در میان انبوه بتن و آلودگی شهرهای ویتنام، جایی که تنها 0.25 درصد از مساحت کل را فضای سبز تشکیل می‌دهد، شرکت Vo Trong Nghia Architects با طراحی "خانه‌ای برای درختان" (House for Trees)، نمونه‌ای برجسته و جسورانه را برای پیوند دوباره شهرنشینان با ریشه‌های طبیعی خود ارائه کرده است. این پروژه که در منطقه پرجمعیت تان بین در شهر هوشی‌مین واقع شده است، تلاشی برای بازگرداندن طبیعت به زندگی روزمره نسل‌های جوان‌تر است که به طور فزاینده‌ای از آن فاصله گرفته‌اند.
هر یک از سازه‌های بتنی این مجموعه، هم به عنوان فضای زندگی و هم به عنوان گلدانی بزرگ عمل می‌کنند که درختان تنومند را در خود جای داده‌اند. این درختان علاوه بر ایجاد سایه برای فضاهای داخلی، یک ریزاقلیم طبیعی و دلپذیر را به وجود می‌آورند. لایه‌های ضخیم خاک در این گلدان‌ها، کارکردی دوگانه دارند؛ آن‌ها به عنوان حوضچه‌های جمع‌آوری آب باران عمل می‌کنند و به کاهش سیلاب‌های شهری کمک شایانی می‌کنند. این راهبرد، در صورت گسترش و پذیرش عمومی، می‌تواند مقاومت شهر در برابر چالش‌های زیست‌محیطی را به طور چشمگیری افزایش دهد.
"خانه‌ای برای درختان" در زمینی کوچک و باقی‌مانده، در انتهای یک کوچه باریک عابر پیاده، در محاصره خانه‌های ردیفی متداول ویتنامی، به عنوان واحه سبزی در میان بافت متراکم بتنی شهر سر برآورده است. این پروژه که در سال 2014 تکمیل شده و مساحتی حدود 2432.64 فوت مربع را پوشش می‌دهد، توسط Hiroyuki Oki عکاسی شده است.
معمار: VTN Architects_VoTrongNghia (@vtnarchitects_votrongnghia) مساحت: 2432.64 فوت مربع سال تکمیل: 2014 عکس‌ها: Hiroyuki Oki (@oki.hiroyuki.47)
