عصر ایران؛ فؤاد شمس- ایران عزیز ما این خاک و خانه مشترک همه ساکنان و باشندگان آن با هر عقیده و مرام و سبک زندگی ١٢ روز سخت و نفس‌گیر را پشت سر گذاشت؛ از بامداد 23 خرداد تا بامداد سوم تیر 1404 خورشیدی.
١٢ روزی که در هر دقیقۀ آن قلب یکایک ایرانیان میهن‌دوست برای ایران و برای هم میهنان تپید و هر که در هر جایگاه با تمام توش و توان برای دفاع از وطن مایه گذاشت.
دربارۀ وقایع این ١٢ روز می‌توان میلیون‌ها کلمه نوشت و قطعا شاهد هزاران تحلیل در ابعاد مختلف خواهیم بود. اما فعلا دو پیشنهاد مشخص:
١. به یاد همبستگی ملی و همدلی همگانی تمامی ساکنان جغرافیای ایران که با هر امکانی از یکپارچگی جغرافیایی ایران و مردم آن دفاع کردند، این وقایع را به نام ١٢ روز «دفاع میهنی» نام‌گذاری کنیم.
۲. برای پاس‌داشت یاد و خاطره تمامی شهدای وطن از نیروهای نظامی، دانشمندان هسته‌ای تا کادر درمانی و امدادی تا مردم عادی و خصوصا کودکان بی‌گناه و تمامی شهدای این ١٢ روز دفاع میهنی، یک لوح سنگی فاخر و با عظمت در یکی از میدان‌های تهران طراحی و نصب و نام آنان روی آن حک شود. یک نماد یادبود هم برای این ١٢ روز دفاع میهنی با شعله‌ای همواره فروزنده در نظر بگیرند که طبعا به زمانی بیشتر نیاز دارد.
اینها همه نماد است و باشد این ١٢ روز دفاع میهنی همواره در خاطره جمعی ما ایرانیان بماند تا در آینده همواره یادآور آن باشد که برای دفاع از میهن باید هم‌دل و متحد بود.
وقتی پای دفاع از میهن در میان باشد همه با هر اختلاف و گونه‌گونی در یک صف می‌ایستیم.
