راضیه تجار، نویسنده، مدرس داستان‌نویسی و از پایه‌گذاران انجمن قلم ایران در گفت‌وگو با خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس درباره سال ۹۹ و تنگناهایی که کرونا برای یک نویسنده پدید آورد، گفت: خبر انتشار این ویروس که اواخر بهمن سال گذشته منتشر شد، تا امروز که یک سال گذشته در کنج ذهن ما ته‌نشین و با زندگی ما عجین شده است.
وی با اشاره روحیات شخصی‌اش یادآور شد: در میان همه مردم هم اینگونه بود که شوک اولیه و بعد باورپذیری صورت گرفت، اما من آدم نترسی هستم. تسلیم این ماجرا نشدم تا کرونا گوشه و کنار ذهنم را درگیر کند. حتی کلاس‌ها و کارهایم را تعطیل نکردم،اما با رعایت جدی پروتکل‌های بهداشتی، کلاس‌های داستان نویسی را حضوری برگزار کردم.
تجار بیان کرد: من در این یک سال گوشه‌گزینی نکردم؛ چرا که معتقدم باید با این مساله کنار آمد. حتی نباید فراموش کرد و آن را نادیده انگاشت، ولی باید در کنارش زندگی را ادامه داد و جاهایی هم پشت سر گذاشت.
این مولف با اشاره و تاکید بر اینکه مدیریت روح و روان در این مرحله مهم است، توضیح داد: مردم ایران همیشه برای من قابل تقدیر هستند؛ چرا که مردم در این دوره‌ها بیشتر خداباور می‌شوند و دست همدیگر را می‌گیرند. اینها زیبایی‌های زندگی در ایران است که هم باید گفت و هم درشت‌نمایی کرد تا تسری یابد.
نویسنده «کوچه اقاقیا» در پاسخ به اینکه شیوع این ویروس روی نوشتن شما تاثیرگذار بود یا نه، افزود: نه. من سعی نکردم آن را باور کنم، اما در فواصل اوقات کوتاهم گاهی حالت شعرگونه به ذهنم رسید و نوشتم اما در قالب داستان موضوعی به ذهنم نرسید.
وی درباره بهترین ایده و ابتکارات در دوران کرونا هم گفت: کتابی از سوی فائضه غفار حدادی از نویسندگان کشورمان به دستم رسید با عنوان «به من دست نزن». اکنون هم در حال خواندن کتاب خانم حدادی هستم. کار جالبی است چراکه یک بانو در قرنطینه همراه سه فرزند یادداشت‌های خوبی نوشته و به نظرم ماندگار هم خواهد شد. چون سندیت دارد.
انتهای پیام/
