به گزارش ایسنا به نقل از ناسا، هشت پرتو در مرکز کهکشان مارپیچی «ان‌جی‌سی ۲۵۶۶»(NGC 2566) که به نظر می‌رسد از مرکز عکس فروسرخ خارج می‌شوند، واقعی نیستند. آنها در واقع پراش‌های ناشی از ساختار مکانیکی «تلسکوپ فضایی جیمز وب» هستند.
مرکز ان‌جی‌سی ۲۵۶۶ درخشان است اما غیرعادی تلقی نمی‌شود؛ به این معنی که احتمالا حاوی یک سیاه‌چاله کلان‌جرم است اما در حال حاضر خیلی فعال نیست. نوری که امروزه از ان‌جی‌سی ۲۵۶۶ می‌بینیم، تنها ۷۶ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و زمانی که دایناسورها روی زمین پرسه می‌زدند، از آن خارج شده است.
این کهکشان زیبا به اندازه‌ای نزدیک است که تلسکوپ‌های زمینی از جمله تلسکوپ فضایی جیمز وب و تلسکوپ فضایی هابل می‌توانند ابرهای آشفته گاز و غبار را تفکیک کنند. این ابرها محل شکل‌گیری ستاره‌ها هستند و به همین دلیل، امکان مطالعه تکامل ستاره‌ها را فراهم می‌کنند.
کهکشان ان‌جی‌سی ۲۵۶۶ که از نظر اندازه به کهکشان راه شیری شباهت دارد، به خاطر میله مرکزی درخشان و بازوهای مارپیچی بیرونی برجسته خود قابل توجه است.
