به گزارش مشرق، آیت الله جوادی آملی مرجع تقلید شیعیان در نوشتاری به «روز عرفه روز دعا و نیایش» پرداختند و گفت:روایات فراوانی درباره اعمال روز عرفه و هنگام وقوف در عرفات، به ویژه کیفیت دعا در آن موقف نقل شده که بخشی از آن‌ها در خصوص دعاهای آن روز، و بخشی نیز در اهتمام و ترغیب به دعا کردن به دیگران است، به گونه‌ای که برخی شاگردان اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) قسمت مهم همّت خویش را در آن سرزمین که دعاها در آن مستجاب است، صرف دعا برای غیر می‌کردند.

علی بن ابراهیم در این باره از پدرش نقل کرده که گفت: عبدالله بن جندب را در عرفات دیدم که زمانی طولانی دست به سوی آسمان بلند کرده، سیلاب اشک از گونه هایش بر زمین سرازیر بود، به گونه‌ای که من شخص دیگری را این چنین در حال مناجات ندیدم. هنگامی که مردم از عرفات عازم مشعر بودند به او گفتم: کسی را بهتر از تو در حال نیایش ندیدم. عبدالله گفت: به خدا سوگند در آن حال فقط برادرانم را دعا می‌کردم، زیرا از امام کاظم (علیه السلام) شنیدم که فرمود: کسی که به دور از چشم برادر (ایمانی اش) در حق وی دعا کند از جانب عرش ندا داده می‌شود که صدهزار برابر آنچه برای او خواستی نصیب تو خواهد شد: مَنْ دَعا لأخیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ نُودِیَ مِنَ الْعَرْشِ: وَلَکَ مِائَةُ ألْفِ ضِعْفٍ مِثْله، پس شایسته نبود که من صد هزار برابر دعای مستجاب را به خاطر یک دعا که برآورده شدنش معلوم نیست واگذارم.

سود دعا برای دیگران آن است که فرشتگان از خداوند برای داعی چند برابر آن را می‌طلبند و، چون آنان بدون اذن خدا سخن نمی‌گویند: (لایَسبِقونَهُ بِالقَولِ وهُم بِاَمرِهِ یَعمَلون) و هرچه را بخواهند مطلوب بلکه مأمورٌ به الهی است، به یقین دعایشان مستجاب است.