به گزارش خبرنگار مهر، خبری که کمیته ملی المپیک چند روز پیش در رابطه با کمیسیون ورزشکاران اطلاع رسانی کرد، یادآور وجود این کمیسیون در ساختار این کمیته شد؛ کمیسیونی که در کمیته بین المللی المپیک (IOC) مهمترین و بالاترین رکن در میان کمیسیون ها به حساب می آید اما در کمیته ملی المپیک به اندازه ای جایگاه آن تنزل پیدا کرده که در میان سایر کمیسیون ها و بخش های این کمیته محلی از اعراب ندارد.
هیاهو برای سهم خواهی
بی شک یکی از هیاهوهای سال ۱۴۰۰ ورزش حول کمیسیون ورزشکاران به راه افتاد و برگزاری انتخابات آن جهت تشکیل و آغاز به کار ترکیب جدیدش در ساختار کمیته ملی المپیک؛ به خاطر این کمیسیون و انتخاباتش صابون اختلاف و بحث های نازیبا میان قهرمانان خیلی شدید به تن ورزش کشور مالیده شد.
شدت همهمه ای که ورزشکاران و قهرمانان نامی ورزش کشور ۴ سال پیش به خاطر کمیسیون ورزشکاران و سهم خواهی از آن به راه انداختند به حدی بود که چهره تاسف باری از نشست‌های برگزار شده میان شان منعکس کرد چون بیشتر به متلک در بین آنها گذشت و عدم همدلی و وفاق که با غیبت در نشست‌های بعد از انتخابات نمود پیدا می‌کرد.
تبی که تند نبود
قرار بود کمیسیون ورزشکاران که بسیار مورد توجه و تاکید کمیته بین المللی المپیک بوده و هست، در دوره جدید فعالیتش مقتدرتر و تاثیرگذارتر از قبل نشان دهد به گونه‌ای که خود ورزشکاران باری از روی دوش خودشان و هم نوع‌شان بردارند. این مهم تنها توجیه و شاید هم دلخوشی در مواجه با تمام جنجال ها و هیاهوهای پیش از انتخابات ۲۱ آبان ۱۴۰۰ بود اما گذشت چندماه از تشکیل و آغاز به کار کمیسیون ورزشکاران در دوره جدید کافی بود تا ثبت شد تب انتخاباتی که برای آن به راه افتاده بود خیلی هم تند نبود.
عمده فعالیت این کمیسیون در چندماه ابتدایی آغاز به کارش به برگزاری سه نشست، تقسیم کرسی‌ها و صدور یک بیانیه گذشت و بس! بعد از آن هم با وجود اتفاقات رخ داده پیرامون اعضای این کمیسیون، هیچ خروجی دیگری نداشت چون بیشتر ماه های این دوره با رکورد و در اغما برای کمیسیون ورزشکاران گذشت.
مروری کوتاه بر ترکیب کمیسیون ورزشکاران
کمیسیون ورزشکاران کمیته ملی المپیک برای آغاز دومین دوره فعالیت رسمی خود ۲۰ عضو داشت که ۱۵ نفر طی فرآیند انتخابات و ۵ نفر با حکم سیدرضا صالحی امیری رئیس وقت کمیته ملی المپیک منصوب شدند.
سجاد گنج زاده، حسن یزدانی، ذبیح اله پورشیب، احسان حدادی، بهداد سلیمی، امین بوداغی، شهربانو منصوریان، مجتبی عابدینی، زهرا نعمتی، فرزانه فصیحی، حمیده عباسعلی، مصطفی نودهی، محمدرضا گرایی، نجمه خدمتی و حسین ساوه شمشکی بر اساس آرای انتخابات ۲۱ آبان ۱۴۰۰ به عنوان عضو این کمیسیون انتخاب شدند. یک هفته بعد از آن هم صالحی امیری در احکامی جداگانه محمد بیداریان، محمد باقری معتمد، ثریا آقایی و ندا شهسواری را به عنوان اعضای انتصابی کمیسیون ورزشکاران معرفی کرد. هادی ساعی رئیس پیشین کمیسیون ورزشکاران هم به واسطه عضویت در کمیسیون ورزشکاران شورای المپیک آسیا (OCA) در ترکیب این کمیسیون قرار می گیرد.
نابسانی و فروپاشی که به آن رسیدگی نشد
طی چهار سال گذشته اتفاقاتی پیرامون برخی از اعضای کمیسیون ورزشکاران رقم خورد که عملا پایه و اساس این کمیسیون را متزلزل کرد مثل مهاجرت زودهنگامی که مجتبی عابدینی و حمیده عباسعلی داشتند و عملا ادامه همکاری آنها با کمیسیون ورزشکاران را منتفی می کرد، کنار گذاشتن حسین ساوه شمشکی به خاطر دوپینگ در المپیک زمستانی که باعث خالی شدن جایگاه نماینده ورزش های زمستانی در کمیسیون شد یا تصمیمی گنج زاده برای کناره گیری گرفت.
علاوه بر این اعضایی مانند حسن یزدانی و محمد علی گرایی از همان ابتدا از حضور در جلسات کمیسیون ورزشکاران امتناع کردند، بازیکنی مانند ندا شهسواری هم به خاطر فعالیت در لیگ ترکیه هیچ وقت در جلسات شرکت نداشت. بعد از مدتی هم دوره قانونی عضویت هادی ساعی در کمیسیون ورزشکاران OCA تمام شد و اینگونه او به صورت خودکار از ترکیب کمیسیون ورزشکاران ایران هم کنار رفت.
همه اینها به تدریج نابسامانی در ترکیب کمیسیون ورزشکاران را موجب شد که هیچ وقت برای رسیدگی به آن اقدامی صورت نگرفت.
نزدیک به پایان دوره اما همچنان بدون رئیس
سجاد گنج زاده در نخستین نشست اعضای کمیسیون ورزشکاران (۸ آذر ۱۴۰۰) و با رای آنها به عنوان رئیس انتخاب شد اما وقتی عمر این کمیسیون به یک سال و ۲ ماه رسید او از از این پست و در کل ادامه همکاری با کمیسیون کناره گیری کرد.
بعد از آن مصطفی نودهی به عنوان سرپرست انتخاب شد تا در زمان مناسب نسبت به برگزاری رای گیری برای تعیین رئیس جدید اقدام شود اما هرگز این اتفاق نیفتاد درحالیکه آبان سال جاری دوره چهارساله عضویت اعضای کمیسیون ورزشکاران به پایان می رسد.
«منفعل ترین» در کمیته ملی المپیک
بی شک در میان کمیسیون های مختلفِ فعال در کمیته ملی المپیک، کمیسیون ورزشکاران منفعل ترین آنها است؛ سایر کمیسیون ها هر چند وقت یکبار نشست هایی دارند و گزارش آن توسط کمیته ملی المپیک اطلاع رسانی می شود اما آخرین اطلاع رسانی از نشست یا فعالیتی مرتبط با کمیسیون ورزشکاران چه زمانی بوده است؟
این در حالی است که اهمیت و جایگاه کمیسیون ورزشکاران به مراتب بالاتر و مهمتر از سایر کمیسیون هاست و اصلا به خاطر همین اهمیت و تاکیدی که کمیته بین المللی المپیک هم روی آن دارد، تدوین آئین نامه و برگزاری انتخابات برای این کمیسیون مصوب شد با این حال غلو نیست اگر مدعی شد که تعداد جلسات کمیسیون ورزشکاران از زمان آغاز به کار در دومین دوره تا به امروز (۴۳ماه) به تعداد انگشتان دو دست هم نمی رسد آنهم در شرایطی که این نشست ها همواره با غایبان بسیار برگزار شده است.
بی میل به کمیسیون ورزشکاران
آخرین نشست کمیسیون ورزشکاران سال گذشته برگزار شد، قبل از آن تعداد نشست های این کمیسیون انگشت شمار بوده است. هیچ یک از نشست های اندکی هم برگزار شد به حد نصاب نرسید و شاید دلیل عدم انتخاب رئیس جدید به جای سجاد گنج زاده همین مسئله بوده است.
طبق ائین نامه کمیسیون ورزشکاران، انجام رای داخلی در این کمیسیون باید به صورت حضوری انجام شود و برگزاری آنلاین آن غیرقانونی است. این در حالی است که برخی اختلاف نظرها یا عدم حضور اعضا در ایران، باعث شد هیچ یک از نشست های برگزار شده برای این کمیسیون به حد نصاب نرسد و عملا رای گیری در آنها غیرممکن بود.
خروج از اغما با سفر برون مرزی
خبرگزاری مهر در ماه های ابتدایی تشکیل کمیسیون ورزشکاران در دوره جدید در گزارش هایی با عنوان «توقف نشست های کمیسیون ورزشکاران بعد از فروکش هیاهو» و «کمیسیون ورزشکاران ۴ ماه در اغما/تب تندی که زود فروکش کرد» انتقادهایی را از عدم فعالیت جدی و تاثیرگذار این کمیسیون در ساختار کمیته ملی المپیک و ورزش کشور مطرح کرد.
با این حال فعالیت کمیسیون به تدریج به کمتر و نهایت به انتخاب نماینده ورزشکاران برای حضور در مجامع کمیته ملی المپیک محدود شد. این شرایط کمیسیون را در اغمایی چندماهه فرو برد که البته حالا به سفر سرپرست به سوئیس و حضور در اجلاس کمیسیون ورزشکاران IOC از آن خارج شده است!
