بالاخره و همان گونه که از قبل انتظار می رفت ، کشتی " مادلین " که برای شکستن محاصره غزه از چندی پیش به آن سو می رفت ، توسط نیروهای هوابرد اسراییلی در آب های بین المللی دریای مدیترانه متوقف و 12 نفر سرنشینان آن نیز دستگیر شدند . 

خبری که بی بی سی از آن در حالی با عنوان توقیف این کشتی یاد کرد که در حین پخش خبر نیزتصاویری از پذیرایی با ساندویچ و آب توسط سربازان متجاوز نشان داد تا این گونه القا کند که این سربازان در کمال مهربانی و در حال یاری رساندن به عده ای غریق و گمشده در امواج دریا هستند .

این که  12 نفر فعال صلح طلب و آزادی خواه از کشورهای مختلف جهان ، تحت عنوان " ناوگان آزادی " و با هدف شکستن محاصره همه جانبه مردم مظلوم غزه از سواحل ایتالیا به سمت غزه راه افتاده و هم اینک خود نیز به اسارت گرفته شوند ، در نظر بسیاری از مردم جهان شاید یک عمل بیهوده و بی فایده و حتی برای دولت های متبوعشان هزینه ساز به نظر رسد اما در واقع این گونه نیست و در لایه های زیرین آن پیام بزرگی برای همه دارد که مهم ترینش ، تلاش برای عادی نشدن ظلم وستم و محاصره و گرسنگی دادن دیگر همنوعان و انسان هاست . 

بیش از 20 ماه از حادثه هفتم اکتبر 2023 میلادی می گذرد و تا کنون نزدیک به فقط 55 هزار انسان بی گناه  که عمدتا کودک و زن هستند به فجیع ترین اشکال ممکن منفجر ، سوخته ، قطعه قطعه و نهایتا کشته شده اند. آیا روزها و هفته های نخست بمباران بی وقفه مردم غزه را به خاطر دارید ؟ با شنیدن و انتشار هر خبر و کشته شدن تعدادی از این مردم در حملات شبانه ، تقریبا صبح و فردای آن روز در صدر اخبار قرار گرفته و با واکنش و اعتراض صریح کشورهای اسلامی و در ادامه ، مجامع بین المللی و دیگر کشورهای جهان روبرو می شدیم چه در رسانه های عمومی چه با تظاهرات مردمی و یا احیانا حتی آسیب رساندن به منافع اسراییل و چه سخنرانی و نصب بیلبورد و غیره . آن روزها حتی کشته شدن 5 نفر هم می توانست خبر نخست اخبار صداوسیمای ما باشد اما اکنون چه ؟ حتی قتل عام بیش از یکصد نفر زن وکودک در روز هم به عنوان یک خبر عادی فقط جایی لا به لای دیگر خبرهای روزانه کشورمان دارد نه بیشتر

. به این می گویند عادی سازی یعنی اتفاقا همان چیزی که از همان روزهای نخست ، قاتلان این مردم بی گناه با بی شرمی و اعتماد به نفس کامل و بدون هیچ گونه پرده پوشی و علنا چشم در دوربین های رسانه های جهان دوخته و می گفتند : کمی صبر کنید خواهید دید که مردم جهان کم کم به این موضوع نیز عادت کرده و دیگر اعتراضی در مقابل حملات و تعداد کشته های فلسطینی نخواهند داشت . 

عادی سازی در هر جایی نیز دلایل یا بهتر بگوییم بهانه های خود را دارد و شاید این که متاسفانه در ایران اسلامی نیز اندک اندک همه ما داریم به این فجایع غیرقابل تصور عادت می کنیم ریشه در خیلی از کاستی ها چه از سوی مسئولان و چه خودمان داشته باشد و شاید بهانه مسئولان تلخ نکردن بیش از اندازه کام مردم شریف و صبورایران آن هم در این وانفسای مشکلات طاقت فرسای زندگی روزمره شان ، باشد و یا بهانه های دیگری که نشاید فاش گویند . اما آن بخشی که به خودمان باز می گردد و باید برای بیداری از خواب غفلت نیز تلنگری بر آن زد این تذکر قابل تامل است که عادی سازی یکی از اساسی تری و مهم ترین ابزار شیطان برای رخنه و پیش بردن اهدافش در ارتکاب گناه و دور کردن بندگان مخلص و مومنین از خداست . 

کاری که سرنشینان کشتی کوچک " مادلین " کردند و یا  مسافران " کاروان استقامت " که با اتوبوسی و از 2500 کیلومتر دورتر از غزه و از تونس در شمال آفریقا به راه افتاده اند شاید به سادگی و برای همه قابل پیش بینی باشد که قطعا با شکست روبرو خواهند شد وهرگز به غزه نیز نخواهند رسید اما اگر تبدیل به یک موج و خواسته همگانی در سراسر نقاط جهان گردد دیگر چیزی نیست که نیروهای قاتل و خونریز اسراییلی بتوانند در مقابل آن ایستادگی نموده و از پس آن برآیند . 

راستی از خودمان باید بپرسیم که ما در ایران و برای مقابله با عادی سازی این ظلم تا کنون چه کرده یا می توانیم بکنیم ؟ این پرسشی است که دیگر وقتش رسیده است تا برای پاسخ به آن و تا دیر نشده است شتاب کنیم .

                                                                       سید حسین میربهرسی