به گزارش خبرورزشی، گاتزتا دلواسپورت درباره دوشان ولاهوویچ نوشت؛ حقوق ۱۲ میلیون یورویی‌اش همچون باری سنگین بر دوش باشگاه است و در این میان، کانادایی همچنان در انتظار...
می‌گویند زمان، مرهم هر دردی است؛ اما گاه، تنها گره‌ها را کورتر می‌کند. سه سال و نیم گذشته از روزی که دوشان ولاهوویچ با آن پای طلایی و پرهزینه‌اش وارد تورین شد؛ قهرمانِ تازه، نماد آیندهٔ بیانکونری، با شور و شوق به هواداران معرفی شد. اما امروز، از آن تصویر رؤیایی چیزی جز خاطره‌ای کمرنگ نمانده و مهاجم صرب ۲۵ ساله، با قراردادی سنگین و فصلی که بیشتر به کابوس شبیه بود، به هیچ وجه حاضر به عقب‌نشینی نیست.
برنامه‌اش روشن و بدون تغییر است؛ برنامه‌ای که از یک سال پیش در ذهن دارد: ماندن تا تابستان ۲۰۲۶ و سپس، جدایی به صورت بازیکن آزاد؛ تا بتواند دستمزدی برابر یا حتی بیشتر از حقوق فعلی‌اش را طلب کند.
سرسخت و لجوج
رابطهٔ او با باشگاه به حدی متشنج شده که کوچک‌ترین نشانه‌ای از آشتی یا مصالحه دیده نمی‌شود. شاهزادهٔ پیشین بانوی پیر، حالا بدل به سدی بزرگ در برابر جاه‌طلبی‌های یوونتوس جدید شده است؛ سدی که تمام پروژه‌های آیندهٔ باشگاه را به گروگان گرفته.
افرادی که این روزها با او دیدار داشته‌اند، توصیفش می‌کنند: عصبی، کم‌حوصله، سرسخت و البته، مطلقاً مصمم. این خصایص، حتی در دیدار برابر منچسترسیتی هم کاملاً مشهود بود. او به نزدیکانش گفته که تحت هیچ شرایطی، قصد ترک یووه را در این تابستان ندارد. پیشنهاد وسوسه‌انگیز فنرباغچه را رد کرد؛ حتی با وجود آنکه ژوزه مورینیو حاضر بود برای آوردنش، فرش قرمز پهن کند. و فعلاً، هیچ پیشنهاد دیگری نتوانسته نظرش را جلب کند.
حقوق نجومی، بازده ناامیدکننده
وقتی به عملکردش نگاه می‌کنیم، این لجاجت چندان هم تعجب‌برانگیز نیست. از ژانویه، ابتدا تیاگو موتا او را به نیمکت دوخت؛ چون بی‌درنگ، راندال کولو موانی را گزینهٔ بهتری برای خط حمله دانست. پس از آن، ایگور تودور هم مسیر مشابهی در پیش گرفت؛ هرچند در آغاز، سعی کرد او را به ترکیب اصلی بازگرداند.
کارنامهٔ کلی ولاهوویچ با پیراهن یوونتوس (۵۸ گل در ۱۴۵ بازی؛ یعنی به طور میانگین، یک گل در هر دو بازی و نیم) برای خریدی ۷۰ میلیون یورویی (به علاوهٔ ۱۰ میلیون یورو پاداش) قانع‌کننده نیست. خصوصاً اگر آن را با روزهای طلایی‌اش در فیورنتینا مقایسه کنیم؛ روزهایی که درخششی چشمگیر داشت.
حالا هم بازیکن و هم باشگاه، در قفسی طلایی اسیر شده‌اند؛ قفسی که ساختهٔ دستان مائوریتزیو آریوابنه است. دستمزد ولاهوویچ که از ۷.۵ میلیون یورو آغاز شد، در فصل ۲۰۲۵-۲۶ به رقم سرسام‌آور ۱۲ میلیون یورو می‌رسد. فروش بازیکنی با این شرایط، پس از چند فصل نه‌چندان موفق، چیزی نزدیک به محال است.
نیمکت؛ شمشیر دولبه
شاید یووه باید خیلی زودتر، درهای مذاکره با مدیر برنامه‌های او، دارکو ریستیک، را می‌گشود تا ریسک جدایی رایگان را کاهش دهد. جلسه‌ای که قرار بود میان دامین کومولی و ریستیک برگزار شود، هنوز در هاله‌ای از ابهام است. و تا زمانی که این بن‌بست ادامه دارد، نه راضی کردن ولاهوویچ برای جدایی، و نه متقاعد کردنش به تمدید با حقوق پایین‌تر، کار آسانی نخواهد بود.
اگر دوشان همچنان روی موضعش پافشاری کند، یوونتوس گزینه‌ای جز روی آوردن به مدل فدریکو کیه‌زا نخواهد داشت؛ نیمکت‌نشینی اجباری و حذف از برنامه‌های فنی تیم. نکتهٔ جالب اینکه، ولاهوویچ پس از شکست برابر سیتی، سه عکس از خودش در زمین منتشر کرد، با کپشنی کوتاه و معنادار: «nueve»؛ یعنی «نه» به اسپانیایی؛ شماره پیراهنش. پیامی واضح برای باشگاه: این شماره هنوز متعلق به اوست.
تمرکز؛ تمام و کمال روی دیوید
در پشت پرده، یوونتوس از مدت‌ها پیش مشغول رایزنی برای جانشینی مهاجم صرب است. گفت‌وگوها با جاناتان دیوید، به مراحل پایانی رسیده. مهاجم کانادایی که قراردادش با لیل به پایان رسیده، می‌تواند به صورت آزاد به تورین بیاید؛ دقیقاً همان راهی که ولاهوویچ امیدوار است سال آینده طی کند.
تنها چند جزئیات باقی مانده تا این انتقال نهایی شود؛ بازیکنی متولد سال ۲۰۰۰، همان سالی که ولاهوویچ به دنیا آمده، و در این فصل ۲۵ گل به ثمر رسانده است. کومولی امیدوار است پیش از دیدار حساس مقابل رئال مادرید، این پرونده بسته شود.
اما اگر فروش ولاهوویچ نهایی نشود، باشگاه با مشکلی جدی روبه‌رو خواهد شد. حتی اگر انتقال دیوید بدون هزینهٔ خرید انجام شود، یووه باید دستمزد قابل توجه او (۶ میلیون یورو به علاوهٔ پاداش) را در کنار دستمزد سنگین ولاهوویچ بپردازد.
این معادله، وضعیت راندال کولو موانی را نیز پیچیده‌تر می‌کند؛ بازیکنی که یووه می‌خواهد او را با قراردادی قرضی و گزینهٔ خرید در سال ۲۰۲۶ حفظ کند. پرداخت همزمان دستمزد سه مهاجم گران‌قیمت، برای باشگاهی که به شدت در تلاش برای کاهش هزینه‌هاست، عملاً غیرممکن خواهد بود
