اعلام یک دقیقه سکوت در نشست خبری سخنگوی دولت به احترام شهدای غزه، شاید در نگاه اول همدلی و واکنش سیاسی شیکی به نظر برسد اما در واقع امر ربطی به فرهنگ ایرانی و اسلامی ندارد و برای سخنگوی دولت جمهوری اسلامی ایران زیادی فانتزی لوکسی محسوب می شود.
فاطمه مهاجرانی سخنگوی دولت ایران است. و انتظار زیادی نیست که بخواهیم مطابق فرهنگ ایرانی رفتار کند که هیچ، حتی به عنوان عضوی از دولت، منادی فرهنگ ایرانی باشد و اگر کسی در مسیر تضعیف فرهنگی اقدام کرد. او منتقد و البته اصلاح کننده مسیر باشد، نه آنکه مصداق «گندیدن نمک شود
. از سویی دیگر آیا همدلی دولت ایران با مردم غزه همچون همدلی ورزشکاران با حوادث غم انگیز باید در یک دقیقه سکوت تجلی یا بد؟ ورزشکاران برای اقدامات عملی در حوادث و مرگ ها و امثال آنها وظیفه ای جز همدلی ندارند و طبیعی است که صرف یک اقدام همدلانه رسانه ای برای آنها اعلام موضع باشد و کسی انتظار بیشتر نداشته باشد اما دولت چطور ؟ آیا دولت کشوری که بزرگترین دشمن علیه رژیم صهیونیستی محسوب می شود، بروز همدلی اش با مردم غزه باید یک اقدام فانتزی همدلانه صرف باشد؟
هفته گذشته و زمانی که فاطمه مهاجرانی سخنگوی دولت در ابتدای نشست خبری خود با اهالی رسانه یک دقیقه سکوت به احترام شهدای غزه اعلام کرد اغلب خبرگزاری ها اقدام او را با مضمون احترام به مردم عزه منتشر کردند، بی آنکه بپرسند آیا در شان یک دولت است که اعلام موضعش اینگونه صورت بگیرد؟ یعنی کار دیگری از دست دولت برنمی آید و همچون ورزشکاران دست و پا بسته و بی اختیار در این حوزه است ؟! از سویی بر فرض که دولت جز ابراز همدلی نمی تواند کاری کند، آیا این ابراز همدلی باید همچون عربی ها در قالب یک دقیقه سکوت باشد. یا آنکه مطابق فرهنگ ایرانیان و آموزه های اسلامی در شکل دعا و امید باید تجلی یابد؟
فاطمه مهاجرانی سخنگوی دولت چهاردهم در همین ده ماهی که از عمر دولت گذشته حواشی متعددی داشته و شاید اگر همین حواشی را از او بگیریم، او دیگر تیتر مهم هیچ رسانه ای نباشد. و عملا اتفاق مهمی را در تبیین اقدامات دولت متبوع خود رقم نزده باشد. این یعنی یک زنگ خطر برای او که بیندیشد آیا در انجام وظایف محوله موفق بوده یا خیر شاید برای ابتدای کار به نظر خیلی بامزه بود که سخنگوی دولت مانتویی با طرح سنتی ایرانی بر تن دارد و در نوع پوشش مسئولان زن در ایران، تفاوت محسوسی بود. اما در دراز مدت آن تیترهای ذوق زده و کلیک خور الباس متفاوت سخنگوی دولت در جمع خبرنگاران، ارزش خود را از دست می دهد و مدل و لحن صحبت مادرانه اش هم در یادها نمی ماند و همه عملکرد افراد را نگاه می کنند. عملکرد هم که پر از حاشیه است.
موسیقی حاشیه
پخش موسیقی در نشست خبری سخنگوی دولت از آن اتفاقاتی بود که کمتر کسی آن را نقد کرد. چه آنکه یقیناً متهم به صدیت با هنر می شد و چون مضمون موسیقی مورد پخش هم در مورد ایران بود، بر چسب ضد ایرانی بودن را هم بر پیشانی اش می زدند. یا آن موسیقی دیگر چون صدای شجریان بود، می گفتند مجادله سیاسی می کنید، اما آیا نشست خبری سخنگوی دولت جای پخش موسیقی است که تازه سخنگوی دولت هم با آن اشکی شود و تیتر رسانه ها را از آن خود کند؟ آیا وظیفه سخنگوی دولت گسترش هنر موسیقی است؟ یک رسانه نوشت العالم سخنگو در اقدامی عجیب و شاید جالب با اسپیکر ترانه ایران من» همایون شجریان را برای خبرنگاران پلی کرد و با آن گریست.»
حاشیه‌سازی با مکران
روزی سخنگوی دولت از تصمیم دولت برای تغییر پایتخت از تهران به مکران گفت با توجه به جایگاه او که بیان مواضع و تبیین اقدام ها و تصمیم های دولت است بلافاصله این سخن او همه جا پر شد در حالی که در واقعیت خبری از چنین تصمیمی نبود و شاید فقط حرفی در حد همان حرف و له بیشتر، رد و بدل شده بود. او ابتدا اعلام کرد پایتخت جدید قطعاً در جنوب و منطقه مکران است که این موضوع در حال کار است. اما وقتی با موج فراگیری خبر در رسانه ها مواجه شد گفت من چنین حرفی نزدم و گفتم موضوع انتقال پایتخت در حال بررسی است.
گرمای پرحاشیه
فاطمه مهاجرانی که بارها از لزوم صرفه جویی در مصرف انرژی گفته بود در سفر به استان گیلان گفت گرمم شده و اینجا نمی توانم صحبت کنم در حالی که فقط چند دقیقه زیر آفتاب ایستاده بود. در شرایطی که مردم با قطعی برق متعدد مواجه اند و باید گرمای هوا و دیگر مشکلات نداشتن برق را تحمل کنند. از سویی سفر او به گیلان هم که با تشریفات بسیار و استقبال رسمی همراه بود، با انتقادات بسیاری مواجه شد که چگونه سخنگوی دولت در اینجا فکر صرفه جویی نیست.
