همشهری آنلاین- بهاره خسروی : گلیسیرین نقش مهمی در صنایع نظامی و بهداشتی داشت. «سیدمحسن ماجدی»، ری‌پژوه، در باره قصه ساخت این کارخانه پرخاطره برای اهالی و همسایه‌های مجاورش می‌گوید: «کارخانه گلیسیرین برای فعالیت و تولید محصول نیاز به آب داشت و به همین بهانه در محل مسیل رودی که از تجریش سرازیر می‌شد و از بلوار ابوذر گذر می‌کرد و به محل صفائیه می رسید این کارخانه را احداث کردند. کارخانه درست کنار چند رشته قنات و آرامستان ابن‌بابویه، قرار داشت. زمان حفاری و گودبرداری کارخانه بقایای کاشیکاری و گچبری مسجد و مدرسه‌ای که قدمت آن مربوط به دوران اسلامی ری بود، کشف شد.»
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
به گفته ماجدی، روغن گلیسیرین که در این کارخانه تولید می‌شد، در صنایع نظامی به کار می‌رفت و بخشی از آن نیز برای تولید صابون گلیسیرین مورد استفاده قرار می‌گرفت. این محصول به‌ویژه در میان مردم محبوبیت زیادی پیدا کرد و به تدریج کارخانه به رونق رسید. تا پیش از راه‌اندازی این کارخانه مردم برای تمیز کردن لباس‌ها خود از چوبک استفاده می‌کردند، تولید صابون گلیسیرین به یک انقلاب در حوزه بهداشت و نظافت تبدیل شد. این کارخانه، نه تنها صرفه اقتصادی داشت، با ارتقای سطح بهداشت عمومی، تأثیر مثبتی بر زندگی روزمره مردم گذاشت.
