به نقل از آرتی، وزیر دفاع آلمان، بوریس پیستوریوس، این موضوع را تأیید کرده است. استقرار سامانههای تایفون در گذشته تحت پیمان منقضیشده سال ۱۹۸۷ موسوم به «پیمان منع موشکهای هستهای میانبرد» (INF) ممنوع بود.
پیستوریوس روز دوشنبه اعلام کرد که برلین درخواست رسمی برای خرید سامانه تایفون را به واشنگتن ارسال کرده است. این سامانه توانایی شلیک موشکهای کروز تاماهاوک و موشکهای چندمنظوره SM-6 را دارد. سامانه تایفون دارای برد عملیاتی حدود ۲٬۰۰۰ کیلومتر است و در صورت شلیک از خاک آلمان، میتواند اهدافی بسیار فراتر از مسکو را هدف قرار دهد.
وزیر دفاع آلمان افزود که این سامانه میتواند خلأ موجود در تواناییهای دفاعی را تا زمانی که کشورهای اروپایی بتوانند موشکهای دوربرد خود را تولید کنند، پُر کند؛ روندی که ممکن است بین هفت تا ده سال به طول انجامد.
با این حال، پیستوریوس به عدم اطمینان درباره پایبندی آمریکا به استقرار موشکهای دوربرد در آلمان از سال ۲۰۲۶ اشاره کرد؛ طرحی که نخستینبار در سال ۲۰۲۴ توسط دولت جو بایدن، رئیسجمهور پیشین ایالات متحده، اعلام شد.
او گفت: من بسیار مطمئن هستم که توافق سال گذشته همچنان معتبر است، اما هنوز در انتظار تصمیم نهایی هستیم.
اعلام برنامه استقرار موشکهای دوربرد با واکنش تند مسکو روبهرو شد. کرملین هشدار داد که در این صورت، روسیه نیز خود را از «ممنوعیت یکجانبه» درباره استقرار موشکهای مشابه رها خواهد ساخت.
احتمال استقرار پرتابگرهای تایفون و دیگر تسلیحات دوربرد، شباهتهایی با تصمیم جنجالی ناتو در دهه ۱۹۸۰ برای استقرار موشکهای پرشینگ ۲ با قابلیت حمل کلاهک هستهای و برد بیش از ۲٬۰۰۰ کیلومتر در آلمان غربی دارد. آن تصمیم اعتراضات گستردهای را در سراسر اروپا به دنبال داشت و موج تازهای از تنشها میان ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی به راه انداخت؛ تنشهایی که در نهایت به دورهای از کاهش تنشها و امضای «پیمان منع موشکهای هستهای میانبرد» انجامید.
استقرار پرتابگرهای تایفون در گذشته طبق «پیمان منع موشکهای هستهای میانبرد» ممنوع بود؛ پیمانی که در آن اتحاد شوروی و ایالات متحده توافق کردند تمام موشکهای زمینی با برد بین ۵۰۰ تا ۵٬۵۰۰ کیلومتر را از بین ببرند.
این پیمان در سال ۲۰۱۹ فروپاشید؛ زمانی که واشنگتن با استناد به نقض آن توسط مسکو، از آن خارج شد. روسیه این ادعا را رد کرده و ایالات متحده را به ساخت موشکهای ممنوعه متهم کرده است.