برترین‌ها: طی روزهای اخیر، زیبا بروفه در یک مصاحبه اینترنتی که به نظر می‌رسد بسیار دیده شده، فیلم "پر پرواز" را در حافظه جمعی یادآوری کرده است. به عنوان مثال، زمانی که می‌گوید شادمهر را نمی‌شناختم، این نکته را روشن می‌کند که چقدر شادمهر با وجود آهنگسازی و تنظیم برای هنرمندانی نظیر اصفهانی، عصار، ناصر عبداللهی و سعید شهروز، همچنان گمنام بوده. این مسئله نشان می‌دهد که شناخته‌شدن او برای بسیاری از افراد یک امر غافلگیرکننده بوده است.
فیلم "پر پرواز" در آن زمان به رغم نداشتن ارزش سینمایی چندان، آغازگر تحولات مهمی در سینمای پس از انقلاب بود. این فیلم به شکلی نمادین، آغازگر جریاناتی در سینمای ایران شد که در آینده تبدیل به نقطه عطف‌های مهمی شدند. "پر پرواز" برخلاف سایر فیلم‌ها که معمولاً بر محوریت داستان‌های اجتماعی خانوادگی تمرکز داشتند، به موضوعات جوانان و موسیقی پاپ پرداخته بود. در این فیلم، یک نوازنده به عنوان هسته مرکزی قرار می‌گیرد، که در آن زمان یک اتفاق تازه و نوآورانه در سینمای ایران بود. پیش از انقلاب، موسیقی و ساز و آواز در فیلم‌ها به عنوان عنصر اصلی و اساسی قرار داشت، اما پس از انقلاب، به ویژه در دهه شصت و اوایل دهه هفتاد، موسیقی پاپ کاملاً حذف شد، چرا که سیاست حاکم، آن را غیر اصیل می‌دانستند.
با این حال، از سال ۷۶ به بعد، وقوع یک سری جریانات سیاسی موجب شد که تصمیمات تازه‌ای در سینما گرفته شود. در این دوران، برخی از فیلم‌ها مانند "آدم برفی" و دیگر آثار هم‌دوره‌اش، به جوانان و داستان‌های عاشقانه توجه بیشتری نشان دادند. در همین راستا، "پر پرواز" به عنوان یک فیلم عامه‌پسند که با موسیقی پاپ ترکیب شده بود، توانست به مخاطبان جدیدی دست یابد. این فیلم در حقیقت، پلی بود برای بازگشت به سبک فیلم‌های پرطرفداری که در زمان پیش از انقلاب در سینما رواج داشتند، همانطور که در آن زمان نیز چهره‌های مشهور فیلم‌ها، از جمله فردین و فروزان، بر روی پوسترها نقش می‌بستند و این خود عامل فروش فیلم‌ها بود.
شاید قبل از این، افراد دیگری نظیر پورعرب، امکانیان، هاشم‌پور و نیکی کریمی به مرز سلبریتی شدن رسیده بودند، اما شادمهر استارت واقعی سلبریتی شدن را از پر پرواز زد. او با حضور خود در این فیلم توانست بازاری جدید را راه‌اندازی کند. بازاری که در آن کاست‌های موسیقی در کنار فیلم‌ها به فروش می‌رسید. این بازار یادآور دوران پیش از انقلاب است که در آن صفحات موسیقی در خیابان انقلاب در کنار اکران فیلم‌ها به فروش می‌رسید. شادمهر توانست نوعی از فرهنگ پاپ را در سینما و موسیقی ایران به زندگی جمعی بازگرداند که در واقع نوعی بازگشت به عقب بود. بازگشتی که البته کهنه نیست چون مطلوب مردم بود. در واقع، این تغییرات در سینما و موسیقی ایران موجب شد که خیابان انقلاب، هویت خود را بازیابی کندو به نوعی احیا شود. سنت فروش صفحات (کاست) مجدداً احیا شد و این پوسترهای فیلم بود که با تمرکز بر چهره‌های معروف به فروش می‌رسید.
مسائل فرامتنی دیگری نیز در تقویت حیات فیلم "پر پرواز" در سینمای ایران تاثیرگذار بودند. پس از مهاجرت شادمهر سناریویی مشابه با آنچه در فیلم اتفاق افتاد، در واقعیت شکل گرفت. به نظر می‌رسد که پروژه فیلم "پر پرواز" در دنیای واقعی نیز تقویت شده بود. معشوق شادمهر در ایران باقی ماند و هرگز به او در کانادا ملحق نشد. جالب اینجا است که نخستین موزیک ویدیوی او، یعنی "آدم فروش"، در خارج از کشور نیز به نوعی تقویت‌کننده سناریوی فیلم بود و به نوعی شباهت‌های بسیاری با داستان فیلم پیدا می‌کرد.
شادمهر در ادامه با مشکلات مختلفی مواجه شد. آلبوم "ژینا"، که آخرین اثر ضبط‌شده او در ایران بود، به‌طور غیررسمی و بدون مجوز منتشر شد. این آلبوم با وجود اینکه تحت مجوز قانونی قرار نداشت، توانست توجه بسیاری از مخاطبان را جلب کند. در عین حال، از کارگردان فیلم "پر پرواز"، کاظم معصومی، چیزی زیاد نشنیدیم و به نظر می‌رسید که ماموریت او این بوده که در یک برهه زمانی کوتاه، موقعیتی برای شادمهر در سینمای ایران فراهم کند. این موقعیت هرچند کوتاه‌مدت بود، اما توانست در تحولات سینمای ایران و موسیقی پاپ نقشی مؤثر ایفا کند.
