به گزارش بهداشت نیوز، به طور معمول واکسن ها شامل دو جز اصلی هستند که یکی از آنها ایمونوژن است که واکنش ایمنی در بدن انسان را می انگیزد و بخش دیگر مواد کمکی است که واکنش سیستم ایمنی به ایمونوژن ها را ارتقا می دهد. محققان دانشگاه ام آی تی با انستیتو اسکریپس روی مواد کمکی تمرکز کردند و در واقع دو نمونه از آنها را ترکیب کردند تا واکنش ایمنی قدرتمندتری به نسبت واکسنی که یکی از آنها را در خود داشت، به وجود بیاورند.

در این تحقیق در بدن موش هایی که واکسن های حاوی دو ماده کمکی را دریافت کردند در مقایسه با گروهی که واکسنی با یکی از مواد کمکی به آنها تزریق شد، طیف بسیار وسیع تری از آنتی بادی ها را در مقابل یک آنتی ژن اچ آی وی ایجاد شد.

مواد کمکی مورد نظر که به طور معمول استفاده می شوند هیدروکسید آلومینیوم یا آلوم رایج و نانوذره ای به نام SMNP است که توسط دارل ارواین پروفسور ایمونولوژی توسعه یافته است. این ماده حاوی ساپونین، یک ماده کمکی مشتق شده شده از درخت صابون شیلیایی و یک ماده کمکی مصنوعی به نام مونوفسفریل لیپید A (MPLA)تشکیل شده است.

محققان متوجه شدند واکسن حاوی دو ماده کمکی آنچه را که واکنش سلول بی نامیده می شود دوتا سه برابر بیشتر از واکسن هایی با فرمول تک ماده کمکی افزایش می دهد. سلول های بی آنتی بادی هایی تولید می کنند که قادر به شناسایی پاتوژنی هستند که قبلا بدن انسان در معرض آن قرار گرفته بود. آنها شانس بهتری برای مقابله با ویروس های خطرناک را همراه دارند.

در واقع روش جدید سبب شده واکسن های حاوی دو ماده کمکی در گره های لنف موش ها تجمیع شوند و به مدت یک ماه آنجا بمانند. طی این مدت سیستم ایمنی بدن حیوانات انبوهی از آنتی بادی های موثر را در مقابل پروتئین اچ آی وی ساخت. به گفته یکی از محققان تحقیق نکته جالب درباره این روش آن است که می توان ترکیبی از مواد کمکی شناخته شده و موجود را به کار گرفت و بنابراین نیازمند فناوری متفاوتی نخواهد بود.

به گفته محققان، این روش می‌تواند در فرمول‌بندی واکسن‌هایی برای محافظت در برابر ویروس‌های چالش‌برانگیزتر، از جمله آنفولانزا و SARS-CoV-۲ (که باعث COVID-۱۹ می‌شود) مفید باشد.

منبع: مهر