به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، این امر امیدها برای وجود سوئیچ های مشابهی که در اعضای دیگر بدن حتی در انسان ها وجود داشته باشد را به وجود آورده است. انستیتو ملی علوم زیست شناختی پکن این تحقیق را انجام داده که روی یک مولکول حیاتی یعنی اسید رتینوئیک، مشتقی از ویتامین A متمرکز است.

وانگ وی و دنگ زیکینگ، مولفان این پژوهش متوجه شدند کمترین نوع اسید رتینوئیک در موش ها از باز تولید گوش خارجی جلوگیری کرد. اسید رتینوئیک نقشی مهم در رشد سلول و ترمیم بافت دارد. در نتیجه محققان به طور موفقیت آمیز احیای عضو را دوباره آغاز کردند و همین روند به تکمیل فرایند احیای بافت آسیب دیده گوش و حتی غضروف شد.

محققان دراین پژوهش نوشته اند: آنها متوجه شده اند تولید ناکافی اسید رتینوئیک به شکست در بازتولید گوش موش منجر شد. محققان در گزارش خود نوشتند: «مکمل خارجی اسید رتینوئیک یا فعال‌سازی یک آنزیم محدودکننده‌ی سرعت در سنتز رتینوئیک اسید برای فعال‌سازی بازسازی کافی بود.»

البته توانایی بازتولید با وجود مزایای بسیاری که دارد در بسیاری از گونه های حیوانات طی گذر زمان از بین رفته اما برخی همچنان آن را دارند. حیواناتی مانند خرگوش، بز و نوعی موش آفریقایی می توانند بافت های پیچیده مانند گوش خارجی را احیا کنند. اما خزندگان معمولی مانند موش ها به دلیل سیر تکامل نمی توانند این کار رانجام دهند.