به گزارش همشهری آنلاین، احسان صالحی؛ کارشناس مسائل سیاسی در روزنامه همشهری نوشت:
۱- امیرالمومنین در جنگ احزاب یک ازپاافتادن عادی نبود؛ ضرب‌شست مولا سپاه کفر را مأیوس کرد و لشکر مسلمین را به جوش‌وخروش درآورد. همه گفتند وقتی عمرو زمینگیر شد، لشکر کفر هم زمین‌زدنی است. ضربه مولا معادله‌ساز بود. معادلات و محاسبات ۲سوی میدان را دگرگون کرد. به‌خاطر بیم عظیمی که در دل دشمنان آفرید و امید شگرفی که در دل دوستان رویاند، رسول‌الله(ص) فرمود: ضربه علی یوم الخندق افضل من عباده الثقلین؛ ضربه علی(ع) در روز خندق برتر از عبادت جن و انس است.
۲- حضور عاشورایی رهبرمعظم‌انقلاب در مراسم عزاداری حسینیه امام خمینی، از جنس ضربه روز خندق است. پس از پیروزی ملت ایران در جنگ با رژیم صهیونیستی و آمریکا، مزدوران تبلیغاتی دشمن خود را به آب‌وآتش زدند که نگذارند طعم این پیروزی به کام ملت بماند. مهم‌ترین دستورکار آنها در این چند روز القای تعلیق و هراس از آینده بود. با توجه به وقاحت دشمن در تهدید رهبرانقلاب، بدیهی بود که حضور ایشان در مراسم توأم با تدبیر کامل باشد. درعین‌حال حضور عاشورایی ایشان در مراسم شب عاشورا معادله‌ای جدید خلق کرد و همچون ضربه روز خندق، تاروپود محاسبات ابلهانه‌ای همچون ضاحیه‌سازی از تهران را از هم گسست.
۳- حضور باصلابت رهبرانقلاب باعث امید همه وطن‌دوستان و یأس بی‌وطنان و مزدوران شد. چه رمزورازی در ولایت نهفته است که تمسک به آن آنچنان که در یوم خندق و فراتر از آن به تصریح قرآن در یوم غدیر اتفاق افتاد، مایه یأس جبهه کفر و زدودن ترس از جبهه ایمان می‌شود؟ الیومَ یئِسَ الَّذینَ کفَروا مِن دینِکم فَلا تَخشَوهُم وَاخشَونِ الیومَ أَکمَلتُ لَکم دینَکم وَأَتمَمتُ عَلَیکم نِعمَتی وَرَضیتُ لَکمُ الإِسلامَ دینًا.
۴- خاصیت دیگر ولایت گرد هم آوردن پاکان و جداکردن سره از ناسره است. عاشورای ۶۱ه.ق مگر جز این بود؟ شب عاشورای۱۴۰۴ هم زیر پرچم سیدالشهدا، با چشمانی پر از اشک شوق، زلف دل‌هایی بی‌شمار از پاکان به فرزند حسین گره خورد. خیلی‌ها تا آن شب شاید نمی‌دانستند چقدر دوستش دارند. شب عاشوراست؛ شب تمیز خبیث از طیب و چه محکی برای جداکردن این صف بهتر از محک سیدالشهدا؟ امشب سیدالشهدا لطفش را بر ما تمام کرد. زیر پرچم عزایش یک ملت با هم سرود «ای ایران» خواندیم، با یکدیگر منسجم‌تر و برادرتر شدیم، با یزیدیان زمان یعنی ایادی نتانیاهو و ترامپ دشمن‌تر و کینه‌ای‌تر شدیم و با همه وجود دریافتیم که محور این همدلی و اتحاد و عمود خیمه ایران، حسین است و فرزند حسین. حب الحسین یجمعنا!
