به گزارش خبرورزشی، کیوو بین ناکامی با باشگاه و تیم ملی، با دی‌مارکو، باستونی و بارلا گفتگو کرده و روند احیا را آغاز کرده است.
آبی‌پوشان ایتالیایی و نراتزوری‌ها، به‌هرحال، از فصلی طاقت‌فرسا برای پاها و دل‌های استوار، کاملاً از رمق افتاده‌اند، به‌ویژه پس از صحنه‌های پایانی فیلمی که گویی خود آلفرد هیچکاک ساخته — همان که در همین شهر فرشتگان چشم از جهان بست.
پایان این داستان ترسناک، گیج‌کننده و غیرقابل‌پیش‌بینی بود. در یک ضربه ناگهانی، هسته ایتالیایی اینتر — ابتدا در آستانه کسب سه‌گانه، و سپس با خیالی آسوده در انتظار صعود به جام جهانی ملی — تمامی اطمینان‌های خود را از دست دادند: الساندرو باستونی، فدریکو دی‌مارکو و نیکولو بارلا در عرض بیست روز، هم اسکودتو را که به سینه داشتند از کف دادند، هم رویای فتح جام قهرمانان را در باواریایی‌ترین شکل ممکن بر باد رفته دیدند. و اگر اینها کافی نبود، شکست دردناک دیگری در نروژ و در لباس تیم ملی رقم خورد. ماجرا با خداحافظی نه یکی، که دو سرمربی نیز ادامه یافت: دیگر نه اینزاگی هست، نه اسپالتی.
اینتر اکنون در حال بازسازی خود است، و این بازسازی باید از بنیان‌های ایتالیایی‌اش آغاز شود: باستونی، بارلا و دی‌مارکو هرچند فرسوده‌اند، اما نمی‌توان از آن‌ها گذشت. به همین دلیل، سفرشان به آمریکا بیش از آنکه برای نتیجه باشد، هدفی راهبردی دارد: زدودن سموم ذهنی و جسمی، آغاز بازیابی و، از همه مهم‌تر، بازگرداندن شور و اشتیاقی که بتواند در شروع فصل جدید با کیوو سرایت یابد.
شارژ مجدد
این سه‌نفر دیروز در دانشگاه یوسی‌ال‌ای حضور نداشتند، جایی که دانشجویان از سراسر جهان در جنب‌وجوش‌اند؛ آنان چهارشنبه با دیگران به لس‌آنجلس پرواز کرده بودند، اما یک روز استراحت داشتند تا پس از تمرین بدنسازی در هتل، به کشف شهر بپردازند. حتی از کنار اقیانوس آرام نیز گذشتند؛ همان‌جا که خاکستر هیچکاک در آن پراکنده شد: او در سال ۱۹۸۰ در عمارتش در بل‌ایر درگذشت، تنها چند مایل بالاتر از آن نقطه، اما آرامگاهش را اقیانوس برگزید. شاید آن تعلیق همیشگی که به سبک استاد سینما گره خورده، به مذاق اینتر خوش آید — تیمی که از اساس با امور معمولی بیگانه است — اما شاید در این اواخر، همه‌چیز کمی بیش از حد معمول هیجان‌زده بود.
آشنایی با کیوو نخستین گام برای بازگشت به وضعیت عادی برای این سه‌نفر است — همان‌ها که روزی ستون‌های موفقیت سیمونه بودند. آن‌ها پیش‌تر در تماس تلفنی و سپس در پرواز، با سرمربی گفت‌وگو کرده‌اند و فردا در نخستین جلسه تمرینی‌شان این صحبت‌ها را حضوری ادامه خواهند داد.
«مدیریت» واژه کلیدی خواهد بود؛ هم در آماده‌سازی برای نبرد برابر مونتری، هم در حضور در جام جهانی. بی‌شک آن‌ها از گزینه‌های اصلی ترکیب خواهند بود، اما وزن فشار روی پاهایشان کم نیست: بعد از زومر، باستونی دومین بازیکن پرمصرف فصل بود — با ۵۳ بازی از ۵۹ و مجموع ۳,۹۲۷ دقیقه بازی. بارلا هم وضع بهتری نداشت: ۵۱ بازی و ۳,۸۰۷ دقیقه. اما شاید دی‌مارکو، با ۴۷ بازی و ۳,۰۲۶ دقیقه، در وضعیت دشوارتری باشد.
طرحی دقیق پیرامون آن‌ها شکل گرفته است: کیوو، مربی‌ای که بیش از هر کسی با هویت اینتر آشناست، بازسازی خود را از کسانی آغاز می‌کند که این هویت را می‌سازند و زندگی می‌بخشند. همان‌گونه که هیچکاک گفته بود: «درام یعنی زندگی با حذف بخش‌های خسته‌کننده» — و اینترِ ایتالیایی، هرگز قرار نیست حالا حالاها خسته‌کننده شود.
