به گزارش تابناک، در نخستین قسمت از سلسله‌گفت‌وگوهای ما با نمایندگان مجلس، پای صحبت محمدرسول شیخی‌زاده، نماینده مردم قروه و دهگلان نشستیم؛ گفت‌وگویی صریح و صمیمی درباره وضعیت حوزه انتخابیه، اولویت‌های مجلس، و دغدغه‌هایی که مردم با آن زندگی می‌کنند.
شیخی‌زاده به تشریح وضعیت حوزه انتخابیه خود، ظرفیت‌های بالقوه و مشکلات واقعی مردم پرداخت. او از خام‌فروشی معادن، ضعف صنایع تبدیلی، بیکاری جوانان تحصیل‌کرده، ضرورت فعال‌سازی بازارچه‌های مرزی و دغدغه‌های حوزه سلامت گفت و از تلاش‌های خود برای خدمت به مردم در شرایط سخت خبر داد. بخشی از گفتگو به زبان‌های کردی و ترکی نیز اختصاص داشت تا پیوند عمیق این نماینده با مردمش را نشان دهد
این گفت‌وگو قرار است بخشی از مجموعه‌ای باشد که در آن با نمایندگان محترم مجلس درباره مسائل محلی و چالش‌های ملی گفت‌وگو خواهیم کرد؛ مجموعه‌ای که تلاش می‌کند چند نکته مهم و شنیدنی از دل صحبت‌ها بیرون بکشد و در اختیار افکار عمومی قرار دهد.
مشروح این گفتگو به شرح زیر است؛
تابناک: شما نماینده منطقه‌ای هستید که سال‌ها با محرومیت دست و پنجه نرم کرده و نیاز مردم به امکانات و توجه بیشتر در آن به شدت احساس می‌شود. حالا که یک سال از آغاز دوره نمایندگی‌تان گذشته، چه کرده‌اید تا بخشی از این آلام و مشکلات کاهش پیدا کند؟
شیخی‌زاده: بسم الله الرحمن الرحیم؛ ابتدا از شما و خبرگزاری تابناک بابت توجه به مسائل استان کردستان و شهرستان‌های قروه و دهگلان تشکر می‌کنم.
کردستان محروم نیست؛ ثروتمند اما بی‌برنامه است
درباره محرومیت باید بگویم که قروه و دهگلان به معنای واقعی محروم نیستند، بلکه خداوند این مناطق را با منابع معدنی بسیار غنی همچون معادن طلای ساربین، مرمر بابا شورا، قزل قایه، معدن آهن گلالی و سایر معادن سنگ و پوکه، موهوب کرده است. همچنین کشاورزی یکی دیگر از ظرفیت‌های مهم این شهرستان‌ها است.
اما متأسفانه به دلیل عدم توجه و برنامه‌ریزی درست، نتوانستیم از این ظرفیت‌های خدادادی به نفع مردم و منطقه بهره ببریم و این مسأله باعث شده نگاه عمومی به این مناطق نگاه محرومیت‌زدایی باشد.
به عنوان نمونه، در حوزه معادن، خام‌فروشی همچنان ادامه دارد و صنایع تبدیلی در این منطقه شکل نگرفته است.
اخیراً پس از پیگیری‌های انجام شده، کارخانه کنسانتره معدن گلالی در حال احداث است و برنامه‌ریزی‌هایی برای ایجاد زنجیره فولاد نیز در شهرستان قروه انجام شده است، اما متأسفانه پیشرفت فیزیکی پروژه‌ها بسیار کند بوده است؛ مثلاً کارخانه فولاد که حدود چهار سال است کلید خورده، تنها دو درصد پیشرفت داشته که تقریباً به معنی عدم پیشرفت است.
در حوزه کشاورزی هم با اینکه محصولات با کیفیتی مانند سیب‌زمینی، گندم، جو و کلزا تولید می‌شود، هیچ صنعت تبدیلی در منطقه شکل نگرفته است و این فرصت‌ها به خوبی مورد استفاده قرار نگرفته‌اند.
تابناک: الان نرخ بیکاری در ایران چقدر است؟
شیخی‌زاده: آمار سازمان برنامه و بودجه نرخ بیکاری را بالای ۱۴ درصد اعلام کرده است، اما من که در میدان هستم و با مردم ارتباط مستقیم دارم، وضعیت را ملموس‌تر می‌بینم.
بیشترین درخواست‌ها و مراجعاتی که به عنوان نماینده دریافت می‌کنیم، درباره اشتغال است؛ به خصوص اشتغال جوانان بیکار که اکثرشان فارغ‌التحصیل دانشگاهی هستند.
بیکاری تحصیل‌کرده‌ها، مهاجرت به تهران برای کارگری
جالب اینجاست که به دلیل نبود فرصت شغلی در شهرستان‌های قروه و دهگلان، بسیاری از مردم مجبور شده‌اند به شهرهای بزرگ مانند تهران مهاجرت کنند.
به عنوان مثال، اگر به بازار میادین میوه و تره‌بار تهران سر بزنید، تعداد زیادی از کارکنان آنجا اهل قروه هستند؛ زن و بچه، خانواده و بستگان‌شان را رها کرده‌اند و برای کسب رزق حلال به تهران آمده‌اند. این موضوع هیچ‌گاه عیب نیست و ما به این غیرت مردم افتخار می‌کنیم، اما سؤال این است که چرا در شهرستانی با این همه ظرفیت و زمینه‌های موجود، چنین شرایطی ایجاد شده است؟
تابناک: جناب شیخی‌زاده، با توجه به اینکه اشاره کردید در حوزه صنایع تبدیلی در منطقه اقدامات چشمگیری انجام نشده، لطفاً توضیح بیشتری درباره وضعیت معادن و صنایع مرتبط بدهید.
ثروت از قروه می‌رود، سرمایه‌گذاری در قبرس و امارات انجام می‌شود
شیخی‌زاده: بله، متأسفانه بخشی از ثروت معادن ما که به صورت خام‌فروشی استخراج می‌شود، مستقیماً به کشورهای خارجی منتقل می‌شود. برای مثال، بخشی از سرمایه‌های معادن ما در قبرس سرمایه‌گذاری شده است و فردی که بهره‌بردار این معادن است، اکنون در قبرس به عنوان یک سرمایه‌گذار شناخته می‌شود.
یعنی ثروت منطقه ما به جای اینکه در داخل کشور بماند، در خارج از کشور سرمایه‌گذاری می‌شود.
از طرفی، حدود ۸۰ درصد معدن طلای منطقه به خارج صادر می‌شود و شمش طلا به جای اینکه در کشور پردازش شود، خارج می‌رود. همچنین بخش‌هایی از معادن آهن ما در امارات سرمایه‌گذاری شده که این موضوع واقعاً ناراحت‌کننده است.
۳۰ هزار میلیارد تومان گردش مالی، اما بدون اثر در منطقه
ما سال‌هاست که نامگذاری سال‌ها به تولید و حمایت از آن بوده، اما در عمل شاهد خام‌فروشی و خروج سرمایه‌های منطقه‌ای به خارج از کشور هستیم. اگر این سرمایه‌ها در داخل کشور و به خصوص در منطقه خودمان سرمایه‌گذاری شود، می‌تواند گردش مالی بزرگی به ارزش بالای ۳۰ هزار میلیارد تومان ایجاد کند که نقش مهمی در توسعه و اشتغال منطقه خواهد داشت.
یک گلایه جدی هم از برخی شرکت‌ها داریم که با وجود وجود جوانان تحصیل‌کرده بیکار در منطقه، نیروهای کاری را از خارج وارد می‌کنند. حتی برای مشاغل ساده‌ای مثل نگهبانی، از افراد غیر بومی استفاده می‌شود. این در حالی است که ما در شهرستان‌ها و استان کردستان، جوانانی داریم که توان و آمادگی لازم برای این کارها را دارند.
با توجه به اینکه استان ما حدود ۲۰۰ تا ۲۳۰ کیلومتر مرز با کشور عراق دارد، جوانان بومی در حال مرزداری هستند، پس چرا نباید از آنها برای نگهبانی معادن استفاده شود؟ این توجیهات برای استفاده از نیروی کار غیربومی قابل قبول نیست و مردم منطقه به این موضوع اعتراض دارند. قانون هم تصریح کرده که اولویت باید با نیروهای بومی باشد.
تنها باشماق فعال است؛ سایر مرزها روی کاغذ مانده‌اند
تابناک: آقای شیخی‌زاده، با توجه به اینکه کردستان یک استان مرزی است و انتظار می‌رود بازارچه‌های مرزی فعال و پررونقی داشته باشد، چرا همچنان موضوع کولبری مطرح است و این مسئله سامان نمی‌یابد؟ علت اینکه بازارچه‌های مرزی در این منطقه به خوبی شکل نمی‌گیرند و توسعه نمی‌یابند چیست؟متأسفانه زیرساخت‌های لازم برای فعال‌سازی بازارچه‌های مرزی آماده نیست و این موضوع کار سختی هم نیست. اگر مسئولان همت کنند، می‌توان بازارچه‌های مرزی و مرزهای رسمی استان کردستان را فعال و مورد استفاده قرار داد. در حال حاضر تنها مرز رسمی باشماق فعال است و از سایر مرزها استفاده نمی‌شود.
