به گزارش همشهری آنلاین کیهان نوشت: روزنامه شرق به قلم جلیل سازگارنژاد (از اعضای فراکسیون تندروی حزب مشارکت در مجلس ششم) نوشت: «تجربه چند دوره مذاکره غیرمستقیم نشان داد با وجود خوش‌بینی محتاطانه مبنی بر پیشرفت جزئی، هنوز طرفین به یک فهم و درک مشترک دقیق از مسائل و موضوعات اختلافی دست نیافته‌اند یا به حداقل آگاهی از دیدگاه طرف دیگر رسیده‌اند و ناگزیر بعضی از مواضع‌های خود را از طریق رسانه‌ها اعلام می‌کنند که می‌تواند در روند گفت‌وگوها خلل ایجاد کند و موجب کندی آن شود.
بدون تردید سریع‌ترین و مفیدترین روش در مذاکرات، برگزاری نشست‌های مستقیم است. طرفین مذاکره‌کننده در کوتاه‌ترین زمان ممکن و به‌صورت شفاف از دیدگاه‌های یکدیگر آگاه می‌شوند. از منظر روان‌شناسی نیز هنگامی که دو طرف با یکدیگر گفت‌وگو می‌کنند، علاوه‌بر اینکه متوجه نظرات طرف مقابل می‌شوند، با مشاهده زبان بدن یکدیگر فرصت ارزیابی بهتری از واکنش به گفته‌ها پیدا می‌کنند و با مواضع واقعی همدیگر، دقیق‌تر آشنا می‌شوند. در چنین شرایطی، اگر یکی از طرفین برداشت درستی از دیدگاه‌های طرف مقابل نداشته باشد، سریعاً نسبت به اصلاح و روشنگری اقدام می‌کند و از سوءبرداشت‌ها و سوءتفاهم‌ها پیشگیری می‌شود. در شرایطی که رهبران دو کشور به‌طور مستقیم مکاتبه کرده و نامه‌های یکدیگر را دریافت و به آن پاسخ داده و امضا کرده‌اند، مذاکرات مستقیم و به دور از حواشی، امری بایسته و ضروری است.
نمایندگان عرصه دیپلماسی باید گفت‌وگوهای دور بعدی را به‌صورت مستقیم پیگیری کرده و فرصت‌های پیش‌رو برای سرمایه‌گذاری و شکوفایی اقتصاد ایران و دورکردن کشور از تهدیدها و تحدیدهای موجود و احتمالی را فراهم کنند.».
نویسنده روزنامه شرق توجه ندارد که مشکل ترامپ، بد فهمی و سوء‌تفاهم نیست که با توضیح و روشنگری حل شود، بلکه ترامپ در مواجه با همه دولت‌ها اعم از دشمن و رقیب یا دوست، به جای تعامل، به توهین و تحقیر و دیکته کردن و اخاذی فکر می‌کند. او این کار را با اوکراین و عربستان و کانادا و پاناما و دانمارک و حتی نزدیک‌ترین دولت‌های متحد در اروپا انجام داده است.
ترامپ اخیراً دستور گسترش رآکتورهای هسته‌ای در آمریکا را صادر کرد و این در حالی است که آمریکا جزو بزرگ‌ترین تولید کنندگان نفت هم هست. او با این وجود از ایران می‌خواهد برنامه هسته‌ای را تعطیل و از نفت استفاده کند!
شخصیت ترامپ چنان غیر قابل اعتماد است که آقای روحانی با همه اشتیاقش به مذاکره، مذاکره با ترامپ را دیوانگی خواند. اما ظاهراً حکایت برخی شیدایان مذاکره حکایت همان کسی است که به روانپزشک گفته بود شب‌ها کابوس بازی فوتبال با گاوها را می‌بیند. اما هنگامی که روانپزشک دارویی را تجویز کرد تا دیگر کابوس نبیند، از او درخواست کرد استفاده از دارو را به شب دیگری موکول کند، چرا که امشب، نوبت بازی فینال است!
در همین حال، «احمد- ز» عضو تیم گرداننده روزنامه هم‌میهن که پیش از این بارها از مذاکره با ترامپ ستایش کرده و حتی سعودی‌ها را الگو معرفی کرده بود، اذعان کرد که ترامپ در موضوع مذاکره، سر کار گذاشته و جدی نیست!
وی نوشت: «آیا مذاکرات در رُم، همان‌طور که ترامپ گفته «پیشرفت واقعی» داشته و «خبرهای خوبی» در راه است؟ پس چرا نشانۀ روشنی از آن دیده یا شنیده نمی‌شود؟ ترامپ بعد از هر دور مذاکره همین حرف را تکرار کرده! منظور او چیست؟ واقعاً چیز عجیب و غیرقابل فهمی در آن پشت جریان دارد یا آنکه ترامپ و تیمش سیاست «سر کار گذاری» را در پیش گرفته‌اند؟ به نظرم داستان همان سر کار گذاری است».
او همچنین اخیراً اذعان کرد «شانس موفقیت مذاکرات رم در حد عبور شتر از سوراخ سوزن است» و این در حالی است که طی چند ماه گذشته ادعا می‌کرد:
- «مذاکرات، مسقط تکلیفِ روند آن را مشخص می‌کند؛ هرچند که دو کشور با آغاز مذاکرات، قدم در راهی بی‌بازگشت گذاشته‌اند.
- سرمایه‌گذاری در آمریکا که مطرح می‌شود، می‌گویند خودتحقیری! برخی، دولت‌های حاشیه خلیج‌فارس را عقب‌مانده توصیف می‌کنند. همین کشورها به‌خصوص عربستان توانسته‌اند احترام و پرستیژ بین‌المللی بی‌مانندی به دست آورند.
- اگر دیدار با ایلان ماسک ترسناک است، دیدار با سایر مقامات دولت ترامپ که تکلیفش روشن است! یعنی قرار است وزارت خارجه و دولت، خود را با کیهان تنظیم کنند؟ این همه ترس و دستپاچگی از یک تَشَر مدیرمسئول کیهان برای چیست؟
- مذاکرات شروع شد! در هر صورت خبر خوبی است. تازه شروع ماجراست، بنابراین لازم است کیهانیان کمی اعصاب خود را کنترل کنند که وسط این ماجرا کار دست خودشان ندهند!
- توکل بر خدا! شاید ترامپ در پیرانه‌سری پختگی پیدا کرده باشد. ممکن است در مواردی عملکرد مثبتی هم داشته باشد.
- خبرنگار آمریکایی از پیشنهاد دیدار رؤسای جمهور آمریکا و ایران در ریاض خبر داده. اگر بشود چه شود! در نظر بسیاری، چیزی شبیه تبدیل دریا به دوغ با یک قاشق ماست می‌نماید!
- نتانیاهو به شدت نگران عقد یک توافق بد بین ایران و آمریکاست. اگر ایران و آمریکا به توافقی دست یابند که نظر بی‌بی را تأمین نکند، او در بد مخمصه‌ای گرفتار می‌شود. امیدوارم که بشود».
اکنون باید پرسید که آیا باید ۴ ماه فرصت صرف می‌شد تا بفهمند آمریکا اهل تعامل محترمانه نیست، احتمال توافق با او گذشتن مثل عبور شتر از سوراخ سوزن است، و نباید روی دیوار دلقک دیوانه‌ای به نام ترامپ یادگاری نوشت!؟ آیا مشکل از طرف آمریکایی است؟ یا از جماعت شیدا و آرزو اندیش که دوست دارند سر کار گذاشته شوند و با دیدن پوست موز مذاکره، دلشان غنج می‌روند و با خود می‌گویند: ای بابا باز هم که باید زمین بخوریم!
