به گزارش همشهری آنلاین به نقل از فارس نمایش فرهنگی-هنری «ساعت به وقت بهشت» که بخشی از آن با عنوان «جهنم شبیه‌سازی شده در فومن» در فضای مجازی مورد توجه قرار گرفت، از ۴ خردادماه در پادگان حسینکوه شهرستان فومن به اجرا درآمده و تا هشتم این ماه ادامه دارد.
در این نمایش، بازسازی مفاهیمی چون «قبر»، «سؤال نکیر و منکر»، «پل صراط» و «طبقات جهنم» بر اساس آموزه‌های اسلامی و روایات قرآنی صورت گرفته تا مخاطبان به جای تماشاگر صرف، به تجربه‌کنندگان بخشی از واقعیت‌های عالم غیب تبدیل شوند.
این پروژه با استقبال گسترده بیش از ۲ هزار تماشاگر در شب اول، صحنه‌هایی پرشور از عاشورا، دفاع مقدس، فعالیت‌های انقلابی و حماسه‌های جبهه مقاومت را به نمایش گذاشت.
قدم به قدم تا دروازه‌های بهشت
محسن جعفری، فرمانده سپاه فومن در این خصوص گفت: در این نمایش، شهروندان در مسیری نمادین، وضعیت قبر، مواجهه با نکیر و منکر، عبور از پل صراط و ورود به بهشت را تجربه می‌کنند.
فضای شبیه‌سازی‌شده جهنم با آتش واقعی، نه برای ترساندن بلکه برای تفکر و بیداری دل‌ها طراحی شده است.حضور در نمایش، تنها نشستن روی صندلی نیست؛ یک فرایند چندمرحله‌ای است؛ از پارک خودرو و پیاده‌روی در مسیر نمایشگاه فرهنگی و نظامی آغاز می‌شود، سپس با پذیرایی از میهمانان ادامه می‌یابد.
بازدید از آرامستان، طبقات جهنم و جلوه‌های بهشتی، بخشی از مسیر ورود به صحنه اصلی است.در محل اجرای نمایش، ۷ روایت اساسی برای مخاطبان بازسازی می‌شود؛ شهادت حضرت فاطمه زهرا(س)، واقعه عاشورا و رشادت حضرت عباس(ع)، قیام جنگل به رهبری میرزا کوچک‌خان، حرکت انقلابی مردم فومن در ۴ دی ۵۷، زندگی‌نامه حضرت آیت‌الله بهجت(ره)، دفاع مقدس و آزادسازی خرمشهر و روایت عملیات وعده صادق و جنایت‌های داعش و رژیم صهیونیستی.
از اشک تا غرور، همه چیز زنده است
جلوه‌های پنج‌بعدی در «ساعت به وقت بهشت» فقط فناوری نیست، ترکیبی از بازی، نور، صدا، موسیقی زنده، انفجارهای کنترل‌شده، شعله‌ها و روایت‌گری میدانی است که تماشاگر را از تماشاچی صرف بودن خارج می‌کند.«اینجا آدم فقط نمی‌بیند، اینجا آدم می‌لرزد، گریه می‌کند، فکر می‌کند، افتخار می‌کند»، این جمله را یکی از بازدیدکنندگان اهل بندرانزلی گفت که برای شب دوم نمایش، با خانواده‌اش به فومن آمده بود.
حسینیه‌ای به وسعت یک پادگان، صحنه‌ای برای گفت‌وگوی تاریخ با مردم
با طراحی صحنه در چند هزار متر مربع، این نمایش نه فقط به لحاظ حجم و ابعاد، که به‌لحاظ محتوا نیز منحصربه‌فرد است. بازیگران و هنرجویان محلی در کنار هنرمندان حرفه‌ای، صحنه‌هایی از واقعه عاشورا تا شهادت شهدای فومن را زنده می‌کنند.
به گفته‌ی کارگردان این اثر، این نمایش فقط هنر نیست، یک تعهد است به حقیقت، و فرصتی برای شنیدن و دیدن آنچه رسانه‌های معارض هرگز اجازه نمی‌دهند نسل امروز با آن مواجه شود.
از عاشورا تا عصر ظهور، امتداد یک راه روشن
«ساعت به وقت بهشت» بیش از آنکه یک پروژه هنری باشد، یک بیانیه فرهنگی و مردمی است. در آن، بازسازی فضای جهنم و بهشت بر اساس آیات قرآن، بخش‌هایی از آینده را نیز روایت می‌کند.
بهشت، در این روایت، آرامگاه نیکان و جایگاه شهداست، و جهنم، سیمای رذالت‌ها و ظلم‌های تاریخ بشر.مخاطبان پس از عبور از طبقات جهنم و مشاهده اعمال ستمگران، به دشت روشن و معنوی بهشت قدم می‌گذارند. این تضاد، تأثیر عمیقی بر روان مخاطب می‌گذارد.
هنر مردمی، اراده مردمی؛ سرمایه‌هایی از جنس غیرت
اجرای چنین نمایشی نیاز به میلیاردها تومان بودجه دارد، اما در فومن، اراده جوانان، مشارکت مردم، حمایت مسئولان و نیروی ایمان، جایگزین هزینه‌های کلان شد.
از نانوایی‌ها تا بازارها، از دانشجویان تا کارگران، همه در این پروژه شریک شدند. یکی زمین داد، یکی سیمان، یکی نورپردازی، یکی نقالی، یکی خیاطی. اینجا نمایش فقط روی صحنه نیست، نمایش در تمام شهر جاری است.
فومن، کانون نوین فرهنگی شمال کشور
این تجربه، الگویی جدید برای تولید هنر دینی و مردمی است. برخلاف نمایش‌های پرهزینه دولتی که گاه فاصله زیادی با مخاطب دارند، اینجا مردم خود بانی، راوی و مخاطب‌اند.
فومن با این تجربه می‌تواند خود را به‌عنوان پایگاه نوین هنر انقلابی و روایی معرفی کند.نمایش «ساعت به وقت بهشت» نه‌تنها خانواده‌ها را با تاریخ و معارف آشنا می‌کند، بلکه یک هویت فرهنگی نو در بستر اجتماعی امروز ایران می‌سازد؛ هویتی متصل به گذشته، حاضر در امروز و الهام‌بخش برای فردا.
چرا از بازسازی «قیامت» می‌ترسند؟
آنچه این رسانه‌ها نمی‌گویند، روح روشنگرانه و اثرگذار این پروژه بر قشر نوجوان و جوان است؛ در روزگاری که اغلب آثار تصویری، کودکان و خانواده‌ها را با دنیایی بی‌معنا و تهی از خدا سرگرم کرده‌اند، پروژه «ساعت به وقت بهشت» تلاش دارد حقیقت را در قالبی هنری و ملموس عرضه کند.
بازسازی جهنم، نمادی از عواقب ظلم، گناه و بی‌تفاوتی نسبت به سرنوشت بشری است؛ و نه چیزی خارج از آموزه‌های دینی و عقیدتی ما.جوانانی که از این نمایش خارج می‌شوند، تنها بیننده صحنه‌ها نیستند، بلکه اغلب با چشمانی اشک‌بار، قلبی متحول و نگاهی تازه به زندگی بازمی‌گردند.
این همان چیزی است که دشمن تاب دیدنش را ندارد.
همان‌گونه که در یکی از بروشورهای نمایش آمده؛ «ساعت به وقت بهشت را نمی‌توان نوشت، باید آن را دید.» این جمله، نه اغراق، که واقع‌نمایی یک تجربه عمیق و متفاوت است.فومن، این روزها فقط شهر میرزا و بهجت نیست؛ شهر روایتی نو از تاریخ ایمان و فداکاری است، شهری که زمان را به وقت بهشت تنظیم کرده است.
