به گزارش فوتبال 360، فینال جام جهانی باشگاه‌ها با قهرمانی چلسی به پایان رسید. اهمیت این موضوع برای مخاطبان ایرانی ذیل وضعیت داوری این دیدار قرار می‌گیرد که به عهده علیرضا فغانی، داور خوش‌نام ایرانی بود.
فغانی که پیش از این در طول دوران حرفه‌ای‌اش قضاوت‌های مهمی را به عهده داشت، پیش از برگزاری بازی فینال، از سوی کولینا به عنوان داور بازی فینال این رقابت‌ها هم انتخاب شد تا افتخار دیگری نصیبش شود؛ هم نصیب او، هم ایران و صدالبته استرالیا. این یکی هم تکراری ولی آزاردهنده است؛ اینکه چرا افتخاری که می‌توانست صد درصد نصیب ایران و به پای فوتبال این کشور نوشته شود، به استرالیا رسیده است.
داستان مربوط به روزی است که خداداد افشاریان، رئیس وقت کمیته داوران ایران، به یکباره به سرش زد تا اسم علیرضا فغانی را از فهرست داوران بین‌المللی فوتبال ایران خط بزند.
استرالیا از این فرصت نهایت استفاده را کرد و خیلی زود، فغانی را در فهرست داوران خودی گنجاند. چنین شد که پرچم داوری که فینال جام جهانی باشگاه‌ها را قضاوت کرد به سادگی از ایران به استرالیا تغییر کرد.
در اینکه با کم‌خردی، اسم علیرضا فغانی از فوتبال ایران پاک شده، تردیدی نیست. هنوز هم بسیاری به مدیریت وقت کنایه‌های تندوتیزی می‌زنند که تسویه‌حساب‌های شخصی را وارد این ماجرا کرده و افتخارات فغانی را به پای کشور دیگری زدند.
بااین حال ولی برای بسیاری، فغانی هنوز یک چهره سرشناس ایرانی است و دستاوردهای فوتبالی‌اش محل خوبی برای پُز دادن. حتی همین حالا که فغانی به عنوان نماینده استرالیا در رقابت‌های ریزودرشت سوت می‌زند، خیلی‌ها او را چهره‌ای ایرانی توصیف می‌کنند که بسان قهرمانی از دل سختی‌ها بیرون آمده و قله افتخار را لمس کرده است.
دقیقا به خاطر همین نگاه است که پیش و پس از هر دیدار مهمی که فغانی در آن سوت می‌زند، فضای دوقطبی ناخواسته‌ای، به ویژه در فضای مجازی شکل می‌گیرد. دوگانه‌ای که یک سویش «فغانی‌فَن»ها ایستاده‌اند و سوی دیگرش مخالفانی که او را به چشم یک «مهاجر» که رفتن را به ماندن ترجیح داده است. باوجود این ولی؛ هرگز کسی تصورش را نمی‌کرد، عکس علیرضا فغانی و دونالد ترامپ، پای او را به مسائلی فراتر از فوتبال و داوری هم بکشاند.
فغانی یکی از بهترین داوران کنونی حال حاضر دنیا است. این گزاره‌ای تردیدناپذیر است. برخلاف تئوری توطئه‌ای که این روزها ترسیم شده که با توجه به اعلام قبلی فیفا مبنی بر اهدای مدال توسط دونالد ترامپ، فغانی عامدانه به عنوان داور فینال انتخاب شده، این داور ایرانی بر اساس شایستگی‌های تردیدناپذیر به این مهم رسیده است.
قضاوت کم‌نقص او در فینال هم صحه‌ای بر این ادعا گذاشته است. مابقی ماجرا هم که پروتکل‌های از پیش‌تعیین‌شده‌ای است که راه گریزی از آن نیست؛ هم مشخص بود که قرار است ترامپ مدال حاضران در فینال را اهدا کند و هم مشخص بود که تصاویر این اهدای مدال مخابره می‌شود. خرده گرفتن به علیرضا فغانی تا اینجای کار امری بیهوده است؛ به ویژه اینکه او به عنوان نماینده استرالیا در فینال سوت زده است.
بااین حال، فغانی، حتی به عنوان نماینده استرالیا، یک ایرانی است. این همان «اصلی» است که به تازگی سوژه‌ای برای انتقاد از او در فضای مجازی شده است؛ یک دوقطبی جدید که این بار، داستان را غیرفوتبالی می‌کند.
پس از فینال، غالبا از سوی طیفی خاص، فغانی مورد انتقاد قرار گرفته که بهتر بود برای گرفتن عکس یادگاری با دونالد ترامپ، سیاستمداری که چندی قبل در حمله به ایران ایفای نقش کرد، جا باز نمی‌کرد و یا دست‌کم آن «لایک» را نشان نمی‌داد. فغانی از این منظر از یک قهرمان به یک «متهم» تبدیل شده که به چندپارگی فضای موجود دامن زده است.
هرچند او بی‌تفاوت نسبت به اتهاماتی که علیه‌اش به جریان افتاده، ترجیح داده همان عکس‌ها را در صفحه اینستاگرامش بازتاب دهد؛ با نوشتن متنی که حاکی از «قدردانی برای فرصتی است که باعث شده بخشی از تاریخ فوتبال باشد».
