خبرگزاری مهر، گروه استانها - محدثه جوان دلویی: ۱۴ خرداد ۳۶ سال قبل به یکباره ایران سوگوار و سیاه پوش مردی شد که با رهبری انقلاب اسلامی دنیا را تکان داد. جهان در بهت و حیرت عشق و علاقه ایرانی‌ها به خمینی کبیر مانده بود اما این عشق همچنان در جان و تن مردمان غیرتمند ایرانی مانده است و اما امروز حکایت دل دادن مردمان خراسان شمالی به رهبر کبیر انقلاب اسلامی را روایت می‌کنیم. آن‌هایی که هنوز با بغض از روز عزای عزیز سفرکرده خود می‌گویند.
رضایی که در دهه ۶۰ ساکن تهران بود از آن روز به یاد ماندنی می‌گوید: پدر و مادرم بعد از شنیدن خبر ارتحال امام خمینی (ره) بر سر و صورت می‌زدند و مادرم عجیب گریه می‌کرد و پدر که همان اول صبح از خانه بیرون زد و رفت و مادر هم دست ما بچه‌ها که خاطرم هست خواهر و برادرهایم ۱۱ ساله، ۹ ساله، ۶ ساله و۴ ساله بودیم و در هوای گرم خردادماه مسیر بسیار طولانی از منزلمان تا بهشت زهرای تهران را پیاده رفتیم.
او می‌گوید: الان که فکرش را می‌کنم با خودم می‌گوئیم چه نیرویی ما را وا داشت که در کودکی چندین کیلومتر برای مراسم تشییع امام خمینی ره پیاده روی کنیم؟ خیلی از مردم حتی شب‌ها را در خیابان‌ها می‌خوابیدند و به خانه برنمی گشتند تا مراسم تشییع و حتی چهلم امان خمینی (ره) خیابان‌ها و جاده‌های منتهی به بهشت زهرا شلوغ و مملو از جمعیت بود.
او ادامه می‌دهد: خیابان‌ها و جاده‌های حاشیه تهران شلوغ شده بود مردم از پیر و جوان و کودک به سمت بهشت زهرا می‌رفتند و برخی از وانت بارها هم بین مردم میوه توزیع می‌کردند.
محدثه نیری مسئول روابط عمومی ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی مساجد خراسان شمالی ۱۴ خرداد ۱۳۶۸ را به خوبی به یاد دارد و می‌گوید: دختر بچه هفت ساله‌ای بودم یادم هست رادیو روشن بود و از رادیو خبر رحلت امام پخش شد و پدرم مقابل رادیو اشک می‌ریخت و من ترسیدم از مادرم پرسیدم چی شده؟ برایم توضیح داد که امام عزیز ما از دنیا سفر کردند یادم هست به مادرم گفتم به کجا سفر کرده؟ گفت جایی که دیگر از وجود پاک شأن محروم شدیم.
او تاکید می‌کند: اگر امام زنده بود، بنظرم دوتا موضوع و محور، یکی تلاش برای آزادی فلسطین و موضوع حجاب را از ما مطالبه می‌کرد برای این تلاش کنیم و از پا نایستیم.
چنین غمی را ندیده بودم
بهرام بی باک عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، خردادماه سال ۱۳۶۸ به عنوان سرباز در بیمارستان امام حسین (ع) کرمانشاه خدمت می‌کرد که خبر رحلت امام را می‌شنود و از آن روزها، برایمان می‌گوید: وقتی این خبر اعلام شد گویی غم بسیار بزرگی به تمام کارکنان بیمارستان وارد شد و به قدری که همه متأثر شده بودند و گریه می‌کردند و شاید بتوانم بگوییم که تا آن روز چنین غمی را تجربه نکردیم.
او ادامه می‌دهد: احساس می‌کردیم که بسیار توانمند هستیم و با رحلت امام بزرگوار که دست حمایت بر سرمان داشتند، تنها شدیم و در واقع احساس خلأ می‌کردیم ولی خدا را شکر بعد از ارتحال امام چرخ انقلاب چرخید و شرایط به گونه‌ای پیش رفت که آن طور که دیگران تصور می‌کردند انقلاب از رشد نیفتاد و به مسیر خودش ادامه داد.
حجت الاسلام سید مرتضی موسوی جاجرمی مسئول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های خراسان شمالی به واقعه عظیم مراسم میلیونی تشییع پیکر امام خمینی (ره) اشاره و عنوان می‌کند: من توفیق دیدار با امام خمینی ره در جماران داشتم و اصلاً دیدار ایشان حالت خاصی داشت و در مراسم تشییع پیکرشان هم حضور یافتم و از حضور جمعیت زیاد حتی زن‌هایی که بچه در بغل داشتند مسیر طولانی را در هوای گرم پیاده تا بهشت زهرا آمده بودند که صحنه عجیبی بود.
او می‌گوید: به قول یک خبرنگار خارجی امام جذبه روحی عمیقی داشتند. امام خمینی (ره) شخصیت بزرگ تاریخ است که نمونه‌اش کم نظیر بود و مراسم ایشان نشان داد واقعاً کسی که خالص برای خدا کار کند، محبوب دل‌ها در سطح جهان می‌شود و انشاالله که خداوند توفیق بدهد که ادامه دهنده راهش باشیم.
سیلی از جمعیت
حجت الاسلام سید حسن سیدی مسئولان دفتر نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی خردادماه سال ۱۳۶۸ خودش را به تهران می‌رساند، او از آن روزها برایمان می‌گوید: میلیون‌ها نفر در مسیر بهشت زهرای تهران بودند و از طلوع آفتاب به سمت بهشت زهرا حرکت کردیم که به دلیل شلوغی ساعت ۳ بعدازظهر به مکان دفن پیکر امام رسیدیم در این مسیر سیلی از جمعیت اعم از زن و مرد و پیر و جوان و حتی کودکان که خودشان را از شهرهای دیگر به تهران رساندند و مسیر مملو از جمعیت بود و با چه شوقی و با چه ذوقی مردم این مسیر رو حرکت می‌کردند.
او اضافه می‌کند: بازهم محبت مردم به یکدیگر بود که در مسیر برخی‌ها آب و شربت می‌دادند.
حجت الاسلام سیدی ادامه می‌دهد: اخلاص امام خمینی کاری کرده بود که ۱۱ میلیون نفر از سراسر کشور خودشان را به مراسم تشییع جنازه رساندند و همین ایمان امام مردم را شیفته خودش کرده بود.
رضا بشارتی دیگر عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی هم از روز ۱۴ خرداد برایمان می‌گوید: فصل امتحانات بود و خیلی دوست داشتم به تهران بروم و حتی به خانواده‌ام اصرار می‌کردم که خودم تنها به تهران بروم که قسمتم نشد و این آرزو بر دلم ماند که کاش می‌توانستم من هم در این مراسم شرکت کنم.
کار کردن برای مردم اولویت امام
ملیحه یغمایی مدیرکل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری روز ۱۴ خرداد سال ۱۳۶۸ را این گونه تعریف می‌کند: کلاس اول دبستان بودم و خیلی خوب یادم است، پدرم جلوی تلویزیون نشسته بود و گریه می‌کرد و من فک کردم برای پدربزرگم اتفاقی افتاده از مادرم سوال کردم چرا بابا گریه می‌کند که مادرم گفت: امام فوت کرده و پدرت هم خیلی ناراحت هست و بعد با مادر و پدرم به مسجد محله مان رفتیم. مادرم برای مراسم حلوا درست کرده بود.
او کار کردن به نفع مردم و اولویت قرار دادن مردم، خدمت به همه دسته‌ها و طیف‌ها بدون سیاسی کاری را از مهم‌ترین اولویت‌های امام خمینی ره از مسئولان می‌داند.
غم عزیز از دست رفته را داشتیم
اعظم‌السادات افشین فر رئیس کمیته بانوان شورای شهر بجنورد هم که در سال ۱۳۶۸ دانش‌آموز سوم دبیرستان بود که از لحظه به لحظه آن روز برایمان می‌گوید و عنوان می‌کند: از چند روز قبل اعلام شده بود حال امام خمینی ره خوب نیست و ما شب‌ها در مسجد برای سلامتی امام دعا می‌کردیم.
او از لحظه تلخ خبر ارتحال می‌گوید: تازه ازدواج کرده بودم و اتفاقاً در منزل هم تنها بودم که رادیو را روشن کردم که خبر ارتحال امام خمینی (ره) را شنیدم و هنوز صدای گوینده خبر در گوشم هست و نمی‌دانم چطور خودم را به منزل مادرم رساندم که آنجا هم پدر و مادرم هم گریه می‌کردند و بعد با پدرم به مسجد انقلاب رفتیم و سریع آنجا را سیاه پوش کردند و تا مدت‌ها آنجا مراسم روضه خوانی سینه زنی داشتیم. خاطرم هست بقدری مردم در خیابان و کوچه و بازار گریه می‌کردند و همدیگر را در آغوش می‌کشیدند و گریه می‌کردند، حتی آن‌هایی که انقلابی نبودند هم واقعاً از این غم بزرگ گریه می‌کردند. گویی همه ما یک عزیزی را از دست داده بودیم.
افشین فر می‌گوید: امتحانات مدارس تا دو هفته لغو شد و من مسئول واحد خواهران انجمن اسلامی دانش آموزان بجنورد بودم که تصمیم گرفتیم دانش آموزان را به تهران و بهشت زهرا ببریم.
او ادامه می‌دهد: اصلاً باور کردنی نبود ۴۰ دانش‌آموز دختر بجنوردی را با دومینی بوس به تهران بردیم. بهشت زهرا که آن روز اول فقط تلی از خاک بود با همت و علاقه مردم مکان‌ها و سوله‌هایی برای پذیرایی و اسکان زائران امام، مردم تهران درست کرده بودند وزن و مرد شبانه روز آنجا به مسافران و زائران خدمت رسانی می‌کردند.
او تاکید می‌کند: خدا را شاکریم که مقام معظم رهبری همان مسیر امام خمینی ره را با جدیت دنبال می‌کند.
روز غمبار و سال حزن‌انگیز
سید مجتبی علوی مقدم معاون عمرانی استاندار خراسان شمالی هم از آن خرداد تاریخی می‌گوید و عنوان می‌کند: سالی بود که تازه دیپلم گرفتم و در مشهد بودم و واقعاً خیلی دردناک بود آن صبح غم‌انگیز که هیچگاه صدای خبر آقای حیاتی از یاد نمی‌برم که خبر غمبار پرواز ملکوتی روح خدا که به خدا پیوست را اعلام کرد.
او ادامه می‌دهد: امام خمینی (ره) ایران را از اسارت طاغوت خارج کرد، معنی استقلال و آزادی را به مردم آموخت. آموخت که باید با ظلم مبارزه کرد و در برابر طاغوت ایستاد و امامی که زیستن را به ایران آموخت و روز ارتحالشان بسیار غمبار و سالی حزن‌انگیز بود. اما چه وداع با شکوهی مردم با امام داشتند.
او تاکید می‌کند: خواسته امام خمینی ره از مسئولان این بود در تراز مردم محروم زندگی کنید.
سفرم را لغو کردم
داوود فاتحی بازنشسته حفاظت هواپیمایی کشور و خیر مدرسه ساز خراسان شمالی، ۱۴ خرداد را عجیب‌ترین روز قلمداد و عنوان می‌کند: از چند روز قبل اعلام شده بود که مردم در مساجد و تکایا برای سلامتی امام خمینی ره دعا کنند.
او از روز ۱۴ خرداد سال ۱۳۶۸ که عازم سفر کاری به بوشهر بود می‌گوید: ساعت ۶ صبح از تهران به سمت بوشهر پرواز داشتم، هواپیما به زمین نشست و وارد فرودگاه بوشهر شدم از پلکان هواپیما پایین آمدم که صدای بلندگوهای فرودگاه مرا درجا میخکوب کرد! خبر ساعت ۷ صبح خبر ارتحال امام را اعلام کرد و یادم هست همانجا بر روی زمین نشستم و تا مدتی خشکم زده بود و مسافران هم متحیر مانده بودند.
او اضافه می‌کند: بلافاصله سفر را کنسل کردم و بلیط برگشت با همان هواپیمایی که آمده بودم رفتم و به سمت تهران برگشتم.
از فرودگاه تهران تا جماران خودم را به سختی رساندم مردم از پیر و جوان و کودک وزن و مرد راهی جماران بودند و تا عصر در آنجا بودم.
او از وداع باشکوه مردم با پیر کبیر انقلاب اسلامی می‌گوید و ادامه می‌دهد: اصلاً آن روزها حس غم بزرگی داشتیم و انتخاب مقام معظم رهبری تسلا و تسکین قلوب پر غم ما شد.
