ترور فرماندهان عملیاتی، هک پدافند و به شهادت رساندن جمعی از مردم و دانشمندان ضربه اول برای گیج کردن سیستم دفاعی کشور بود. رژیم برای ضربه دوم روی قفل‌شدن لانچرها با هک و ریزپرنده‌ها متمرکز شده بود. اما همه این‌ها مقدمه یک برداشت پیشینی بود: می‌زنیم و حمایت مردمی را همراه خواهیم داشت. درست مثل مصاحبه‌های نتانیاهو و مثل پست‌های دختر پهلوی و پدرش برای دعوت اسرائیل به حمله و تلاش‌های اینترنشنال و من‌وتو برای تفکیک حملات به مردم و جمهوری اسلامی.
جنگ اخیر صورت نظامی دارد. اما باطنش یک چیز است: ناراضی‌سازی مردم و به قول خودشان تبدیل مردم به اسلحه و درگیری خیابانی و براندازی.
اما در مقابل چه شد؟ ساختار فرماندهی آسیب‌دیده به سرعت توسط فرماندهی کل قوا بازآرایی شد، پدافندها زودتر از موعد از هک خارج شدند. آن‌چنان که اف۳۵ صهیونیستی غافلگیرانه در تور پدافند گرفتار شد.
دومین ضربه این بود که مشت موساد هم زودتر از موعد باز شد. شاید یک دلیلش ماجرای پهبادهای اوکراین در روسیه بود. الگوی عملیاتی ریزپرنده‌ها لو رفت و اینجا باز رفع و حلش را جمهوری اسلامی به مردم سپرد. اخبار و گزارش‌های مردمی، فعال‌شدن بسیج مردمی باعث شد یکی بعد از دیگری وانت‌ها و کارگاه‌های مرتبط با ریزپروازها کشف شود و بار عملیاتی موساد در ایران به مرور کاهش یابد.
ضربه سوم این بود که جنگ موجب شد قدرت همبستگی مردم بالا برود. جدا از اینکه وطن‌دوستی یک اصل فطری است و ایرانی‌ها تعصب و تعلقشان به خاک را بارها نشان داده‌اند؛ مردم شاهد بودند که رژیم خیلی نامردی و وسط مذاکرات حمله کرد.
صهیونیست‌ها اشتباه محاسباتی بزرگی کردند. اشتباهی بزرگتر از حمله به پارس جنوبی که منجر به حمله به پالایشگاه حیفا شد. بزرگتر از اشتباه حمله به مرکز علمی که مرکز وایزمن‌ش خورد و... و حالا او به صخره استحکام ملی خورده است.
به همین دلیل است که در این روزها من‌تو و دوستانش شروع کرده‌اند به تولید پرحجم ادبیات و گزاره‌هایی از جنس مشروعیت‌زدایی استحکام ملی و تولید مشروعیت برای طرفداری از اسرائیل. آش چنان شور شده که نفتالی بنت که رقیب نتانیاهو هم حساب می‌شود در حمایت از حمله اسرائیل ویدئو منتشر می‌کند و همان حرف‌های اینترنشنال را خطاب به مردم تکرار می‌کند تا شاید فرجی شود برایشان.
این جنگ، جنگ اجتماعی‌سازی است. ابزارهای نظامی تاثیرگذار هستند اما تعیین کننده آن نخواهند بود. نه اف۳۵ اسرائیلی، نه موشک هایپر ایرانی و حتی نه آزادسازی بخش‌هایی از سرزمین‌های اشغالی با نیروی زمینی.
این جنگ، جنگ قلب‌های محکم و ایستادگی روی آرمان‌ها است. رژیم می‌تواند جنایت کند مثل حمله به صداوسیما اما شکست می‌خورد چون آن بانوی خبرنگار آن صحنه دلاورانه را در مقابل دوربین خلق می‌کند و بر انسجام ملی می‌افزاید.
آن چیزی که برنده این جنگ را تعیین می‌کند؛ اراده مردم آن خواهد بود. چه برای ایرانی‌ها چه برای صهیونیست‌ها.
