این آثار از موزه ملی ایران منتقل شده بودند و قدمت آثار بیش از ۳هزار سال تا دوره صفوی بود. نمایش این آثار طبق آخرین خبری که وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اعلام کرده بود تا پایان سال ۱۴۰۳ با چند نوبت تمدید مصوبه هیات وزیران، برپا بود.
اخیرا حرف‌و‌حدیث‌هایی درباره سرانجام این آثار مطرح شد. جبرئیل نوکنده، رئیس کل موزه ملی ایران، در واکنش به این ماجرا گفت: برخلاف اطلاعات نادرست برخی از رسانه‌ها درباره بازگشت ندادن آثار نمایشگاه «شکوه ایران باستان»، مجموعه آثار نمایشگاه بیش از سه ماه پیش به موزه ملی ایران بازگشته است.
رئیس کل موزه ملی ایران توضیح داد: این نمایشگاه با هدف معرفی فرهنگ، هنر و تمدن غنی ایران و جذب بیشتر گردشگران به کشور برگزار شد. نمایشگاه مذکور تداوم سلسله همکاری‌های متقابل موزه ملی ایران با موزه‌های جهان است و موزه ملی ایران پیش از این نمایشگاه‌هایی با موضوع مشابه در کشورهای دیگر مثل اسپانیا، ایتالیا، فرانسه، هلند و دیگر کشورها برگزار کرده است.
نوکنده افزود: آثار منتخب این نمایشگاه مشتمل بر ۲۱۱قلم و همچنین ۵ نمونه بازآفرینی‌شده (مولاژ) بود که روایتگر تنوع و خلاقیت هنر ایرانی طی بیش از سه هزار سال است. از جمله این آثار می‌توان به آجرهای قلایچی بوکان، جام زرین مارلیک، تکوک زرین هخامنشی همدان، بشقاب‌های سیمین ساسانی و چینی‌های آبی و سفید اشاره کرد.
رئیس کل موزه ملی ایران درخصوص موزه‌هایی که آثار در آنها به نمایش درآمد، گفت: نمایشگاه «شکوه ایران باستان» ابتدا در کاخ موزه پکن در شهر ممنوعه در ۲۱دی‌ماه ۱۴۰۲ آغاز شد و سپس به موزه شانگهای رفت و آخرین مقصد آن موزه سین‌کیانگ در شهر ارومچی بود که در ۱۶ اسفند ۱۴۰۳ به کار خود پایان داد. این نمایشگاه بسیار موفق با ده‌ها هزار بازدیدکننده بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی چین داشت.
او یادآور شد: مجوز خروج موقت و امانی این تور نمایشگاهی در نوبت اول و نوبت دوم در هیات دولت سیزدهم و در نوبت سوم در هیات دولت چهاردهم صادر شده است.
