آنچه از تبلیغات استارنت برمی‌آید، این پلتفرم بر اساس ساختاری جدید طراحی شده که طبق این ساختار، مخاطب می‌تواند بین خرید اشتراک یا دیدن آگهی‌های تبلیغاتی در میانه برنامه‌ها و سریال‌ها دست به انتخاب بزند. به این معنا که چنانچه مخاطب تمایلی به دیدن آگهی‌ها نداشته باشد می‌تواند با خرید اشتراک، محتوای مورد نظر خود را بدون هیچ گونه تبلیغ و آگهی تماشا کند و در غیر اینصورت در ازای تماشای رایگان محتوا، مخاطب آگهی‌های تبلیغاتی هم قرار گیرد.
این روش که در بسیاری از پلتفرم‌های مطرح و شناخته شده جهان رایج است، در حقیقت بر اساس احترام به حقوق و سلیقه مخاطبان طراحی شده تا مخاطب بتواند تصمیم بگیرد که حاضر است حق اشتراک بپردازد یا در ازای تماشای تبلیغات از محتواها استفاده کند.
استارنت که کار خود را با همراهی و شراکت هلدینگ شناخته‌شده طبیعت آغاز کرده در اولین قدم سریالی با عنوان «کنکل» ساخته رامتین لوافی و با نقش‌آفرینی ستارگانی چون صابر ابر، مهدی پاکدل، هانیه توسلی، پدرام شریفی و ستاره پسیانی را ارائه کرده است و واکنش‌های مخاطبان در فضای مجازی بیانگر این است که توانسته نظر و رضایت بسیاری از افراد را جلب کند.
به نظر می‌رسد که این پلتفرم با پیشنهاد جذاب عرضه رایگان محتوا و ارائه یک سریال قابل قبول، نخستین گام جدی خود را در جذب مخاطبان برداشته است.
«کنکل» در سه قسمت ابتدایی‌اش نشان داده که با اتکا به فیلمنامه‌ای منسجم، لحن روایی متفاوت و طراحی بصری خاص، می‌تواند به یکی از آثار قابل‌توجه در مدیوم سریال‌های ایرانی تبدیل شود.
روایت میان تعلیق و طنازی
«کنکل» در فضایی معمایی و پلیسی شکل گرفته، اما امتیاز ویژه آن در استفاده از طنز موقعیت و دیالوگ برای تعدیل فضای پرتعلیق آن است. این ترکیب هوشمندانه نه‌تنها از یکنواختی روایت جلوگیری کرده، بلکه باعث شکل‌گیری هویتی مستقل برای سریال شده است. داستان در سه قسمت ابتدایی از ریتمی مناسب برخوردار است؛ نه آن‌قدر کند که حوصله مخاطب را سر ببرد و نه آن‌قدر تند که فرصت تأمل را از بیننده بگیرد. اوج‌گیری تدریجی تنش‌ها در قسمت سوم نیز به‌خوبی زمینه را برای تداوم تعلیق در قسمت‌های آینده فراهم می‌کند.
بازی‌هایی در خدمت درام
صابر ابر و پدرام شریفی در نقش‌های «ابی» و «امیر»، زوجی دراماتیک با تضادهای رفتاری آشکار را شکل داده‌اند که حضورشان در مرکز روایت به خلق لحظات باورپذیر و گاه بامزه منجر شده است. این دو بازیگر توانسته‌اند بدون اغراق، دو شخصیت با جهان‌بینی متفاوت را به شکلی انسانی و ملموس ارائه دهند. در کنار آن‌ها، مهدی پاکدل، هانیه توسلی و ستاره پسیانی نیز با حفظ کیفیت و کنترل در اجرا، مکمل‌های قابل اعتمادی برای پیشبرد داستان هستند. البته روایت هنوز همه ظرفیت‌های این سه شخصیت را شکوفا نکرده و انتظار می‌رود در قسمت‌های بعد، حضور آن‌ها پررنگ‌تر و عمیق‌تر شود.
سریالی با امضای بصری
از منظر فنی، «کنکل» اثری چشم‌نواز است. رامتین لوافی، نویسنده و کارگردان این اثر با قاب‌بندی‌های حساب‌شده، رنگ‌پردازی خاص با غالب‌شدن تُن سبز و موسیقی متنی که همسو با حال‌وهوای روایت طراحی شده است، مجموعه‌ای از ویژگی‌های بصری و شنیداری خلق کرده‌اند که به سریال هویتی متمایز می‌بخشند. موسیقی متن و موسیقی‌های تیتراژ این سریال را بامداد افشار ساخته است و این جزئیات در کنار فضاسازی لوکیشن‌ها، نشان می‌دهد تیم سازنده در خلق فضای سریال، دقت و حساسیت ویژه‌ای به خرج داده‌اند.
«کنکل» اگرچه در آغاز راه است، اما با تکیه بر ترکیبی از روایت پرکشش، لحن متفاوت، بازی‌های کنترل‌شده و طراحی بصری یکدست، توانسته شروعی قابل دفاع داشته باشد و در شرایطی که بسیاری از سریال‌های نمایش خانگی گرفتار کلیشه‌ها و افت کیفیت در همان قسمت‌های نخست هستند، «کنکل» مسیر متفاوتی را برگزیده و در صورت حفظ این کیفیت، می‌تواند تبدیل به یکی از آثار موفق و ماندگار در فضای سریال‌سازی امروز شود.
