به گزارش خبرآنلاین روزنامه عبری هاآرتص در تحلیلی نوشت جامعه صهیونیستی با سکوت و خستگی، از «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی و جریان دینی صهیونیستی پیروی می‌کند. صهیونیست‌ها، یا حداقل اکثریت آنها، مخالفت واقعی با آنچه در حال وقوع است نشان نمی‌دهند. یک گروه فعال در جامعه صهیونیستی از کهانیسم‌ها و مبلغان شهرک‌سازی از راست افراطی وجود دارد که جنگ را جشن می‌گیرند و به دنبال بهره‌برداری از آن برای گسترش مرزهای اراضی اشغالی، از طریق اشغال مجدد نوار غزه، ایجاد یک اداره نظامی در آن و شاید بعداً بازسازی شهرک‌ها هستند. این افراد تداوم جنگ را نه یک هزینه، بلکه فرصتی برای تحقق اهداف ایدئولوژیک پنهان می‌دانند. اما بخش بزرگ‌تری از جامعه صهیونیستی در این شور و شوق سهیم نیستند. زیرا خسته و سردرگم هستند و توانایی مخالفت با آنچه از انحطاط سیاسی و اخلاقی مشاهده می‌کنند، ندارند. حتی کسانی که متوجه شده‌اند کابینه در حال تحمیل یک فریب سیاسی بر آنها است، همان سیاستی که پشت شعارهای «جلوگیری از هفتم اکتبر بعدی» و «حق انتقام» پنهان شده است، اما اراده‌ای برای ایستادن در برابر جریان راست افراطی ندارند.

به نوشته ایسنا واقعیت این است که کابینه فعلی به رهبری نتانیاهو، هیچ اراده واقعی برای آزادی زندانیان صهیونیستی نشان نمی‌دهد، بلکه به دنبال تداوم جنگ و حتی گسترش آن است. حتی کسانی که حق رژیم صهیونیستی در دفاع از خود را انکار نمی‌کنند و از فجایع آنچه در ۷ اکتبر رخ داد، چشم‌پوشی نمی‌کنند، اکنون احساس انزجار عمیقی از سیاست‌های اتخاذ شده دارند. این افراد نمی‌توانند کشتار جمعی کودکان و زنان، یا سیاست‌های محاصره و گرسنگی، یا ایجاد یک اداره نظامی جدید در غزه را تأیید کنند و در عین حال، می‌دانند که این جنگ تاکنون به آزادی حتی یک زندانی صهیونیستی منجر نشده است و در آینده نزدیک نیز به آن منجر نخواهد شد. 

حال در پس‌زمینه همه این صحنه‌ها، موضع دولت آمریکا که قرار بود صدایی محوری و تأثیرگذار باشد، غایب است. زیرا دیگر پوشیده نیست که «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا با بی‌تفاوتی آشکاری با رژیم صهیونیستی رفتار می‌کند. سخنگویان کابینه نتانیاهو به اظهاراتی اشاره می‌کنند که از سوی ترامپ یا دستیارانش ایراد شده و از تعهد به جنگی فراگیر علیه حماس، شبیه جنگ علیه نازیسم، صحبت می‌کنند. اما ترامپ رفتاری کاملاً متفاوت از آنچه متحدان رژیم صهیونیستی در دولت ترویج می‌کنند، نشان می‌دهد. اقدامی که او اخیراً انجام داد و آن آزادی «عیدان الکساندر» سرباز آمریکایی- صهیونیستی بود که به صورت انفرادی و بدون هماهنگی واقعی با کابینه نتانیاهو انجام شد.

در واقع، ترامپ مستقیماً از رژیم صهیونیستی نخواست که جنگ را متوقف کند، تحریم تسلیحاتی بر آن تحمیل نکرد و وتوی آمریکا را از قطعنامه‌های بین‌المللی علیه آن برنداشت. اما در عمل طوری رفتار می‌کند که انگار بی‌سروصدا این رژیم را رها می‌کند و به آن آزادی می‌دهد تا به مسیر فروپاشی ادامه دهد. واضح است که ترامپ اکنون به عربستان سعودی به عنوان مهم‌ترین شریک در خاورمیانه نگاه می‌کند، نه اسرائیل.

این تغییر موضع در موقعیت‌های مختلف قابل مشاهده است. به عنوان مثال ترامپ به سرعت از پرونده انصارالله یمن عقب‌نشینی کرد و رژیم صهیونیستی را در مقابله با تهدیدات هوایی یمن تنها رها کرد. همچنین به انعقاد توافق جدید با ایران روی آورد که هرچند در آن منافع رژیم صهیونیستی را در نظر می‌گیرد اما تضمینی برای آن نیست. ترامپ حتی به مسئله گروگان‌ها بی‌توجهی کرد، در حالی که این موضوع در آغاز دوره ریاست‌جمهوری‌اش او را نگران کرده بود.

همه این داده‌ها به یک حقیقت اشاره دارند و آن اینکه ترامپ نسبت به سرنوشت رژیم صهیونیستی احساس مسئولیت نمی‌کند و فایده‌ای در نجات آن از حماقت‌های رهبری‌اش نمی‌بیند. بلکه به نظر می‌رسد که او گزینه ساده‌تری را انتخاب کرده است: بگذارید خودش خودکشی کند، از نظر سیاسی، نظامی و اخلاقی.

311311