به گزارش خبرورزشی، چهار هزار روز و اندی از آخرین بار که ماسیمیلیانو آلگری پا به میلانلو گذاشت، می‌گذرد. اما صبح دیروز، کمی پس از ساعت ۸، مردی با پیراهن سفید، شلوار آبی اتوکشیده و کفش‌های لوفر، به‌همراه چمدان و کوله‌ای بر دوش، دوباره از دروازه معروف کارناگو عبور کرد — و گویی هرگز نرفته بود.
آخرین حضورش؟ ژانویه ۲۰۱۴، روزی پس از شکست مقابل ساسولو و اخراجی تلخ. حالا اما، همان مرد بازگشته؛ نه برای جبران، که برای ساختن آینده‌ای تازه. آلگری با لبخند و انرژی، وارد اتاق شماره ۵ شد — جایی که بزرگان تاریخ میلان از ساچی و کاپلو گرفته تا آنچلوتی نشسته‌اند.
شروع دوباره، بی‌وقفه
توقف؟ هرگز. آلگری حتی یک دقیقه از تست‌های فیزیکی و تمرینات داخل سالن را از دست نداد. سلامی گرم به همه، شوخی‌هایی برای شکستن یخ، و نگاهی دقیق به هر چهره؛ از بازیکنان گرفته تا اعضای فنی. هنوز زمان نطق‌های تاکتیکی نرسیده، اما او خوب می‌داند که تأثیر اولیه، گاه از صد سخن هم پررنگ‌تر است.
با لباس تمرینی سرخ‌رنگ میلان و نشان شیطان روی سینه‌اش، او آمده تا تیمی بسازد که دوباره قلب‌ها را بلرزاند.
چهره‌های آشنا، چهره‌های تازه
نخستین بازیکن در محل؟ ماتئو گابیا، راس ساعت ۷:۵۷. بعد، چهره‌ها یکی‌یکی از راه رسیدند: پوبگا، خرید جدید امرسون رویال، بوندو، کولومبو، ناوا، تراچیانو، و بارتزاگی. حتی نوآف اوکافور هم با لامبورگینی آبی‌رنگی که بوی ناپولی می‌داد، وارد شد. بازگشت تدریجی ستارگان ادامه دارد: پولیشیچ، توموری، موساه امروز می‌آیند و ملی‌پوشانی چون لئائو و ماینان فرداشب به گروه ملحق خواهند شد. هنوز خبری از تئو هرناندز و بن‌ناصر نیست، اما همه می‌دانند که تا پایان ماه، ترکیب کامل خواهد شد.
مدیر کنار مربی
در غیاب هواداران (که از دوشنبه به تمرینات دسترسی دارند)، یک چهره مهم دیگر هم وارد میلانلو شد: ایگلی تاره، مدیر ورزشی تازه. از ساعت ۱۰:۴۵ در محل بود، ناهار را کنار آلگری خورد، و تا بعدازظهر با او جلسه داشت. رابطه‌شان از جلسات اداری آغاز شده و حالا به گفت‌وگوهای روزانه رسیده است. آن‌ها می‌دانند که میلان نیاز به بازسازی دارد؛ نه از نو، اما از پایه‌هایی مستحکم‌تر.
پنج مهره کلیدی قرار است به ترکیب افزوده شوند: یک هافبک محوری (یاشاری در صدر فهرست)، دو مدافع کناری (پوبیل محتمل‌ترین رقیب دُوه)، یک مدافع مرکزی (جووانی لئونی، رؤیای خط دفاع)، و البته یک مهاجم نوک — نام‌هایی چون رته‌گی در فهرست هستند.
چشم به آینده، پای در زمین
آلگری، حالا دوباره صاحب نیمکت میلان است؛ اما فعلاً نه به‌عنوان یک استراتژیست خونسرد، که به‌عنوان رهبر تمرین. از دوشنبه، صدای او در زمین خواهد پیچید. هنوز دو ماه تا پایان پنجره نقل‌وانتقالات باقی مانده، و گرچه تیم هنوز کامل نیست، اما یک چیز روشن است: شروعی تازه آغاز شده — با لبخند، با عزم، و با امید به بازگشت روزهای باشکوه.
