ایران ورزشی: امیر عابدینی با سابقه دوران طولانی مدیریت در باشگاه پرسپولیس شاید یکی از بهترین گزینه‌هایی باشد که در حال حاضر و در شرایط بغرنج پرسپولیس می‌تواند در خصوص انتخاب سرمربی اظهار نظر کند. عابدینی با تمجید از گزینه‌های داخلی، اعتقاد دارد می‌توان به دانش آنها اتکا کرد چرا که پیشرفت محسوسی در سال‌های اخیر داشته‌اند و بالاخره باید به آنها اعتماد کرد.
اولاً که من معتقدم در بیچارگی نباید سراغ داخلی‌ها برویم. باید با دید خوب و در حد بضاعت فوتبال‌مان دنبال مربی باشیم چرا که ما در شأن و اندازه مربیان خارجی، خودمان مربی داریم. تنها تفاوت این است که آنها زبان کشور خودشان را می‌دانند و یک مترجم کنارشان ایستاده. الان مربیان ما تسلط فنی و تخصصی بالایی دارند. من مربیان با تراز بالا را می‌گویم. البته بعضی از آنها بعضاً وارد اتفاقات یا حواشی فوتبالی می‌شوند که این از بار فنی‌شان کم می‌کند. در غیر این صورت ما مربیان خوبی داریم.
کریم باقری، فرشاد پیوس، یحیی گل‌محمدی، فرهاد مجیدی، مهدی تارتار، مجتبی جباری، محرم نوید کیا، مازیار زارع، محمد ربیعی. اینها مربی نیستند؟ البته که هستند. فقط ما باید نصف بضاعتی که در اختیار مربی خارجی می‌گذاریم را حداقل برای این مربیان در نظر بگیریم.
من یک سؤال دارم. اگر با این تراز که شما می‌گویید برویم از خارج مربی بیاوریم آیا می‌توانیم؟
آیا این مربیان قبول می‌کنند که اینجا کار کنند؟ آیا ابزاری که آن مربی می‌خواهد را می‌توانید فراهم کنید؟ می‌توانیم مدیریت‌شان کنیم؟ این آیتم‌ها اگر وجود داشته باشد حضور یک مربی خارجی برای ایجاد تحول خوب است کما اینکه ما در دورانی رفتیم سراغ آری هان، استانکو یا ایویچ. ما باید از محدوده فکری‌مان بیرون بیاییم و با تفکرات دیگر و فوتبال نوین آشنا شویم. رسانه و سیستم‌های دیجیتالی باعث شده تا هم بازیکنان هم مربیان با فوتبال نوین آشنا شوند. شما بازی آخر منچسترسیتی را دیدید؟
یک فوتبال مریخی بازی کرد. به نظرم با این فوتبالی که سیتی بازی کرد پاری‌سن‌ژرمن را قورت می‌دهد. اعتقاد دارم فوتبال نوین ترکیبی از تکنیک و تاکتیک است که به اوج خود رسیده. در کنار این قدرت و سرعت هم آیتم‌هایی است که دارند از آن استفاده می‌کنند. مربیان ما هم اینها را می‌بینند و متوجه می‌شوند. این اتفاقی است که در فوتبال اروپا افتاده اما مثلاً در امریکای جنوبی کمتر. مثلاً دیدید که فلامینگو مقابل بایرن مونیخ ذلیل می‌شود یا پاری‌سن‌ژرمن تیمی از فوتبال امریکا را قورت می‌دهد. الان فوتبال اروپا مربیان بادانشی دارد که با دانش و تجربه کاری کرده‌اند تا تیم‌هایشان حرفی برای گفتن داشته باشند. من با حرف شما موافقم. مربیان ما که نمی‌توانند برای دوره حضوری از کشور خارج شوند پس بهتر است بهترین مربیان دنیا را بیاورید و کلاس‌های یکماهه برپا شود. باید باشگاه‌ها برای این دوره‌ها هزینه کنند و مربیانی که در این دروه‌ها شرکت می‌کنند کوالیفای شوند و بالا بیایند. مثلاً باشگاه‌های سپاهان، تراکتور، استقلال و پرسپولیس می‌توانند این کار را انجام دهند. من می‌خواهم بپرسم آیا پول همه مشکلات را حل می‌کند؟ آیا اسکوچیچ گران‌ترین مربی ایران بود؟ نه، قرابت و آشنایی داشت. فکر می‌کنید چرا از ملوان شروع کرد؟ او فوتبال ایران را دور زد و به تیم ملی رسید و بعد در تراکتور از قهرمانی حرف زد.
چند آیتم نیاز است تا وجود داشته باشد. نباید اجازه بدهیم از بیرون برای باشگاه نسخه بپیچند. هیچ مدیری نمی‌خواهد تیمش ضعیف شود و کادر ضعیفی داشته باشد اما آن ابزار لازم را برای موفقیت نیاز دارد.
فرشاد پیوس را خودم در روزهای آخر فوتبالش فرستادم کلاس مربیگری. او رفت، دوره دید و اگر ادعا می‌کند تجربیات لازم را هم دارد. عیب ندارد بچه‌ها مدعی باشند برای سرمربیگری.
بله می‌دانم. این حق هوادار است اما حق مدیریت هم این است که برای تیم تصمیم بگیرد. هیأت مدیره و مدیرعامل باید پاسخگو باشند اما نمی‌توانند بر اساس افکار عمومی یک تصمیمی بگیرند که بعداً همان هواداران بگویند چرا فلانی شد سرمربی؟ ما باید بدانیم که با کار کارشناسی و نخبه‌گرایی و گزینه‌هایی که با فوتبال ما قرابت داشته باشند می‌توانیم انتخاب بهتری کنیم. مثلاً من معتقدم مربیان اروپای غربی در فوتبال ایران موفق نمی‌شوند.
با داشته‌هایمان زندگی می‌کنیم اما اگر هم بیایند موفق نمی‌شوند. به همین خاطر است که من ویچ‌ها را ترجیح دادم.
برانکو دیگر مربی داخلی شده چون سال‌ها در فوتبال ایران بوده و مردم هم دوستش دارند.
کریم باقری.
خب همین است دیگر، اینکه چرا قبول نمی‌کند مهم است. ما باید این را مدیریت کنیم و به ایشان بقبولانیم که می‌تواند سرمربی باشد و موفق شود. من فکر می‌کنم یحیی گل‌محمدی، کریم باقری یا ترکیبی از اسامی که نام بردید می‌توانند در کادر فنی پرسپولیس حضور داشته باشند و موفق شوند.
