خبرورزشی | ۶۸ میلیون برای آتالانتا، ۸۰ میلیون در چهار سال برای متئو؛ عربستانی ها پیشنهادی دادند که آتالانتا و رتگی نتوانند رد کنند.
ارادهٔ بازیکن—که با پیشنهاد مالی القادسیه وسوسه شده بود—نقشی تعیین‌کننده در تسریع توافق داشت. حالا تنها نهایی‌کردن جزئیات باقی مانده است.
در برابر چنین مبالغی نمی‌توان «نه» گفت؛ بیایید روراست باشیم—این غیرممکن است. همین هم شد: آتالانتا و متئو رتگی عملاً پاسخ مثبت داده‌اند. تأیید رسمی ظرف چند ساعت یا نهایتاً طی روزهای آینده اعلام خواهد شد. دیشب فقط برخی جزئیات باقی مانده بود؛ از همین حالا می‌توان رتگی را بازیکن القادسیه دانست.
آیا این انتقال موفق خواهد بود؟ حداقل شروعی طلایی دارد—یا اگر بخواهیم دقیق‌تر باشیم، با بارانی از دلارهای نفتی آغاز می‌شود. لقبی قدیمی اما همچنان دقیق برای باشگاه‌های عربی، که دلایل قانع‌کننده‌ای برای وسوسه دارند. فقط کافی‌ست بدانید این انتقال در مجموع نزدیک به ۲۰۰ میلیون یورو ناخالص ارزش دارد.
جزئیات معامله
حدود ۶۸ میلیون یورو خالص، شامل پاداش‌ها، به آتالانتا خواهد رسید—رقمی بین درخواست باشگاه ایتالیایی (۷۰ میلیون) و آخرین پیشنهاد القادسیه که از ۴۵ میلیون شروع شد، به ۵۳ رسید (هم‌ارز بند فسخ مویزه کین)، و نهایتاً به ۶۵ میلیون افزایش یافت. حالا مذاکره بر سر نحوهٔ پرداخت و پاداش‌های نهایی در جریان است، از جمله ۳.۵ میلیون یورو بابت سهم ۵ درصدی همبستگی فیفا که به باشگاه‌های پرورش‌دهنده بازیکن (بین ۱۲ تا ۲۳ سالگی) تعلق می‌گیرد.
در قرارداد رتگی هم پاداش‌هایی لحاظ شده: قراردادی چهارساله با دستمزد پایهٔ ۱۶ میلیون یورو و ۴ میلیون پاداش سالانه، که در صورت ماندن تا پایان قرارداد، مجموع آن به ۸۰ میلیون یورو خواهد رسید.
چرخش متئو
برای درک بهتر این قرارداد نجومی، باید از جهش دستمزد شروع کرد: بازیکنی که در آتالانتا سالانه ۲ میلیون یورو می‌گرفت، حالا می‌تواند ده برابر آن را دریافت کند. همین عامل در ۲۴ ساعت گذشته مذاکرات را به اوج رساند.
القادسیه برای قطعی‌کردن رضایت رتگی و فشار بیشتر بر روند توافق، پیشنهاد تمدید مدت قرارداد از سه به چهار سال را مطرح کرد. در این نقطه، تصمیم قاطع خود بازیکن تعیین‌کننده شد. او بین سه‌شنبه شب تا صبح دیروز، تصمیم نهایی‌اش را به باشگاه اعلام کرد.
خانواده‌اش، به‌ویژه پدرش کارلوس (معروف به «چاپا»)، در این تصمیم‌گیری نقش مهمی داشتند. کارلوس همواره راهنمای رتگی در بزنگاه‌های بزرگ بوده است.
بازده سرمایه‌گذاری
آتالانتا نه به فروش رتگی نیاز فوری داشت، نه در فکر آن بود، اما با این پیشنهاد نجومی، نمی‌توانست چشم ببندد. از یک سو، احتمال نارضایتی بازیکن در صورت ماندن وجود داشت؛ از سوی دیگر، بعید بود پیشنهادی در این سطح دوباره مطرح شود.
این انتقال سودی هنگفت برای باشگاه به همراه دارد—تنها اندکی کمتر از فروش هوی‌لوند به منچستریونایتد در تابستان ۲۰۲۳، و بالاتر از انتقال کوپ‌ماینرز به یوونتوس. با این قرارداد، رتگی به دومین بازیکن گران‌قیمت تاریخ فوتبال ایتالیا پس از مارکو وراتی (۳۰ میلیون یورو در سال از العربی) بدل می‌شود.
جانشین در خط حمله؟
آتالانتا چگونه این ۷۰ میلیون را خرج خواهد کرد؟ فعلاً خرید مهاجم جدید در اولویت نیست. گزینه‌هایی مانند رودریگو مونیث (متولد ۲۰۰۱، فولام) و ژرژ میکائوتادزه (متولد ۲۰۰۰، لیون) بعدها بررسی خواهند شد.
اسکاماکا در تیم باقی مانده و پس از یک فصل دوری، آماده بازگشت است. مربی جدید، یوریتش، همچنین بازگشت توره و حتی تطبیق بازیکنانی چون مالدینی و د کتلاره را بررسی خواهد کرد. مانند گاسپرینی، او نیز گاهی از روش «شماره ۹ کاذب» استفاده می‌کند و بازیکنانی چون پاشالیچ، وره، بورینی و ولاسیچ را در این نقش آزمایش کرده است.
