به گزارش همشهری‌آنلاین، آمارهای اداره آمار آمریکا نشان می‌دهد که حجم مبادلات تجاری این کشور با چین در ماه می ۲۰۲۵ با کاهش حدود ۴۲ درصدی به ۲۷.۰۴ میلیارد دلار سقوط کرده است. 
مبادلات تجاری این دو کشور در مدت مشابه سال گذشته ۴۶.۳ میلیارد دلار بوده است.

به گفته کارشناسان، تنش‌های تجاری میان آمریکا و چین که از دوره دولت ترامپ آغاز شد، اکنون با کاهش چشم‌گیر حجم تجارت دو کشور در ماه می ۲۰۲۵، نشانه‌های عمیق‌تری از خود بروز داده است. افت بیش از ۴۰ درصدی سطح تبادل کالا میان واشنگتن و پکن، تنها یک نمود عددی نیست بلکه نشانه‌ای از تحولات ژئواقتصادی عمیق‌تر در ساختار تجارت جهانی است.

از منظر اقتصاد داخلی آمریکا، محدود شدن ورود کالاهای کم‌قیمت چینی منجر به فشار تورمی بر مصرف‌کنندگان شده است، چرا که جایگزینی این اقلام با محصولات داخلی یا وارداتی از کشورهای گران‌تر، افزایش قیمت‌ها را اجتناب‌ناپذیر کرده است. با این حال، در طرف مقابل، این سیاست‌ها توانسته‌اند بخشی از ظرفیت تولید و اشتغال را به خاک آمریکا بازگردانند و در عین حال وابستگی تجاری به چین را تا حدودی تعدیل کنند.

برای چین، این کاهش در صادرات به آمریکا به معنای ضربه مستقیم به صنایع صادرات‌محور و کاهش فرصت‌های شغلی در حوزه تولید بوده است. در عین حال، شرکت‌های چندملیتی آمریکایی نیز با هدف کاهش ریسک‌های زنجیره تامین، به انتقال بخشی از تولیدات خود به کشورهایی مانند ویتنام، هند و مکزیک روی آورده‌اند، که این امر می‌تواند توازن صنعتی در آسیا و آمریکای لاتین را دستخوش تغییرات گسترده‌تری کند.

درحالی‌که تنش‌های تجاری میان آمریکا و چین بسیاری از معادلات اقتصادی جهان را تحت تاثیر قرار داده، برخی کشورها این شرایط را نه تهدید، بلکه فرصتی راهبردی تلقی می‌کنند. 

کاهش وابستگی چین به بازار آمریکا، در عمل پکن را به‌سمت تنوع‌بخشی به شرکای تجاری سوق داده است و این نقطه‌ای است که کشورهایی مانند ایران می‌توانند نقش‌آفرینی تازه‌ای ایفا کنند.

با فراهم شدن بسترهای سیاسی و اقتصادی مناسب، ایران می‌تواند در حوزه‌هایی مانند انتقال دانش فنی، همکاری‌های صنعتی و تولید مشترک، جای خالی برخی شرکای سنتی چین را پر کرده و جایگاهی موثرتر در زنجیره ارزش آسیایی به دست آورد.