پس از بررسی‌های صورت گرفته توسط کمیته تعیین وضعیت و رای بحث‌برانگیز این کمیته، انتظار می‌رفت رسیدگی به پرونده بیرانوند در کمیته استیناف چندان زمانبر نباشد ولی طولانی شدن این مهم باعث شد شایعات و شائبه‌هایی علیه فدراسیون فوتبال مطرح شود.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، لیگ‌برتر بیست‌وچهارم آغاز شد و به‌پایان رسید، تراکتور قهرمان شد، تیم‌ملی بازی‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ کانادا، مکزیک و ایالات متحده آمریکا را پشت سرگذاشت و صعود زودهنگام به جام‌جهانی را جشن گرفت، علیرضا بیرانوند بی‌وقفه (منهای دیدار با کره‌شمالی) در بازی‌های باشگاهی و ملی به میدان رفت، موفق به تکرار کلین‌شیت شد و بعضا گل‌های عجیب و به‌زعم قلعه‌نویی «گل بچه‌گانه» خورد، در آزمون دکترای فیزیولوژی شرکت کرد و قبول شد، حالا هم حدود یک ماه از اتمام لیگ‌برتر سپری شده، اما همچنان رای یکی از مهم‌ترین و جنجالی‌ترین پرونده‌های سال‌های اخیر فوتبال ایران اعلام نشده است.
البته که نوشتن از این موضوع چندان محلی از اعراب ندارد و دیگر کمتر کسی هست که حوصله‌ای برای خواندن و پیگیری داشته باشد، اما این چند خط صرفا در راستای «علیه فراموشی» است و برای این که به مسئولان فدراسیون فوتبال و ارکان قضایی آن از جمله کمیته استیناف این پیام منتقل شود که نه رسانه‌ها فراموشکار هستند و نه مردم، ولی بعضی چیزها آنقدر عیان است و از اعتبار ساقط می‌شود که گاهی افکار عمومی ترجیح می‌دهد با بی‌تفاوتی نسبت به آن، اعتراض و نارضایتی خود را نشان دهد.
متاسفانه فدراسیون فوتبال (حداقل در این پرونده خاص) ثابت کرد که نه‌تنها برخلاف وعده‌ها و ادعاها در اتاق شیشه‌ای قرار ندارد، بلکه عده‌ای انگشت‌شمار که به واسطه سمت‌هایشان دارای قدرت هستند، بعضا با تصمیمات نابخردانه بر ابهامات، حواشی و شائبه‌ها می‌افزایند. در هر حال آنچه از ظاهر قضیه مشخص است اینکه فدراسیون فوتبال بی‌اعتنا به عواقب و تبعاتی که می‌تواند داشته باشد، تعمدا شریان‌های شفافیت را مسدود کرد.
توصیه و فشار نهادهای بیرونی؟ درنظر گرفتن شرایط تیم‌ملی که درگیر مسابقات انتخابی جام‌جهانی بود؟ مدارا با تراکتور به دلیل تهدیدها و مصاحبه‌های زنوزی؟ حالا دیگر چندان مهم نیست که با کدام دلیل و بهانه، اعلام رای نهایی این پرونده به تعویق افتاد و هنوز هم اعلام نشده است. مهم این است که در گام اول، کمیته تعیین وضعیت، وظیفه داشت که پرونده را مشمول گذر زمان کند و پس از اعلام رایی عجیب که صدای کارشناسان حقوقی فوتبال را هم درآورد، این وظیفه به کمیته استیناف محول شد.
بخش عجیب‌تر ماجرا جایی است که مصاحبه مهدی دادرس را به یاد بیاوریم. این عضو کمیته استیناف مدعی شد که رای پرونده بیرانوند اواسط اردیبهشت‌ماه صادر شده اما فدراسیون فوتبال آن را اعلام نکرده است. او ضمن تاکید بر صدور رای پرونده توسط کمیته استیناف، صراحتا گفت: «طبق دستور و قوانین جدید به ما گفتند چیزی نگویید تا فدراسیون اعلام کند. ما تابع آنها هستیم.» البته فدراسیون فوتبال بلافاصله موضع گرفت و به افشاگری دادرس، واکنش نشان داد. فدراسیون اطلاعیه‌ای صادر کرد و در بخشی از آن نوشت: «از اعضای ارکان قضایی انتظار می‌رود در اظهارنظر‌های رسانه‌ای، از طرح مطالبی که امکان ایجاد شبهه نسبت به استقلال و سلامت دستگاه قضایی فوتبال دارد، خودداری کنند.» به هر حال، مهدی تاج بارها تاکید کرده که ارکان قضایی فدراسیون فوتبال، مستقل هستند.
اگر اینطور فرض کنیم که هیچکدام از طرفین پرونده شکایت باشگاه پرسپولیس از علیرضا بیرانوند به دلیل فسخ غیرقانونی و شکایت از باشگاه تراکتور به اتهام اغوای بازیکن، متحمل شکستی در این پرونده نشدند اما بی‌تردید فدراسیون فوتبال و ارکان آن همچون کمیته تعیین وضعیت و کمیته استیناف، بازنده اصلی و بزرگ این ماجرای کِشدار، مبهم و پر از ایراد هستند؛ یک بازنده تاریخی!
آقایان مسئول! شاید تصورتان این است که خودتان را در مواجهه با تمام انتقادات رسانه‌ها و اعتراضات هواداران، اصطلاحا به آن راه زده‌اید اما این پرونده و تمام شائبه‌های پیرامون آن، چیزی جز بدنامی و رسوایی برای‌تان به یادگار نخواهد گذاشت. بعضی موارد در صفحات سیاه تاریخ فوتبال برای همیشه باقی می‌مانند و هیچگاه پاک نمی‌شوند؛ مثل بلایی که با مربی بلژیکی به فوتبال‌مان نازل شد و بعدها «ویلموتس‌گیت» نام گرفت یا مثل همین پرونده دروازه‌بان شماره یک تیم ملی فوتبال ایران.
