به گزارش "ورزش سه"، اقبال در حال حاضر در تیم اوترخت هلند عضویت دارد و فصل گذشته ۱۸ بار در رقابت‌های اردویسه به میدان رفت، فصلی که با قرار گرفتن این تیم در جایگاه چهارم جدول رده‌بندی و کسب نتایجی قابل قبول به پایان رسید.

این هافبک تنها یک بار برای تیم اول منچستریونایتد به میدان رفت و آن‌ هم به‌ عنوان بازیکن تعویضی در دیدار مقابل یانگ بویز در چارچوب لیگ قهرمانان اروپا در دسامبر ۲۰۲۱ بود. این تنها حضور رسمی تحت هدایت رالف رانگنیک، سرمربی موقت وقت، رقم خورد اما آن‌طور که خود این بازیکن عنوان کرده، دوران ناامیدی و نارضایتی او از فقدان فرصت‌های بازی در دوران حضور اریک تن‌هاخ بر نیمکت آغاز شد.

این ملی‌پوش عراقی می‌گوید نقطه عطفی برای او زمانی شکل گرفت که به او اعلام شد قرار است در یک مسابقه به میدان برود اما هنگامی‌که در روز بازی حاضر شد، متوجه تغییر برنامه شد که باعث شد احساس بی‌احترامی از سوی کادر فنی به او دست دهد.

زیدان اقبال در گفتگو با The National اظهار داشت: «تنها خواسته‌ام این بود که فقط ۱۰ دقیقه از روی نیمکت به من فرصت داده شود تا توانایی خود را نشان دهم و واقعاً برایم ناراحت‌ کننده بود که سرمربی ظاهراً من را شایسته چنین فرصتی نمی‌دانست تا بتوانم اثبات کنم آیا از عهده آن برمی‌آیم یا خیر.

با پدر و مدیر برنامه‌هایم صحبت کردم و گفتم: نمی‌توانم یک سال دیگر این شرایط را تحمل کنم. از بیرون، همه چیز برای دوستانم فوق‌العاده به نظر می‌رسید چون با تیم اول تمرین می‌کردم و به همراه آنها سفر می‌رفتم. اما برای من، از نظر ذهنی بسیار دشوار بود چون تنها اجازه تمرین داشتم و از بازی برای تیم زیر ۲۳ سال نیز محروم بودم. پیش خودم می‌گفتم: فقط به عنوان یک عدد در تیم حضور دارم.

قرار بود در دیدار جام اتحادیه برابر چارلتون اتلتیک از لیگ یک در ترکیب اصلی قرار بگیرم. در تمامی تمرین‌های تاکتیکی پیش از بازی در نقش هافبک تهاجمی شرکت داشتم. لیساندرو مارتینز نزد من آمد و گفت: این فرصت تو است. با من صحبت کرد و اضافه کرد: همه پشتت هستیم. خودت را نشان بده. بازیکن خوبی هستی. ما برایت می‌جنگیم. تو هم باید آماده جنگ باشی.

صحبت‌های او برایم انگیزه‌ بخش بود و از او، به‌ عنوان یک رهبر جدی در تیم و بازیکنی برجسته، قدردان بودم. برای خانواده و دوستانم بلیت تهیه کردم تا بتوانند از نزدیک شاهد بازی‌ام باشند. تصور می‌کردم سرانجام نوبت من فرا رسیده است.

اما زمانی که به ورزشگاه رسیدم و به تخته اعلام ترکیب نگاه کردم، نامم را در لیست ندیدم. بسیار ناامید شدم. سپس با خودم گفتم شاید به‌ عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شوم اما هرگز این اتفاق رخ نداد. همان لحظه، نقطه پایان برای من رقم خورد. احساس کردم که سرمربی به من احترام لازم را نمی‌گذارد که اجازه حضور در میدان را بدهد.»