به گزارش مشرق، سومین دوره بازی‌های آسیایی جوانان بحرین ۲۰۲۵ از ۲۷ مهر تا ۹ آبان ماه ۱۴۰۴ در ۲۴ رشته ورزشی، ۳۱ ماده و ۲۵۳ رویداد در بحرین برگزار خواهد شد و انتظار می‌رود ۵۴۰۰ ورزشکار از ۴۵ کشور در آن شرکت کنند.

با اعلام علیرضا پاکدل، سرپرست کاروان کشورمان در این بازی‌ها، کاروان ایران ۲۴۰ تا ۲۵۰ ورزشکار دارد و در مجموع کاروانی حدودا ۴۰۰ نفره خواهد بود. نمایندگان کشورمان در ۱۹ رشته از مجموع ۲۴ رشته این بازی‌ها حضور خواهند داشت.

پس از برگزاری یک دوره نشست تخصصی مسئولان کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان، سرپرست کاروان و مرکز نظارت بر تیم‌های ملی کمیته ملی المپیک و ارزیابی‌های انجام شده تعداد مدال‌های ایران در این بازی‌ها بین ۱۲ تا ۱۵ مدال طلا تعیین شده که تقریبا جایگاه پنجم با ششم را برای ایران رقم خواهد زد. پیش‌بینی فدراسیون‌ها در گزارش‌های ارائه شده به کمیته ملی المپیک تقریبا دو برابر این میزان است اما تحلیل‌های انجام شده توسط مرکز نظارت بر تیم‌های ملی و همچنین سوابق مربوط به دوره‌های گذشته که همواره حکایت از نگاه خوش‌بینانه فدراسیون‌ها در کسب مدال دارد، ارزیابی‌های کارشناسی به همان حدود ۱۵ مدال طلا ختم می‌شود.

این آمار و ارقام از پیش بینی مدال و تعداد نفرات اعزامی این سوال را ایجاد می‌کند که آیا در شرایطی که کمیته ملی المپیک همواره بر اعزام کیفی کاروان‌های ورزشی تاکید دارد، اعزام کاروانی ۴۰۰نفره برای کسب تقریبا ۱۵ مدال منطقی است یا خیر؟

ابتدا بهتر است نگاهی به رشته‌های حاضر در بازی‌های آسیایی جوانان داشته باشیم. دوومیدانی، بدمینتون، بسکتبال، سوارکاری، ورزش‌های الکترونیکی، فوتسال، گلف، هندبال، جودو، جوجیتسو، هنرهای رزمی، دوچرخه‌سواری، شنا، تنیس روی میز، تکواندو، کشتی، وزنه‌برداری، کبدی، والیبال، تک‌بال و تری اتلون رشته‌های حاضر در بازی‌های آسیایی هستند که ایران در برخی از این رشته‌ها جایگاه خوبی در آسیا دارد و از همین الان می‌توان روی مدال طلای آنها حساب باز کرد. در برخی رشته‌ها نیز ایران شانس مدال نقره یا برنز را دارد و با شانس کم می‌توان آنها را به طلا نزدیک دانست. دسته دیگر از رشته‌ها شانسی برای مدال ندارند.

در مورد گروه اول و دوم و رشته‌هایی مانند کشتی، تکواندو، وزنه برداری و ... جای بحثی برای اعزام وجود ندارد اما موضوع اصلی می‌تواند حول گروه سوم این رشته‌ها باشد و سوال را از این بابت مطرح کرد که در رشته‌هایی که شانس کسب مدال نداریم، باید ورزشکار اعزام کنیم؟ قطعا اگر این موضوع در سایر رده‌های سنی و بازی‌ها از حمله بازی‌های کشورهای اسلامی، بازی‌های داخل سالن، بازی‌های آسیایی و ... مطرح باشد، پاسخ منفی است و همان موضوع کیفی سازی مطرح خواهد شد و اعزام در این رویدادها در شرایطی که شانس صفردرصدی برای کسب مدال وجود دارد، غیر منطقی و اتلاف وقت و منابع مالی خواهد بود اما در مورد بازی‌های بحرین شرایط متفاوت بوده و موضوع بحث ورزشکارانی است که در رده سنی ۱۴ تا ۱۷ سال قرار دارند و اگر برای آنها برنامه‌ریزی خوبی وجود داشته باشد، بذرهای کاشته شده امروز در المپیک ۲۰۳۲ استرالیا به ثمر خواهند نشست.

شاید این جمله برای بسیاری شعار باشد چرا که معتقدند بازی‌های آسیایی جوانان پیش از این نیز برگزار شده و می توان گفت ثمر زیادی برای ورزش ایران نداشته است. بر اساس آمار تاکنون حدود ۱۴ تا ۱۶ درصد از جوانانی که در بازی‌های آسیایی جوانان حضور داشته‌اند، به بدنه ورزش قهرمانی کشور اضافه و ۸۴ تا ۸۶ درصد از آنها که بعضاً طلایی و مدال آور آن رویداد بودند، امروز از چرخه ورزش کشور خارج شده‌اند.

زمانی می‌توان از اعزام ۲۵۰ نفره به بازی‌های آسیایی بحرین و صرف هزینه در این حوزه بهره برد که بیش از ۵۰ درصد از ورزشکارانی که برای آنها هزینه شده و در میادین بزرگ در حال کسب تجربه هستند، به بدنه ورزش قهرمانی اضافه شوند و این سرمایه گذاری‌ها بلند مدت باشد. در کنار آن نباید جایگاه مرکز نظارت بر تیم‌های ملی المپیک را به عنوان اصلی‌ترین بخش کمیته ملی المپیک در بررسی شرایط و تحلیل‌های آماری و دقیق از وضعیت ورزش را نادیده گرفت و قطعا بخش اعظم نگهداشت و به بار نشاندن ورزشکاران جوان برعهده این بخش و نظارت‌ها و تعاملات آن با فدراسیون‌ها خواهد بود.

یادآوری این نکته خارج از لطف نیست که بدانیم حسن تفتیان که مدال طلای آسیا را بر گردن آویخته از دل همین بازی‌های آسیایی جوانان شناخته شده است. وی در سال ۲۰۰۸ در بازی‌های آسیایی جوانان پنجم شد و در نهایت با حفظ و سرمایه گذاری روی این ورزشکار، او مراحل ترقی را پیمود.

نکته قابل تامل دیگر این است که فراموش نکنیم رویدادهایی مانند بازی‌های آسیایی جوانان و المپیک جوانان رویدادهای تست برای ایجاد تغییرات در رشته‌ها و فرایند برگزاری المپیک هستند و حذف یک رشته از این رویدادها می‌تواند زنگ خطری برای ایران باشد تا برای سال‌های آینده برنامه ریزی داشته و رشته دیگری را برای جایگزینی در سبد مدال آوری کشور مهیا کند. شاید حذف کشتی فرنگی از مسابقات بحرین و افزودن کشتی ساحلی را بتوان یکی از این زنگ‌های خطر دانست.