فوتبال ۳۶۰: رقابت‌های فوتبال در ایران فعلا به حالت سکون درآمده تا تیم‌ها به فکر تقویت خود در بازار نقل‌وانتقالات باشند. تب‌وتاب‌ها در این زمینه متفاوت است؛ پرسپولیس شروعی طوفانی داشته و این روزها ترمزش اندکی کشیده شده است. استقلال که فصل بدی را سپری کرده در حال بازسازی است. سپاهان هم مثل پرسپولیس تحولات مهمی را تجربه کرده و فولاد به عنوان یکی از تیم‌هایی که برای حضور در بین بالانشینان دست وپا می‌زند، برنامه‌اش در بازار را شروع کرده است.
برخلاف بقیه مدعیان، تراکتور آرامش نسبی‌اش را حفظ کرده و بدون هیاهو در پی پیاده کردن اهدافی است که دراگان اسکوچیچ برای این تیم ترسیم کرده است. تراکتوری‌ها به غیر از فرشاد فرجی، این روزها خرید چندان پرسروصدایی نداشته‌اند ولی این موضوع به معنای دست کشیدن آن‌ها از بازار نیست. دست بر قضا، نشانه‌هایی وجود دارد که این تیم را در حالت کنونی، حتی پیش از شروع بازی‌های لیگ، تبدیل به جدی‌ترین بخت قهرمانی در فوتبال ایران می‌کند.
اینکه چرا تراکتور بخت اصلی قهرمانی دوباره در فوتبال ایران است، یک دلیل عمده دارد: ثبات. برخلاف سایر رقبا، این تیم قرار است به همکاری‌اش با دراگان اسکوچیچ ادامه دهد تا دست بالا را در مقایسه با دیگران داشته باشد. این تداوم درحالی است که رقبا همگی خانه‌تکانی کرده‌اند؛ سپاهان پس از رفتن پاتریس کارترون، به محرم نویدکیا رسیده. پرسپولیس این روزها و بعد از جدایی کارتال هنوز سرمربی ندارد. استقلال هم که وارد دوره بازسازی شده و بعد از تغییرات مکرر روی نیمکت در فصل گذشته، به تازگی با ریکاردو سا پینتو به توافق رسیده و امیدوار است به ساحل آرامش برسد. همین مرور کوتاه روشن می‌کند که تراکتور، در بین مدعیان، تنها تیمی است که تغییری روی نیمکت سرمربیگری‌اش نداشته است.
برای برشمردن دلایل بیشتری که بخت تراکتور برای قهرمانی را پررنگ می‌کند، می‌توان به تغییرات در فهرست بازیکنان هم رجوع کرد. پرسپولیس خریدهای متعددی داشته و در آستانه ثبت رکوردشکنی است. این احتمال وجود دارد که بیش از دو سوم ترکیب این تیم تغییر کند. سپاهان هم ناگزیر از این ماجرا، تقریبا با تحولی 50 درصدی روبرو خواهد بود. درباره استقلال هم که نیاز به بازنگری اساسی است و این تیم شاید چاره دیگری هم نداشته باشد.
از این حیث هم تراکتور دست بالا را دارد؛ به غیر از عارف آقاسی، بازیکن مهم دیگری فعلا از این تیم جدا نشده و ترکیب اصلی تراکتور، دست‌نخورده باقی خواهد ماند. این موضوع نه تنها برگ برنده تراکتور است بلکه می‌تواند قدرت این تیم را به واسطه شناخت بیشتر بازیکنان از یکدیگر، بیشتر هم کند.
موضوع مهم دیگری که این روزها می‌تواند به عنوان فاکتوری تاثیرگذار درنظر گرفته شود، وضعیت مربی و بازیکنان خارجی تراکتور است. برخلاف تعداد زیادی از خارجی‌های 2 مدعی دیگر، یعنی پرسپولیس و سپاهان، تراکتور حتی در این شرایط دشوار هم موفق به حفظ بازیکنان اثرگذار خارجی‌اش شده و از آن مهم‌تر اینکه وعده جذب چند خرید دیگر که تعدادی از آن‌ها می‌تواند باز هم خارجی باشد، داده است. بدیهی است در روزگاری که چند بازیکن با کیفیت خارجی تیم‌های رقیب مجبور به ترک ایران شده‌اند، تراکتور خارجی‌های باکیفیتش را حفظ کرده که این موضوع می‌تواند وضعیت این باشگاه در مسیر قهرمانی مجدد را هموار کند.
همان‌طور که واضح است این موارد فقط گمانه‌زنی و مربوط به حال کنونی سایر تیم‌های لیگ برتری است. این هم نیاز به توضیح ندارد که فوتبال غیرقابل پیش‌بینی است و هرآن اتفاق غیرمنتظره‌ای در آن ممکن است رخ دهد. حالا که چند فاکتور بهتر تراکتور در مقایسه با سایر مدعیان برشمرده شده، بد نیست به پاشنه آشیل این تیم که شاید اجازه ندهد از قهرمانی‌اش در لیگ برتر دفاع کند هم اشاره شود: تقویم فشرده.
فصل آینده تراکتور باید در چند جبهه مبارزه کند که مهمترین آن‌ها به غیر از لیگ برتر ایران، لیگ نخبگان آسیا است. این موضوع را باید در کنار بازی سوپرجام و دیدارهای جام حذفی گذاشت تا مشخص شود تعداد بازی‌های که این تیم قرار است انجام دهد و ممکن است فاصله تعدادی از آن‌ها بسیار اندک باشد، چه ضربه مهمی بر پیکره این تیم می‌تواند بزند. این شرایط درحالی برای تراکتور رقم خورده که در یک مورد مشخص، پرسپولیس به عنوان یکی از مدعیان همیشگی، تقویم خلوتی دارد و می‌تواند با استراحت و احتمالاً آمادگی بیشتری به مصاف رقبا برود.
