به گزارش "ورزش سه"، در تیم جدید رئال مادرید تحت هدایت ژابی آلونسو، چیزی فراتر از نتایج خوب به دست آمده وجود دارد که هواداران را به وجد می‌آورد: نحوه‌ای که این تیم فوتبال را درک می‌کند. چون آنها فقط بهتر بازی نمی‌کنند، بلکه با هدف بازی می‌کنند. رئال حالا تیمی است که با ریتم یک ایده پیش می‌رود که قرار نیست گذرا باشد، بلکه به نظر می‌رسد تنها در طول چند هفته به بخشی از دی ان ای آنها تبدیل شده است.
ژابی آلونسو در اولین روز هدایت رئال مادرید گفته بود: «می‌خواهیم هواداران به ما افتخار کنند، احساس و شادی را منتقل کنیم. می‌خواهیم مردم برای لذت بردن به ورزشگاه بیایند. اگر بتوانیم این جرقه را بزنیم، نیرویی غیرقابل توقف خواهیم داشت.»
و حالا تنها چند بازی کافی بود تا مشخص شود چیزی در این تیم تغییر کرده است. توپ با نیتی متفاوت به حرکت درمی‌آید، بازیکنان بدون حرف زدن یکدیگر را می‌فهمند و آنچه پیش از این شبیه به بداهه‌سازی بود، حالا کاملاً برنامه ریزی شده به نظر می‌رسد. هر حرکت دلیلی دارد.
یک تخته تاکتیکی که مدام در حال تغییر است
ژابی همه را شگفت‌زده می‌کند. ترس می‌آفریند. هیجان‌زده می‌کند. او صفحه بازی را تغییر می‌دهد و این تیم چنان به او پاسخ می‌دهد که انگار سال‌ها است به همین شکل بازی می‌کنند. هر بازی تبدیل به درسی در انطباق، تعهد و هوش جمعی شده است.
اورلیان شوامنی می‌گوید: «به لطف هوش گروهی، ما توانایی انطباق با هر آنچه ژابی از ما می‌خواهد را داریم.» او به قلب تپنده میانه میدان تیمش تبدیل شده است.
ژابی آلونسو چیزی بیش از یک سیستم آورده است که بسته به حریف و سبک بازی‌اش تغییر می‌کند. او هویت را با خودش آورده است که چیزی بسیار سخت‌تر و کمیاب‌تر است. آن‌هم در رختکن باشگاهی مانند رئال مادرید، با این‌همه ستاره و این‌همه تاریخ. اما او موفق شده همه بازیکنان را بخشی از چیزی بزرگ‌تر کند. تلفیقی از استعداد و ایثار، تاکتیک و غریزه، انضباط و آزادی. حرکات در حمله دائمی است و این یعنی فضای بیشتری برای خلق موقعیت وجود دارد.
در همین‌جا یکی از اصول بنیادین فلسفه ژابی وارد عمل می‌شود: باید همیشه همه فضاها اشغال شوند، اما نه توسط یک نفر.
تاکتیک‌های ترکیبی در طراحی پویا و هوشمندانه
یکی از اصول دفاعی ژابی آلونسو این است که تیمش همیشه در خط دفاع و هافبک ساختاری فشرده و منظم داشته باشد، جایی که جای‌گیری و فواصل، کلید درک سیستم است. مهم نیست که تیم با دفاع پنج نفره شروع کند یا با آرایش ترکیبی، بازیکنان رئال مادرید با سهولت و هوشمندی به آن واکنش نشان می‌دهند.
در دیدار حساس برابر بروسیا دورتموند، رئال مادرید در هنگام تصاحب توپ از ساختار ۱-۳-۲-۴ استفاده کرد که در دفاع به همان سیستم پنج نفره معروف ژابی تغییر می‌کرد. ترنت الکساندر آرنولد در کنار رودیگر و هویسن در دفاع قرار گرفت، در حالی که فده والورده به‌طور کامل عقب کشید تا حملات آدیمی از جناح راست را مهار کند.
با این تغییر، رئال سعی کرد خطوطش را بسته نگه دارد و تیم آلمانی را فلج کند که تا دقیقه ۶۰ حتی یک شوت در چارچوب نداشت. آرایش این تیم ممکن است تغییر کند اما پاسخ بازیکنان همیشه یکسان است: آنی، هماهنگ، دقیق.
راهی طولانی در پیش است...
شب‌های سخت خواهند آمد. حریفانی خواهند بود که این پروژه درخشان را به چالش خواهند کشید. اما یک چیز حالا دیگر قابل مذاکره نیست: نحوه فداکاری این تیم در زمین. وقتی رختکن قانع شده باشد، وقتی مربی باعث شده باشد همه باور کنند، آن وقت نتیجه دیگر مهم نیست. ایمان و باور است که جای آن را می‌گیرد و این همان نیروی توقف ناپذیری است که ژابی آلونسو می‌خواست در تمام هواداران رئال مادرید شعله‌ور کند.
