دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا، در یک اظهارنظر مبهم، به نقش ایران در مذاکرات آتش‌بس میان حماس و اسرائیل اشاره کرد که رسانه‌ها این جمله را به عنوان تاییدی بر حضور تهران در روند مذاکرات تفسیر کردند. اما واقعیت چیست؟
تا کنون هیچ منبع رسمی یا خبری مستقل نقش مستقیم جمهوری اسلامی ایران در این مذاکرات را تأیید نکرده است و مواضع رسمی تهران نیز صراحتاً چنین مداخله‌ای را رد می‌کند. ایران تاکید دارد که حمایت خود از حماس صرفاً از جنس پشتیبانی ایدئولوژیک و سیاسی است و هیچ دخالت نظامی یا عملی در جریان مذاکرات ندارد.
در تحلیل منتشر شده توسط احمدزیدآبادی، روشن می‌شود که این اظهارات ترامپ یا یک «لغزش زبان» بوده یا پشت پرده‌ای از سیاست‌های پنهان و نامتعارف منطقه‌ای وجود دارد. او می‌نویسد:
«اگر ایران واقعاً در مذاکرات مربوط به جنگ غزه به هر نحوی وارد شده باشد، پای یک چرخش 180 درجه‌ای کاملاً پنهان در سیاست منطقه‌ای جمهوری اسلامی در میان است و کل فهم متعارف و مرسوم ما از روند تحولات، به خصوص مذاکرات ایران و آمریکا را به هم می‌زند.»
او همچنین پرسش مهمی را مطرح می‌کند که اگر چنین تغییری رخ داده، چرا مراجع رسمی دو کشور داستان را تکذیب نکرده‌اند؟ آیا امور به این اندازه پیچیده و محرمانه است که هنوز فهم آن برای تحلیلگران ممکن نیست؟
اهمیت نقش ایران و چشم‌انداز مذاکرات
ایران، در طول سال‌ها، محور مقاومت را با حمایت معنوی از حماس تقویت کرده و این حمایت بخشی از سیاست منطقه‌ای و ایدئولوژیک آن است. برخلاف اتهامات مطرح‌شده، هیچ نشانه‌ای از حمایت تسلیحاتی یا عملی مستقیم در مذاکرات وجود ندارد.
مذاکرات غیرمستقیم میان حماس و اسرائیل که با میانجی‌گری مصر و قطر انجام می‌شود، در شرایطی حساس جریان دارد و تهران تلاش دارد با حفظ حمایت معنوی خود، از گسترش درگیری‌ها جلوگیری کند و ثبات نسبی منطقه را حفظ نماید.
اظهارات ترامپ درباره نقش ایران در مذاکرات حماس و اسرائیل سوالات مهمی را به وجود آورده است، اما شواهد و تحلیل‌ها نشان می‌دهد که تهران همچنان بر خط حمایت ایدئولوژیک و سیاسی تاکید دارد و خبری از مداخله نظامی یا مذاکرات مستقیم نیست. اما ابهام‌ها و پرسش‌های مطرح شده توسط تحلیلگران برجسته‌ای مثل احمدزیدآبادی، نشان می‌دهد که ماجرا ممکن است پیچیده‌تر از آن چیزی باشد که رسانه‌ها تاکنون گزارش کرده‌اند.
