به گزارش خبرنگار مهر، نشست حمایت از اموال فرهنگی تاریخی در زمان درگیری مسلحانه در چارچوب اسناد حقوقی بین‌المللی در ایکوم برگزار شد. در این نشست عنوان شد که بعد از جنگ جهانی دوم موزه‌های صلح به عنوان یادمان‌های جنگ ایجاد شدند. مانند هیروشیما که یادمان بماند اما دیگر تکرار نشود. در این زمینه شهریار خاطری که سالهاست در حوزه صلح فعالیت می‌کند گفت: یکی دو کشور در دنیا به خود این اجازه را می‌دهند که تخریب میراث فرهنگی را انجام دهند و هیچ ابایی از آن ندارند. اهداف میراث فرهنگی کشورها با هدف حذف پیشینه آنها غارت می‌شود و از بین می‌رود مانند موزه بغداد.
وی گفت: یک گونه‌ای از موزه‌ها به نام موزه‌های صلح وجود دارند که بر خلاف موزه‌های دیگر که شیء محور هستند، این موزه‌ها گفتگو محور بوده و جایی برای آگاه سازی در زمینه جنگ و خشونت است. این موزه‌ها می‌تواند یک اتاق باشد یا موزه‌ای مانند هیروشیما که یک فضای کامل را در اختیار دارند. براساس فراخوانی که این موزه‌ها ایجاد شدند، ممکن است هر کدام با یک محوریت ایجاد شوند.
خاطری بیان کرد: محل تولد جنگ شیمیایی جایی در فرانسه بود. در اینجا بیش از ۵۰۰ هزار نفر کشته شدند اما پس از آن در این منطقه یک موزه‌ای ایجاد شد که درباره نفرت‌های کشورهای اروپایی صحبت می‌کند این موزه رونق اقتصادی زیادی برای آن منطقه ایجاد کرده است. اینها موزه‌هایی هستند که آگاهی بخشی می‌کنند در ظاهر درباره جنگ حرف می‌زنند و می‌گویند که ما چقدر پیروز شدیم و چه قهرمان‌هایی داریم. ولی موزه‌های صلح درباره این حرف می‌زنند که چطور جنگ به وجود نیاید. مذمت آن چیست و چرا باید به صلح برسیم.
وی ادامه داد: یکی از محوریت‌های موزه‌های صلح درباره کاربرد سلاح‌های شیمیایی است. در جنگ جهانی اول و دوم از این سلاح‌ها استفاده نشد، اما در جنگ ایران و عراق از آن استفاده کردند. در موزه صلح تهران این موضوع توسط افرادی که خودشان درگیر سلاح‌های شیمیایی هستند، صحبت می‌شود.
