به گزارش سیاست خارجی ایرنا، «کلسی داونپورت» مدیر سیاست‌های عدم اشاعه در «انجمن کنترل تسلیحات» در تازه ترین نوشتار تفصیلی برای این نشریه به بررسی جزئیات برنامه هسته ای ایران پیش از تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی و ایالات متحده به ایران پرداخته و ضمن تاکید بر اینکه هیچ نشانه ای از تسلیحاتی شدن این برنامه وجود نداشته هشدار می دهد که اقدام مشترک آمریکا و اسرائیل نه تنها به نظام عدم اشاعه آسیب جدی وارد کرده بلکه صرفا در بهترین حالت توانسته برنامه هسته ای ایران را تنها چندسال به عقب براند. کلسی داونپورت در این نوشتار ادعاهایی را مستند به سخنان و گزارش های مقام ها و نهادهای آمریکایی و اسرائیلی درباره وضعیت برنامه هسته ای ایران پیش و پس از تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی مطرح می کند که انتشار آن در ایرنا به معنای تایید محتوای آن نیست. مشروح این گزارش را در زیر می‌خوانید:

 

تصمیم ایالات متحده برای پیوستن به حملات اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای تحت نظارت ایران در حالی که مذاکرات درباره توافق هسته‌ای در جریان بود، ضربه‌ای جدی به تلاش‌ها برای کنترل برنامه هسته‌ای ایران وارد کرد. استفاده زودهنگام از زور، برنامه هسته‌ای ایران را به‌طور موقت به عقب راند، اما در بلندمدت خطر نزدیک‌تر شدن تهران به ساخت سلاح هسته‌ای را افزایش می‌دهد. این حملات همچنین تلاش‌های دیپلماتیک ضروری برای رسیدن به توافق هسته‌ای مؤثر و قابل راستی‌آزمایی را پیچیده‌تر کرده است.

 

با وجود ادعای دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا مبنی بر اینکه برنامه هسته‌ای ایران با حملات آمریکا و اسرائیل «نابود شده»، ایران توانمندی‌های لازم برای ساخت سلاح هسته‌ای و مواد حیاتی برای بازسازی برنامه خود را حفظ کرده است؛ و این، به ایران این امکان را می‌دهد که در صورت نیاز، به سرعت به آستانه ساخت سلاح هسته‌ای بازگردد. علاوه بر آن، ممکن است حملات انجام‌شده انگیزه ایران را برای توسعه سلاح هسته‌ای به‌منظور بازدارندگی در برابر حملات بیشتر، افزایش دهد؛ به‌ویژه از آنجا که هیچ مبنای قانونی برای اقدام نظامی اسرائیل و آمریکا وجود نداشت.

 

از نظر سیاسی تصمیم ترامپ برای حمله به ایران، اعتبار ایالات متحده در مذاکرات را تضعیف کرده است. مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران در مصاحبه‌ای با تاکر کارلسون که در ۷ ژوئیه پخش شد، گفت که این حملات، اعتماد ایران به تمایل دولت ترامپ برای مذاکره صادقانه را تضعیف کرد.خطر تغییر محاسبات سیاسی ایران به سمت تسلیحاتی شدن و توانایی آن برای بازسازی برنامه‌اش، ضرورت از سرگیری دیپلماسی را با هدف رسیدن به توافقی بلندمدت برجسته می‌کند. دیپلماسی ضروری است، اما پس از حملات، دستیابی به توافق، چالش‌برانگیزتر خواهد بود. این حملات پیچیدگی‌های فنی جدیدی ایجاد کرده‌اند، اکنون مذاکره‌کنندگان باید با ابهام‌هایی درباره زیرساخت‌های باقی‌مانده ایران و محل ذخایر اورانیوم غنی‌شده در سطوح نزدیک به درجه تسلیحاتی مقابله کنند.