فوتبال ۳۶۰: پوشیدن پیراهن تیم ملی، یکی از بزرگ‌ترین افتخاراتی است که یک بازیکن در طول دوران حرفه‌ای خود می‌تواند کسب نماید. با این‌حال، در طول تاریخ بارها بازیکنانی با میل خود از ادامه همراهی با تیم ملی سرباز زدند که معروف‌ترین آن پس از بازی‌های آسیایی ۱۹۸۶ با کناره‌گیری ناگهانی ۱۴ بازیکن از تیم ملی رخ داد. آخرین بازیکنی که چنین سرنوشتی برای خود رقم زد، مهدی ترابی بود. به همین بهانه تیم منتخب بازیکنانی که در ۳۰ سال گذشته با اراده خود از تیم ملی جدا شده‌اند معرفی شده است.
دیدار با ازبکستان در مقدماتی جام جهانی 2014 آخرین بازی ملی مهدی رحمتی بود. در آن مقطع رحمتی بی‌رقیب سنگربان شماره یک تیم ملی به شمار می‌رفت و به نظر می‌رسید که تا سال‌ها خطری جایگاه این بازیکن را تهدید نکند. شکست ناباورانه ایران مقابل ازبکستان تبعات زیادی در پی داشت و ایران برای صعود به جام جهانی محکوم به پیروزی در هر 3 بازی باقی‌مانده شد. نمایش ضعیف رحمتی در بازی با ازبکستان، باعث انتقادات زیادی از او شد. مهدی رحمتی با توجه به اتفاقات حاشیه‌ای در تیم ملی به صورت موقت از تیم ملی خداحافظی کرد. کارلوس کی‌روش سرمربی سابق از حرکت دروازه‌بان تیم خود برآشفت و دیگر هیچ‌وقت این بازیکن را به تیم ملی دعوت نکرد.
غیبت در جام ملت‌های آسیا 1996، ضربه بزرگی به دوران حرفه‌ای رضا شاهرودی که در آن مقطع در اوج آمادگی بود، زد. شاهرودی با توجه به تاخیر در حضور در تمرین تیم ملی توسط کادرفنی تیم ملی جریمه شد و شرط بازگشت او به اردوی تیم ملی، معذرت‌خواهی بود ولی دفاع چپ سابق تیم ملی از عذرخواهی سرباز زد و این رقابت‌ها را از دست داد.
هادی عقیلی در مقطعی مدافع غیرقابل جایگزین تیم ملی بود ولی به تدریج جایگاه او در تیم ملی متزلزل شد و این ماجرا باعث ترک قهرگونه اردوی تیم ملی از سوی این بازیکن شد. شرط بازگشت این بازیکن هم عذرخواهی اعلام شد ولی عقیلی این شرط را نپذیرفت تا دیگر رنگ تیم ملی را نبیند.
ماجرای کریم باقری تا حد زیادی با سایر بازیکنان متفاوت بود و حالت مسالمت‌آمیزی داشت. عدم راهیابی ایران به جام جهانی 2002 سرخوردگی بزرگی در بین تمام اهالی فوتبال ایجاد کرد و کریم باقری، یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران در سن 28 سالگی از فوتبال ملی خداحافظی کرد. باقری پس از این خداحافظی تا چند سالی بسیار بی‌انگیزه در رقابت‌های باشگاهی ظاهر شد ولی در اواسط دهه هشتاد این بازیکن دوباره اوج گرفت و نقش بسزایی در قهرمانی لیگ هفتم پرسپولیس داشت. باقری در زمان سرمربیگری، همبازی سابق خود علی دایی دوباره به تیم ملی بازگشت.
سهراب بختیاری‌زاده یکی از بازیکنانی بود که در زمان حضور میرسلاو بلاژویچ در تیم ملی با این مربی دچار اختلاف شد. اختلاف این بازیکن با حضور بختیاری‌زاده در فوتبال ترکیه آغاز شد و در نهایت منجر به کناره‌گیری این بازیکن از تیم ملی شد. بختیاری‌زاده در زمان مربیگری برانکو ایوانکوویچ به تیم ملی برگشت.
یکی از شوک‌آورترین خداحافظی‌ها از تیم ملی به مجتبی جباری برمی‌گردد. جباری که نقش بسزایی در صعود ایران به جام جهانی ایفا کرد، به نظر می‌رسید که یکی از کلیدی‌ترین بازیکنان ایران در جام جهانی 2014 باشد ولی در فاصله چند هفته به جام جهانی، خداحافظی خود را از تیم ملی اعلام کرد.
احمد نوراللهی پس از درخشش در لیگ امارات به نظر می‌رسید که جایگاه ثابتی در تیم ملی در جام ملت‌های آسیا داشته باشد ولی این بازیکن در بازی برابر هنگ‌کنگ جایی در فهرست تیم ملی نداشت و همین مساله باعث ترک اردوی تیم ملی از سوی این بازیکن شد. شرط بازگشت این بازیکن به تیم ملی از سوی کادرفنی، عذرخواهی اعلام شد. شرطی که هنوز نوراللهی نپذیرفته و باعث شده تا در اوج آمادگی دور از تیم ملی باشد.
فریدون زندی یکی دیگر از بازیکنانی است که در زمان مربیگری کارلوس کی‌روش از تیم ملی کناره‌گیری کرد. این بازیکن پس از نیمکت‌نشینی در بازی دوستانه برابر آلبانی اعلام کرد که ترجیح می‌دهد جای خود را به بازیکنان جوان‌تر بدهد.
یکی از پرحاشیه‌ترین جدایی‌از تیم ملی به علی کریمی بازمی‌گردد. علی دایی و علی کریمی در مقطعی 2 قطب آشتی‌ناپذیر فوتبال ایران بودند. پس از سرمربیگری علی دایی در تیم ملی، موقعیت علی کریمی متزلزل شد و پس از ماجراهای اردوی اردبیل، علی کریمی تا زمان مربیگری دایی در تیم ملی، هیچ‌وقت در تیم ملی حضور نداشت.
در بین بازیکنان جدا شده از تیم ملی، خداداد عزیزی داستان عجیب‌تری نسبت به بقیه داشت. در یک بازی دوستانه تشریفاتی که به مناسبت روز صنعت برگزار شد، شماره 11 که متعلق به خداداد عزیزی بود به این بازیکن داده نشد و این مساله با موضع‌گیری شدید خداداد علیه بلاژویچ همراه شد و این بازیکن تیم ملی را همراهی نکرد.
وحید هاشمیان سالهای در اوایل دهه هشتاد سالهای درخشانی را در فوتبال اروپا سپری می‌کرد ولی علی‌رغم نمایش تحسین‌برانگیز در رقابت‌های باشگاهی، در تیم ملی پشت سر علی دایی قرار گرفت. ترک تیم باشگاهی و نیمکت‌نشینی در تیم ملی، مساله‌ای نبود که هاشمیان با آن کنار بیاید چون که این رفت و آمدها به جایگاه او در باشگاهش هم لطمه می‌زد و تصمیم به ترک تیم ملی گرفت.
خداداد عزیزی و وحید هاشمیان بازگشت همزمانی به تیم ملی داشتند. تیم ملی در مقدماتی جام جهانی 2006 با چالش بسیار سختی برای صعود به مرحله بعد مواجه شد و برای عبور از این بزرخ و غلبه بر اردن و قطر، نیاز به استفاده از تمام پتانسیل خود داشت و به همین خاطر هر 2 بازیکن دوباره به تیم ملی فراخوانده شدند و هر 2 بازیکن روی گل‌های ایران در بازی سرنوشت‌ساز مقابل اردن موثر بودند.
