به گزارش رکنا، در برخی مناطق کوهستانی آسیا مانند تبت، نپال و میان برخی قبایل مغول که همچنان به شیوه قبیله‌ای زندگی می‌کنند، رسم چندشوهری رایج است. در این فرهنگ‌ها، زن با یک مرد و تمامی برادران کوچکتر او ازدواج می‌کند. این ساختار زناشویی سنتی با هدف حفظ ارثیه خانوادگی و جلوگیری از تقسیم زمین‌ها و دام‌ها میان وراث شکل گرفته و همچنان پابرجاست.
طبق این سنت، پسر بزرگ‌تر خانواده همسر آینده را انتخاب می‌کند و پس از ازدواج، دیگر برادران نیز به‌مرور و متناسب با سن خود، به عنوان شوهران زن پذیرفته می‌شوند. زن در چنین ساختاری نقش محوری دارد و بر شوهران خود تسلط دارد. هر یک از مردان به‌صورت نوبتی و جداگانه با زن در ارتباط عاشقانه و جنسی قرار می‌گیرند، اما بر اساس عرف، فرزندان متولدشده فرزندان پسر بزرگ محسوب می‌شوند.
اگر یکی از برادران بخواهد خارج از این سیستم ازدواج کند و زن دیگری بگیرد، باید خانواده را ترک کرده، از کلیه حقوق خود در ارث و دارایی‌های خانوادگی صرف‌نظر کند. همچنین، در صورتی که یکی از شوهران در تأمین مالی خانواده سهل‌انگاری کند و تنبل باشد، زن می‌تواند با مشورت مادر شوهر، او را از خانه اخراج کند.
این سبک زندگی که ممکن است برای بسیاری در دنیای امروز عجیب به نظر برسد، همچنان در برخی جوامع کوهستانی آسیا جریان دارد و به عنوان الگویی برای بقا و توازن اجتماعی خانواده‌ها به شمار می‌رود.
