به گزارش مشرق، از چند روز قبل از محرم و در میانه جنگ با رژیم صهیونیستی یکی از سئوالات متداول جریان مذهبی برگزاری یا عدم برگزاری مراسم روضه بیت با حضور حضرت آقا بود. همانطور که در مراحل مختلف جنگ هم انتظار برای اعلام موضع ایشان به دغدغه گاه هیجان زده جریان انقلاب بدل می شد به گونه ای که گویا می بایست در همه جزئیات مربوط به جنگ و حواشی آن شخص رهبری تصمیم بگیرند و اعلام نظر کنند و گرنه هر تصمیمی در ساختار حاکمیت فاقد مشروعیت است. این موضع گیری در برابر تلاش رسانه های غربی همراهِ رژیم و رسانه های فارسی زبان ضد انقلاب قرار داشت که می خواستند با دامن زدن به این شرایط و رهگیری محل حضور ایشان نقشه های شوم خود را به سرانجام برسانند.
هر چه باشد، جایگاه نمادین روضه های شب های پایانی دهه محرم در میان آیین های عزاداری سال های اخیر را نمی شود انکار کرد؛ به گونه ای که حتی در ایام کرونا اگر چه بدون مخاطب اما با حضور ایشان این مجالس برگزار شده بود. با توجه به اینکه مکتب مقاومتِ تشیع ریشه در قیام عاشورا دارد و خود مقام معظم رهبری از دوران جوانی به تبیین سیره اهل بیت به عنوان یک الگوی کارآمد برای عصر معاصر پرداخته و بارها بر جنبه های عاشورایی شکل گیری انقلاب اسلامی، رهبری امام خمینی و دوره زعامت خودشان تاکید کرده بودند، حساسیت سیاسی بین المللی برگزاری این مجالس در سال اخیر را دو چندان ساخته بود.
البته نویسنده به شخصه معتقد است در شرایط جنگی حفظ جان رهبر انقلاب اولویت اول است و هر گونه برنامه ریزی می بایست با در نظر گرفتن این شاخص مهم انجام شود. متاسفانه در زمان های مختلف عدم رعایت اصول کار حرفه ای آسیب هایی را متوجه انقلاب و کشور کرده است که اگر چه به دلیل پویایی در بازسازی های اجتماعی جامعه ایران موجب چالش های ماهوی نشده است؛ اما تردیدی نیست که هزینه های قابل توجهی داشته و فرصت های ارزشمندی را از ما گرفته است.
در آغاز این جنگ و پس از ضربه امنیتی-نظامی دشمن صهیونیستی که به شهادت تعدادی از فرماندهان ارزشمند نیروهای مسلح منجر شد، رژیم تمرکزش را بر آسیب به سامانه های دفاعی امنیتی گذاشت و با به رخ کشیدن اشراف خود سعی در درهم شکستن روحیه و توان رزم نیروهای مسلح، عملکرد دولتمردان و ادامه کار دانشمندان ایرانی داشت؛ هرچند در این مقطع نیز بازیابی دفاعی امنیتی به سرعت در دستور کار قرار گرفت و دشمن علی رغم اینکه پیش بینی نمی کرد با ضربه های سختی مواجه شد اما لازم بود در برنامه ریزی روضه بیت، اول جنبه اقتدار امنیتی و نظامی به صورت مطمئن تثبیت شود و پس از آن ابعاد حماسی حضور آقا بازنمایی گردد.
تحقق همه پیش شرط های امنیتی دفاعی نیز نمی تواند به تنهایی عامل برگزاری روضه های بیت و حضور حضرت آقا در این جلسات باشد چرا که در جنگ تمام عیار با دشمنی ناجوانمرد که هیچ چارچوب اخلاقی را رعایت نمی کند و به لطف حمایت تمام قد آمریکا و چشم پوشی های اروپایی ها دسترسی های نامحدود فناورانه و امکانات گسترده تجاوزگرانه دارد برگزاری این مجلس و حضور مردم و رهبرشان اقدامی شجاعانه و حماسی از جنس در میدان بودن حسینی است. این بار و در شب سوم و شب عاشورای برگزاری مراسم روضه که ایشان به جمع رهروان حسینی و مقلدان و مریدان خود آمدند جلوهای جدید از فرهنگ عاشورایی مردمان ایران زمین خود را نشان داد که در فرهنگ و باور دیگر نقاط جهان کیمیا است.
امروز مسئولیت ما دو چندان است. وقتی رهبر جامعه اسلامی اینگونه میدان داری می کند و بیش از مسئولیت خود، پیشاپیش امت و پیشگام برای استواری انقلاب می ایستد؛ باید رابطه امت با او نیز دوباره تعریف شود. باید از تفرقه و آنچه میان مردم و مردم با رهبرشان ایجاد فاصله می کند تا جای ممکن پرهیز کرد. باید از هزینه کردن آقا با مطامع سیاسی و گروهی فاصله گرفت. باید این نماد ایران اسلامی را به درستی پاس داشت.
پیشنهاد ایشان به حاج محمد کریمی برای خواندن نوحه «ای ایران» نیز پیام مشخصی دارد. اینطور به نظر می رسد که برای آقا هم مفهوم ایران آنقدر ارزشمند است که دفاع از آن، ذکر شب عاشورای حسینیه امام خمینی باشد. این شب عاشورا در تاریخ ایران و عزاداری اباعبدالله الحسین علیه السلام ماندگار شد.
