همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: این روزها، توییتر و اینستاگرام دیگر فقط شبکه‌های اجتماعی نیستند؛ بازتابی از قلب جراحت‌دیده یک ملت‌اند که هم خشم و هم عشق را، هم همدردی و هم مطالبه انتقام را فریاد می‌زنند.
هشتگ‌هایی مثل #وعده_صادق۳، #انتقام_سخت، #شهدای_ایران، #ایران_قوی و #وطن_یعنی_همدلی، هر لحظه بر دیوار پست‌ها و استوری‌ها پررنگ‌تر می‌شوند. مردم در توییت‌هایشان از عشق به ایران و همبستگی با آسیب‌دیدگان حملات گفته‌اند؛ هر کاربری انگار می‌خواهد قاب گوشی‌اش را به پُل امید و همراهی تبدیل کند برای آن‌هایی که این روزها دل‌شان از صدای آژیر و به هم ریختن آرامش‌شان زخمی است. در استوری‌ها، شعر و قطعه‌هایی درباره وطن، تصاویر پرچم و پیام‌های کوتاهی از امید و ایستادگی کنار عکس‌هایی از خرابی خانه‌ها و آوار، همنشین هم شده‌اند.
کاربران ایرانی، هر واقعه جدیدی را بی‌واسطه و بی‌پیرایه بازنشر می‌کنند: تصاویری از ساختمان‌های آسیب‌دیده در ایران، خانواده‌هایی که سوگوار شده‌اند و حالا تصاویری از مناطقی در اسرائیل که هدف حملات موشکی ایران قرار گرفته‌اند. بازتاب این تصاویر و ویدیوها، در کنار متن‌هایی که عمدتاً با واژه‌هایی چون «انتقام سخت»، «وطن تنها نیست»، یا «پشیمان می شوید» همراه‌اند، فضای مجازی را به صحنه‌ای بزرگ از ادای احترام و مطالبه پاسخ تبدیل کرده است.
در میان موج پیام‌ها، همدردی و همبستگی برجسته‌تر از همیشه است. بسیاری از فعالان شبکه‌های اجتماعی و حتی مردم عادی، با استوری‌هایی درباره چگونگی حمایت روحی و روانی از افراد آسیب‌دیده، راهکارهای مقابله با ترس و اضطراب و اعلام آمادگی برای کمک‌رسانی حضور دارند. موج نوشتارها درباره مدیریت بحران و تاب‌آوری، بخشی از این آرامش‌بخشی جمعی در دل آشوب است.
همگام با این خروش عاطفی، عده‌ای از کسب‌وکارهای مجازی و صفحات پربازدید به احترام جان‌باختگان و خانواده‌هایشان فعالیت روزمره را متوقف کرده‌اند؛ رویکردی که در متن استوری‌ها و پست‌ها کوتاه اما معنادار دیده می‌شود.
از فضای جدل و تحلیل‌های امنیتی هم گریزی نیست؛ برخی کاربران با تحلیل موقعیت‌های استراتژیک و برخی در انتقاد به عاملان بحران، بحث‌های داغی به راه انداخته‌اند. اما در نهایت، آنچه غالب است، اتحاد و وطن‌دوستی است؛ ملی‌گرایی بی‌قراری که زیر سایه انفجار و دود، باز هم از مردم این سرزمین چهره‌ای مقاوم، عاشق و همدل ساخته است.
امروز شبکه‌های اجتماعی برای مردم فقط رسانه نیستند، بلکه پناهگاه‌اند؛ جایی برای گریه همدلی، خشم مسالمت‌آمیز، ابراز عشق به ایران و امید برای فردایی آرام‌تر. شاید داستان امروز ایران و اسرائیل، روایت یک زخم تازه در تاریخ باشد، اما همچنان مهم‌ترین تیتر فضای مجازی، جمله‌ای کوتاه و پیوسته است: «ایران تنها نیست.»
