهار کرد: یکی از مهم‌ترین رشته‌هایی که طی سال‌های اخیر احیا شده، پارچه‌بافی است که اکنون به‌خوبی در حال فعالیت است.
وی با اشاره به سابقه تاریخی تولید پنبه و ابریشم در گلستان گفت: گرگان در گذشته به «سرزمین طلای سفید» شهرت داشته و از مسیر جاده ابریشم عبور می‌کرده است، بنابراین بازگشت به ریشه‌های بومی در تولید پارچه اهمیتی دوچندان دارد. در حال حاضر حدود سه هزار و ۵۰۰ کارگاه نساجی سنتی در استان فعال هستند و در آن‌ها از نخ‌های متنوعی همچون ابریشم، پنبه و حتی آکرولیک استفاده می‌شود.
معاون صنایع‌دستی اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان گلستان با اشاره به چالش‌های پیش‌روی نساجی سنتی اظهار کرد: محدود بودن عرض پارچه‌های سنتی (۴۵ تا ۵۰ سانتی‌متر) و استفاده گسترده از نخ‌های آکرولیک که وارداتی و بی‌کیفیت هستند، از معضلات این صنعت است.
به گفته وی، با توجه به افزایش قیمت نخ‌های وارداتی در سال‌های اخیر، بسیاری از تولیدکنندگان به استفاده از نخ‌های طبیعی رو آورده‌اند.
وی افزود: در برخی روستاها بدون هیچ هماهنگی قبلی، شاهد فعالیت چندین دستگاه پارچه‌بافی در منازل بودیم. در همین راستا، با همکاری یک کارخانه داخلی، نخ پنبه‌ای با قیمت مناسب تهیه شد اما به دلیل سختی بافت با پنبه، برخی بافندگان حاضر به استفاده از آن نشدند.
حاجی ابراهیمی ادامه داد: در مقابل، برخی تولیدکنندگان از جمله در روستای زیارت، به بافت با نخ‌های پشمی و پنبه‌ای روی آورده‌اند و آثارشان موفق به دریافت «مهر اصالت» نیز شده‌اند. همچنین در گرگان، بانوان فعالی با راه‌اندازی کارگاه‌های مستقل و حتی شروع از کاشت پنبه، نقش مؤثری در احیای این صنعت ایفا کرده‌اند.
وی با تأکید بر لزوم تقویت شبکه فروش و بازاریابی محصولات صنایع‌دستی خاطرنشان کرد: هرچند برخی تولیدکنندگان موفق به فروش از طریق فضای مجازی و نمایشگاه‌ها شده‌اند، اما هنوز حلقه فروش و بازرگانی به‌طور کامل شکل نگرفته و نیاز به حمایت‌های بیشتر احساس می‌شود.
