مواد مخدر که از آن به عنوان بلای خانمان‌سوز یاد می‌شود با ترفند استعمارگرانی چون انگلیس به ایران راه پیدا کرد. انگلیس با رواج این ماده، تلاش کرد تا سیاست‌های استعماری خود را هزینه و انرژی کمتری پیش ببرد:
«پیدایش و گسترش اعتیاد در ایران نیز از جمله این شگرد‌ها بوده است که توسط استعمار انگلیس و از سوی «برادران شرلی» در دوره صفویه رواج داده شد؛ اما در دورۀ قاجار، از زمان ناصرالدین شاه در اطراف دارالخلافه در تهران زمین‌های وسیعی به کشت خشخاش اختصاص یافت و سطح کشت آن به حدی زیاد شد که صرفنظر از کفاف مصرف داخلی سالیانه مقادیر زیادی تریاک به مستعمرات انگلیس صادر می‌گردید. دولت انگلیس برای معتاد نمودن مردم و گسترش اعتیاد در ایران، ابتدا عوامل خود را مأمور نمود و این افراد با تبلیغ این که تریاک درمان تمامی دردهاست، مردم ایران را که در آن زمان به دلیل فقر و کمبود پزشک از بیماری‌ها رنج می‌بردند به این ماده مخدر معتاد نمودند. دیری نپائید که تریاک به عنوان یک داروی خانگی جای خود را در میان ایرانیان باز کرد. و پس از مدتی دولت انگلیس اعلام کرد که سوخته تریاک را با قیمت مناسب از افرادی که از این ماده استفاده می‌کنند می‌‌خرد. بدین ترتیب عده بیشماری از افراد این مملکت به منظور کسب درآمد، تریاک را که به مقدار فراوان و به قیمت ارزان در دسترس بود می‌خریدند و پس از کشیدن سوخته آن را با قیمت چند برابر می‌‌فروختند به طوری که این شیوه جزء مشاغل روزانه بعضی افراد شده بود. اما زمانی که متوجه شدند عده زیادی گرفتار اعتیاد شده‌‌‌اند خرید سوخته را متوقف کردند.»
منبع: کافه تاریخ
