خبرورزشی: به‌نظر می‌رسد امسال، اینتر تصمیم گرفته نقاب محافظه‌کاری را کنار بگذارد. برخلاف سال‌های گذشته که باشگاه بیشتر اهل حساب‌وکتاب بود، حالا دست در جیب کرده و چیزی حدود ۷۰ میلیون یورو خرج کرده است. داستان از ژانویه با کشف سوچیچ شروع شد و حالا خبر می‌رسد که نراتزوری حاضر است ۳۰ میلیون دیگر هم پای جذب جوانی به نام لئونی بریزد—همه در راستای سیاست تازهٔ جوان‌گرایی.
با این حال، نقطهٔ تعادل بازار تابستانی برای اینتر، نه فقط در خریدها، بلکه در فروش‌هایی‌ست که قرار است منابع مالی لازم را تأمین کنند. اینجاست که نگاه‌ها، از بپه ماروتای سرد و گرم چشیده گرفته تا پیه‌رو آوزیلیوی همیشه گوش‌به‌زنگ، به سمت خروجی‌ها برگشته.
ماجرای هاکان چالهان‌اوغلو خودش یک اپیزود جداگانه است؛ یک درام پیچیده از لس‌آنجلس تا استانبول. از طرف دیگر، پروندهٔ دومفرایس هم کم ماجرا ندارد: یک بند نسبتاً معمولی به ارزش ۲۵ میلیون یورو که تنها باشگاه‌های غیرایتالیایی اجازه فعال‌سازی‌اش را دارند، آن‌هم فقط تا ۹ روز دیگر. یک تیک‌تاک بی‌صدا، اما بالقوه انفجاری.
در بقیهٔ خطوط، وضعیت به این پیچیدگی نیست، اما همچنان نیازمند تصمیم‌گیری است. داویده فراتسی هنوز سرنوشتش مشخص نیست، ولی با ورود کریستین کیوو به نیمکت مربیگری، شانسش برای ماندن افزایش یافته. دوست صمیمی‌اش، کریستیان آسلانی، اما شاید راه دیگری در پیش بگیرد. بعد از سه فصل حضور در آپیانو، ممکن است وقت آن رسیده باشد که چمدان ببندد. اگر پیشنهادی در حدود ۱۵ میلیون یورو برسد، اینتر مانعی بر سر راهش نخواهد بود.
و اما گران‌بهاترین مهرهٔ این جدول فروش، کسی نیست جز یان بیسک—مدافعی که با قامت بلند و فیزیک چشم‌گیرش از همان تابستان گذشته مورد توجه باشگاه‌های اروپایی بوده. حتی هفته‌های کابوس‌واری مثل پنالتی مقابل لاتزیو، مصدومیت در فینال لیگ قهرمانان، یا حذف زودهنگام در جام جهانی، از علاقه‌مندانش کم نکرده. اینتر حالا برای جدایی او رقمی بین ۳۵ تا ۴۰ میلیون یورو می‌خواهد و از بین همه، استون ویلا فعلاً جدی‌تر از بقیه پای کار آمده.
در حاشیهٔ این جابه‌جایی‌های پرزرق‌وبرق، چند معاملهٔ کم‌سر و صدا اما حساب‌شده هم در جریان است. اینتر قصد دارد از فروش سبا اسپوزیتو و الکساندر استانکوویچ – پسر افسانه‌ای دژان – چیزی نزدیک به ۱۰ میلیون یورو از هرکدام به‌دست آورد. احتمال می‌رود استانکوویچ جانشین جاشاری در بروژ شود؛ همان جاشاری‌ای که زمزمه‌های پیوستنش به میلان کم‌کم جدی‌تر می‌شود. البته اینتر در این معامله، حق بازخرید را برای خودش محفوظ خواهد نگه داشت.
از آن طرف، به نظر می‌رسد ماجرای حضور تاجون بوکانن در جمع نراتزوری‌ها به نقطهٔ پایان رسیده. وینگری که به‌جای همراهی تیم در جام باشگاه‌های جهان، پیراهن تیم ملی کانادا را در گلدکاپ به تن کرد. حالا باشگاه‌هایی مثل ویارئال، برنتفورد و آینتراخت برای جذبش ابراز علاقه کرده‌اند و تا ۱۵ میلیون یورو روی میز گذاشته‌اند. شاید حتی کمتر از این هم کافی باشد تا اینتر راضی به فروش شود.
در نهایت، نام مهدی طارمی را می‌شنویم؛ مهاجم ایرانی‌ای که مسیرش با اینتر به شکلی نامرئی اما قابل‌فهم از هم جدا شده. از لحاظ فنی، مدت‌هاست که در برنامه‌های کادرفنی جایی ندارد.
