اما نکته دیگری وجود دارد که معلوم نیست در دادگاهی مورد رسیدگی قرار گیرد و احیانا حکمی صادر شود. نکته‌ای که پیامدهایش قطعا از پرونده اخیر و تخلفات باغ ازگل کمتر نیست.
آقای صدیقی از منبری‌های پرکار و وعاظ مشهور است و در سراسر کشور سخنرانی‌های متعدد داشته‌است . در بسیاری از سخنرانی‌های او که از تلویزیون نیز پخش شده ، اتکا به رویا فراوان است و غالبا نیز خوابهایی بیان می‌شود که اولیای الهی دیده‌اند.
او معمولا آن اولیای الهی را معرفی نمی‌کند و حتی اگر معرفی هم بکند، خواب آنها برای دیگران حجت نیست و تکلیفی را ایجاد نمی‌کند. اما تکرار نسبت دادن خواب به اولیا، که گاهی هم شامل رخدادهای محیرالعقول است (مانند رویایی که در باره مرحوم امام‌خمینی و درگیرشدن با محمدرضاپهلوی در حضور پیامبر نقل کرد یا واقعه مربوط به مرحوم‌مصباح که منجر به عذرخواهی اقای صدیقی شد) متاسفانه باعث ترویج خرافه و حتی هتک حرمت برخی افراد شده‌است. شاید و البته شاید بیان چنین حرفهایی در جلسات خصوصی بهره‌هایی هم داشته باشد اما انتشار آن از تریبون‌های رسمی کشور قطعا نه تنها به استحکام باورهای دینی جامعه منجر نمی‌شود که به سستی آنها می‌انجامد.
این ادعاها ممکن است هرگز در محکمه‌ای رسیدگی نشود اما تخلف کشف‌شده اخیر عملا خط بطلانی بر همه آنها خواهد کشید و شبهه جعلی بودن‌شان را تقویت خواهد کرد. این خسارت را چگونه می‌توان ترمیم کرد؟
