احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت: هر گاه جنایتی فجیع در کشور رخ می‌دهد، دکتر علی مطهری بلافاصله خواستار به دار کشیدن فوری جانی بدون طی تمام مراحل و تشریفات قانونی می‌شود تا به زعم وی "فلسفه مجازات یعنی عبرت گرفتن چنین حیوانات آدم‌نمایی و تسلی خاطر جنایت‌دیدگان و جامعه تحقق پیدا کند."

 

مگر تاکنون از این به گفتۀ وی" حیوانات آدم‌نما" کم در ملأعام به سریع‌ترین شکل ممکن اعدام شده‌اند؟ پس چرا زنجیرۀ جنایت متوقف و یا کنترل نمی‌شود؟

 

آقای مطهری گفته است: "البته فقر به عنوان یکی از عوامل مؤثر در این‌گونه حوادث می‌تواند مطرح باشد، ولی به نظر این بنده عامل اصلی، فقدان تربیت اسلامی و انسانی است. فقیری که حتی در نهایت فقر باشد اگر تربیت درستی داشته باشد هیچ‌گاه دست به چنین کاری نمی‌زند."

 

بله. فقر به تنهایی و در اغلب موارد، عامل جنایت نیست. چه بسیار فقیران زحمتکش و پرتلاشی که نه فقط کمترین چشم‌داشتی به مال دیگری ندارند، بلکه در کمال عزت نفس، زندگی خود را با حداقلی از امکانات سر و سامان می‌دهند. اما آن نظام تعلیم و تربیتی که باید افراد جامعه را از ارتکاب جنایت باز دارد، چرا کار نمی‌کند؟ 

 

جز این است که اخلاق و آنچه نگهدارنده و مایۀ استمرار آن است، به خدمت بازی قدرت و زور در آمده است؟ تا این بازی ادامه داشته باشد، چگونه می‌توان فردی را به اصالت تربیت و اخلاق متقاعد کرد؟

 

از این گذشته، آن کدام تربیت اسلامی و انسانی است که آقای مطهری را وا می‌دارد که پلیس و قوۀ قضائیه را به عدم رعایت حقوق مجرم فرابخواند؟ پس آن همه سفارش مولاعلی به رعایت حقوق قاتل خود برای چه بوده است؟