سیستم آموزشی، مهمترین سیستم فرهنگی هر کشوری به حساب می‌آید. چرا که با آموزش نسل آینده کشور سروکار دارد. درواقع انتقال بسیاری از آموزه‌های فرهنگی و سنتی کشور به پای این سیستم است. از این رو انتخاب الگوی مناسب برای آن اهمیت زیادی دارد. این الگو در زمان رضاشاه، نتوانست از رسالت اصلی خود برآید.
«در اسفند ۱۳۰۰ ش. قانون شورای عالی معارف به تصویب مجلس رسید که به موجب آن تمام امور اجرایی مدارس، مانند برگزاری امتحانات، تهیه برنامه‌های درسی و آموزشی و تشخیص صلاحیت علمی و اخلاقی معلمان، به شورای عالی معارف واگذار شد. به سفارش شورای عالی معارف مقرر شد با بررسی نظام آموزش و پرورش کشورهای اروپایی، الگویی برای نظام آموزشی کشور انتخاب گردد. سرانجام سیستم آموزشی مدارس فرانسه به عنوان الگوی مدارس ایرانی پذیرفته شد. این نظام آموزشی فاقد کارایی لازم بود و نیازهای جامعه ایرانی را تأمین نمی‌کرد. دروس ارائه شده بسیار سنگین و تعداد آن زیاد بود و دانش آموزان موظف بودند، مطالب متعدد را حفظ کنند.»
منبع: علیرضا زهیری، عصر پهلوی به روایت اسناد ساواک، تهران، دفتر نشر و پخش معارف، 1379، صص 44- 45
