عصر ایران - ژاپن، ۲۶ ژانویه ۱۹۷۰ – شرکت هوندا در این تاریخ، نسخه به‌روز شده‌ای از خودروی کوچک و محبوب N360 خود را با نام N III 360 تورینگ دلوکس معرفی کرد. این مدل که در واقع دومین فیس‌لیفت N360 به شمار می‌رفت، تغییرات قابل توجهی در بخش جلویی خودرو داشت.
N III 360 تورینگ دلوکس، با وجود اینکه ارزان‌ترین نسخه در میان مدل‌های هم‌رده خود بود، اما از قوی‌ترین پیشرانه بهره می‌برد. این موتور، نسخه‌ای کوچک‌شده از موتور به کار رفته در موتورسیکلت CB450 بود.
پیشرانه این خودرو یک واحد ۳۵۴ سی‌سی دو سیلندر SOHC چهار سوپاپه با خنک‌کننده هوا و دو کاربراتور بود. این موتور قادر به تولید ۳۶ اسب بخار قدرت در ۹۰۰۰ دور در دقیقه و ۳۱ نیوتن‌متر گشتاور بود که به چرخ‌های جلو منتقل می‌شد. قدرت تولیدی ۱۰۰ اسب بخار به ازای هر لیتر حجم موتور در سال ۱۹۷۰، بدون استفاده از سیستم‌های پیشرفته‌ای نظیر انژکتور، چهار سوپاپ در هر سیلندر، میل بادامک دوقلو، توربوشارژر یا حتی VTEC، دستاوردی چشمگیر برای هوندا محسوب می‌شد. این خودرو تنها با یک گیربکس ۴ سرعته دستی عرضه می‌شد.
هوندا N III 360 تورینگ دلوکس، طولی معادل ۲.۹۹ متر و وزنی در حدود ۵۴۰ کیلوگرم داشت. سیستم تعلیق آن شامل مک‌فرسون در جلو و اکسل یکپارچه در عقب بود. این مدل به صورت استاندارد با رینگ‌های ۱۰ اینچی فولادی و لاستیک‌های وایت‌لاین (نوارهای سفید رنگ روی تایر) و گلگیرهای جلو عرضه می‌شد. نکته جالب این بود که تنها برای راننده یک پشت‌سری در نظر گرفته شده بود و سرنشین جلو از این امکان بی‌بهره بود.
این خودروی کوچک، با توانایی دستیابی به ۹۰۰۰ دور در دقیقه در یک خودروی قانونی جاده‌ای در سال ۱۹۷۰، یک نمونه برجسته از خودروهای کلاس "کِی کار" (خودروهای کوچک شهری) ژاپن به شمار می‌رود.
