عصر ایران - پایگاه فضایی بایکونور، واقع در قزاقستان، نه تنها به دلیل ابعاد عظیم خود، بلکه به خاطر رخدادهای تاریخی فراوانی که در آن به وقوع پیوسته، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این مرکز فضایی، که از سال ۱۹۵۵ به عنوان میدان آزمایشی برای موشک‌های بالستیک بین‌قاره‌ای مورد بهره‌برداری قرار گرفت، در طول تاریخ خود شاهد لحظات فراموش‌نشدنی در عرصه فضانوردی بوده است:
۱۹۵۷: اسپوتنیک-۱ نخستین ماهواره ساخت بشر از این پایگاه با موفقیت به دور مدار کره زمین فرستاده شد.
۱۹۶۱: یوری گاگارین، نخستین انسان فضانورد، از همین پایگاه به فضا پرتاب شد.
۱۹۶۳: والنتینا ترشکوا نخستین زن فضانورد جهان، سفر فضایی خود را از پایگاه بایکنور آغاز کرد.
۱۹۷۵: فضاپیمای سایوز-۱۹ از بایکونور به فضا رفت و با آپولو آمریکایی پهلو گرفت؛ نمادی از همکاری فضایی میان دو قدرت بزرگ.
۱۹۸۶: بلوک اصلی ایستگاه فضایی میر، از بایکونور به مدار زمین ارسال شد.
۱۹۸۸: شاتل فضایی بوران، پس از دو بار گردش به دور زمین در ۲۵۰ دقیقه، به صورت خودکار در فرودگاه یوبیلیینی (همچنین در بایکونور) به زمین نشست.
اینها تنها نمونه‌هایی از رویدادهای تاریخی مهمی هستند که در بایکونور رقم خورده‌اند و جدای از پرتاب‌های روزمره بی‌شمار، ارزش این مکان را دوچندان می‌کنند.
امروزه، قلمرو بایکونور به طور مشترک به قزاقستان و روسیه تعلق دارد؛ به این صورت که روسیه برخی از بخش‌های آن را تا سال ۲۰۵۰ میلادی اجاره کرده است. برخی سکوهای پرتاب به تدریج از اجاره روسیه خارج شده و به قزاقستان واگذار می‌شوند. با این حال، در محدوده این پایگاه، پرداخت‌ها با روبل روسیه انجام می‌شود و پلیس روسیه عهده‌دار برقراری نظم است. نکته جالب اینجاست که در این منطقه عملاً پوشش شبکه موبایل وجود ندارد. ماکت‌های متروکه و افسانه‌ای بوران که اغلب در تصاویر می‌بینید، در حال حاضر در آشیانه‌ای قرار دارند که اخیراً به قزاقستان واگذار شده، به همین دلیل امکان بازدید از آن‌ها فراهم نبود.
نمونه موزه‌ای از ماکت شاتل بوران، شامل محفظه بار و کابین خلبانان.
رایانه‌هایی که در دوران شوروی برای کنترل پرتاب‌ها استفاده می‌شدند.
خانه‌ای که یوری گاگارین در طول اقامتش در بایکونور در آن زندگی می‌کرد.
خانه‌ای که آکادمیسین سرگئی کورولف، طراح اصلی برنامه فضایی شوروی، در آن سکونت داشت.
